صاری عبدالله (استانبول ۹۹۲ـ۱۰۷۰ق)
متخلص به عبدی، شارح، صوفی و شاعر عثمانی. در پادشاهی مراد چهارم عثمانی مقام تذکره چی یافت. در ۱۰۵۰ق محاسبه چی آناتولی و خبریه و در ۱۰۶۰ق مقابله چی پیاده نظام شد. در ۱۰۶۵ق از کارهای دولتی کناره گرفت. از پیروان طریقۀ ملامتیۀ بایرامیه بود. اشعاری از او به جا مانده است. از آثارش: جواهر بواهر مثنوی به ترکی که شرح ناتمام دفتر یکم مثنوی معنوی در پنج جلد است (استانبول. ۱۲۸۷ق)؛ دستورالانشا که مجموعه ای از نامه نگاری های شاهان عثمانی با پادشاهان ایران، هند و فرارود است (لندن، ۱۸۸۵)؛ مرآةالاصفیا فی صفات ملامتیةالاخفیا به عربی، در شرح فتوحات مکیۀ ابن عربی.
متخلص به عبدی، شارح، صوفی و شاعر عثمانی. در پادشاهی مراد چهارم عثمانی مقام تذکره چی یافت. در ۱۰۵۰ق محاسبه چی آناتولی و خبریه و در ۱۰۶۰ق مقابله چی پیاده نظام شد. در ۱۰۶۵ق از کارهای دولتی کناره گرفت. از پیروان طریقۀ ملامتیۀ بایرامیه بود. اشعاری از او به جا مانده است. از آثارش: جواهر بواهر مثنوی به ترکی که شرح ناتمام دفتر یکم مثنوی معنوی در پنج جلد است (استانبول. ۱۲۸۷ق)؛ دستورالانشا که مجموعه ای از نامه نگاری های شاهان عثمانی با پادشاهان ایران، هند و فرارود است (لندن، ۱۸۸۵)؛ مرآةالاصفیا فی صفات ملامتیةالاخفیا به عربی، در شرح فتوحات مکیۀ ابن عربی.
wikijoo: صاری_عبدالله