صاره
لغت نامه دهخدا
صارة. [ صارْ رَ ] ( ع اِ ) حاجت. || ( اِمص ) تشنگی. ( منتهی الارب ).
صارة. [ رَ ] ( اِخ ) نصر گوید کوهی در دیار بنی اسد، و دیگران گفته اند کوهی است نزدیک فَید، و زمخشری آرد که آن کوهی است در صمد میان تیماء و وادی القری. ( معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید