صارفه

لغت نامه دهخدا

( صارفة ) صارفة. [ رِ ف َ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث صارف. || داهیه. حادثه. رجوع به صارفات شود.
- قرینه صارفه ؛ قرینه ای است که از انعقاد ظهور لفظ در معنی حقیقی آن ممانعت کرده و به معنی مجازی لفظ ظهور میدهد، یا ذهن شنونده را از معنی حقیقی لفظ صرف کرده و به معنی مجازی متوجه میکند. رجوع به قرینه شود.

فرهنگ فارسی

تانیث صارف داهیه

پیشنهاد کاربران

منصرف کردن ذهن از وجود معنای حقیقی
صدادارنده/ بانگ دارنده/ صدادادن چیزی مانند به هم ساییدن دندان یا صدای در، بانگ در

بپرس