صادقی تهرانی محمد

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] محمد صادقی تهرانی فقیه قرآنی، مفسر، آیت الله، دکتر
از قرآن پژوهان و مفسران معاصر در حوزۀ علمیۀ قم میباشد. وی در سال 1346 ق در تهران چشم به جهان گشود. پدرش یکی از سخنوران و خطیبان مشهور بود. در 12 سالگی پدرش را از دست داد. درس قرآن را نزد مادرش آموخت. تحصیلات رسمی را پشت سر گذاشت. سپس برای فراگیری علوم دینی به حوزۀ علمیۀ قم رفت.
«آغاز تحصیلات حوزوی بنده در حدود سنۀ 1318 بوده و سنۀ 1320 وارد قم شدم، در دو، سه سال قبل از ورود به قم با مرحوم آیت الله آقای شاه آبادی مأنوس شدم و انس با جلسات معارف و تفسیر ایشان موجب شد که وارد حوزه شوم... بحث ها (ی ایشان) به قدری عمیق، دقیق، روحانی، معنوی و متحول کننده بود که در همان سنین تحولی عظیم یافتم. در مجموع دو سه سال جلسات منزل و مسجد ایشان را مرتب پیگیری می کردم و مباحث ایشان را می نوشتم و گاهی به خودشان ارائه می دادم که موجب تعجب ایشان می گردید.»
عالم عارف کامل محمد علی شاه آبادی به گفتۀ ایشان اولین و موثرترین استاد دکتر صادقی بوده است. پس از آن به درسهای فلسفی میرزا مهدی آشتیانی حاضر شده است و در جلسات عرفانی شیخ احمد آشتیانی و محمد فیض همدانی در تهران شرکت نموده و در مشهد مقدس در دروس معارف میرزا مهدی خراسانی توفیق می یابد.
در ابتدای ورود به قم به درس حکمت و شرح منظومۀ یگانه شاگرد نامدار شاه- آبادی یعنی حضرت امام خمینی بدون اجازه و هماهنگی قبلی شرکت می نماید و در سنین جوانی و اوایل طلبگی همدرس شهید مطهری و آیت الله منتظری می گردد.
وی می گوید «در حقیقت دروس که ما خواندیم نزد بزرگترین اساتید نیم قرن اخیر بوده آیات عظام مرحوم آقای حجت، حاج سید احمد خوانساری، سید محمد تقی خوانساری، مهم تر از همه مرحوم آیت الله بروجردی و... بودند. و عمدۀ استفادۀ قرآنی من در قم از محضر آیت الله علامه طباطبایی بود. حدود هشت نه سال در درس (تفسیر) ایشان شرکت می کردم.»

دانشنامه آزاد فارسی

صادقی تهرانی، محمد (۱۳۰۷ش)
صادقی تهرانی، محمد
عالم دینی و مفسر قرآن ایرانی. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در تهران، چندی در جلسات مرحوم میرزا محمدعلی شاه آبادی شرکت کرد و در ۱۳۲۰ش به قم رفت. تحت تأثیر مرحوم شاه آبادی به قرآن گرایش پیدا کرد. هم زمان در درس فقه آیت اله بروجردی شرکت و پس از دَه سال اقامت در قم به تهران بازگشت. در آن جا در دانشکدۀ معقول و منقول لیسانس و سپس دکتری گرفت و به تدریس پرداخت. وی از علاقه مندان به آیت اله کاشانی بود. صادقی در ۱۳۴۱ به سبب سخنرانی تند بر ضد رژیم شاه از ایران گریخت و به مکه رفت و از آن جا عازم عراق شد و تا حدود ۱۳۵۰ در نجف به سر برد. در آن سال ها در مقام یک روحانی مبارز در اطراف بیت امام بود. در عراق علاوه بر فعالیت های سیاسی، به کارهای علمی نیز اشتغال داشت. به سبب فشارهای دولت عراق به ایرانیان، به بیروت رفت و در لبنان به اقامۀ نماز جمعه و فعالیت های فکری و سیاسی پرداخت. هم زمان با بالاگرفتن جنگ داخلی لبنان، در ۱۳۵۵ عازم عربستان شد و مدت دو سال در آن جا ماند. اما به دلیل سخنرانی های تندش علیه رژیم ایران دستگیر و پس از آزادی مجدداً به بیروت بازگشت. با هجرت امام به پاریس او هم به آن جا رفت و سپس به ایران آمد. پس از انقلاب بیشتر به درس و بحث و نگارش پرداخت و جامعة علوم القرآن را برای ترویج اندیشه های قرآنی تأسیس کرد. از کارهای علمی او سال ها پیش از انقلاب، تألیف تفسیر الفرقان است. وی در دو دهۀ اخیر آشکارا روی تفاوت دیدگاه های خود با دیدگاه های رسمی علما تأکید کرده و بر این باور است که در بسیاری از استنباط های فقهی خود که برخلاف آراء فقهاست، نظرش درست تر و منطبق با قرآن و سنت است. از دیگر آثار اوست: توضیح المسائل نوین؛ آسمان، زمین و ستارگان از نظر قرآن؛ آفریده و آفریدگار؛ الفقهاء بین الکتاب و السنّه (۱۳۷۳)؛ فقه گویا (۱۳۸۳).

پیشنهاد کاربران

بپرس