صادقی، بهرام (نجف آباد ۱۳۱۵ـ تهران ۱۳۶۳ش)
صادقی، بهرام
(نام مستعار: صهبا مقداری) نویسندۀ ایرانی داستان های کوتاه در دهۀ ۱۳۳۰ـ۱۳۴۰ش. در خانواده ای روحانی پرورش یافت و چون برای ادامۀ تحصیل به اصفهان رفت، به محافل ادبی آن جا راه یافت. در ۱۳۳۴ش برای تحصیل در رشتۀ پزشکی عازم تهران شد. در ۱۳۳۷ش مدتی عضو هیئت تحریریۀ ماهنامۀ صدف بود. اشعار خود را، با نام مستعار، در این نشریه چاپ می کرد. نخستین داستانش در مجلۀ سخن (۱۳۳۵ش) منتشر شد. بعدها نیز داستان هایش را در مجلات ادبی چاپ می کرد و اشتیاقی به انتشار آن ها به شکل کتاب نداشت. از او جز رمانملکوت (کتاب هفته، ۱۳۴۰ش)، مجموعۀ داستانی با نام سنگر و قمقمه های خالی (۱۳۴۹ش) و چند داستان و نمایش نامۀ پراکنده در مطبوعات باقی مانده است. صادقی دیدی تلخ و حساسیتی طنز آمیز نسبت به زندگی، و شناختی دقیق از فرم داستانِ نو دارد. در هر داستان می کوشد به تجربۀ تازه ای برای بیان موضوع مورد نظرش دست بزند. در داستان های صادقی، به شکلی طبیعی، ناشناختگی و وحشتی اسرار آمیز در داستان جاری می شود تا احساس فاجعه ای قریب الوقوع را گوشزد کند و در جریان چنین روایتی است که خواننده به طرفِ مکالمۀ داستان نویس بدل می شود.