صادق تبریزی ( زاده ۳ اسفند ۱۳۱۷ - درگذشته ۱۳۹۶ ) نقاش و خوش نویس ایرانی و از پیشروان سبک نقاشیخط است. تبریزی از پیشگامان مکتب سقاخانه شمرده می شود.
او آفرینندهٔ نخستین نشان رسمی جمهوری اسلامی ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
صادق تبریزی سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. او نقاش، طراح، خوشنویس و از پیشگامان مکتب سقاخانه و نقاشی خط است. تبریزی در کنار خلق اثر، ده ها مقاله هنری نیز به چاپ رساند. او در سال ۱۳۵۲ نگارخانه ۶۶ را در خیابان سمیه کنونی دایر کرد و نخستین پوستر جمهوری اسلامی موسوم به شب های الله اکبر را در سال ۱۳۵۷ طراحی نمود. در طول پنجاه سال فعالیت هنری، وی بالغ بر سی نمایشگاه انفرادی و گروهی داشته و آثارش علاوه بر نمایش در گالری ها و نمایشگاه های بزرگ جهان همچون آرت فر ایتالیا، هیل لندن، منهتن سوهو آمریکا، آرتیتود پاریس، آرت اکسپو چین و نمایشگاه بین المللی سوئیس، در موزه های مهمی همچون مجموعه گری دانشگاه نیویورک، موزه هان چین و موزه های بانک ملی، بانک سپه، بانک پاسارگاد و هنرهای معاصر تهران نگهداری می شوند. تبریزی از منتقدان جدی جریان های حاکم بر حراجی های داخل ایران بود. او در آغاز علاوه بر نقاشی ایرانی، در زمینه سفال و سرامیک نیز فعالیت داشت و بسیاری از خط نگاره هایش را نخستین بار روی قطعات سرامیک در کارگاه سرامیک سازی اداره هنرهای زیبا ( ۱۳۳۸ ) اجرا کرد. در ادامه، تجربیات متفاوتی با تکنیک کولاژ و با استفاده از انواع قطعات تزیینی و ترکیب آن ها با نقوش ایرانی، فیگورهای مینیاتوری و رنگ های زنده داشت. نخستین بار آثار وی در انجمن ایران و آمریکا نمایش داده شدند، هرچند پس از شرکت در بینال های تهران ( ۴۵–۱۳۴۱ ) تبریزی بیش از پیش به استفاده از عناصر نوشتاری و فرم های خوشنویسی ایرانی روی آورد و در ادامه این خطوط را در ترکیبی چشم نواز و شاعرانه با سنت نگارگری با نیم نگاهی به نقاشی های قهوه خانه ادغام کرد. با آغاز دهه ۱۳۵۰ سبک کاری تبریزی تثبیت شد و او با اغراق در ابعاد آدم ها و جانوران، برخلاف مینیاتورهای ظریف نسخه های مصور کهن، به روایتی تازه از همنشینی خط و رنگ در گستره بوم و نوآوری در نقاشی رسید و همین امر او را از خیل نقاشان مینیاتوریست سنتگرای هم عصرش جدا کرد. صادق تبریزی نخستین بار در سال ۱۳۳۸ نقاشی خط را روی یک پنل سرامیکی کار کرد و به گواه برخی کارشناسان و منتقدان کار این هنرمند روی این پنل سرامیکی، نخستین اثر نقاشی خط است که کلماتش به قصد خوانده شدن نوشته نشده است. تبریزی اوایل دهه ۱۳۴۰ نزد استاد علی اکبر کاوه خوشنویسی را فراگرفت و پس از آن همزمان با رواج مکتب سقاخانه در میان شماری از هنرمندان، به سبک نقاشی خط روی آورد. او در کنار پرویز تناولی، حسین زنده رودی، فرامرز پیلارام، مسعود عربشاهی و منصور قندریز از پیشگامان مکتب سقاخانه است، مکتبی که ریشه در مکتب های قدیمی و میراث فرهنگی ایران داشت و قرار بود پلی میان سنت و دنیای نو بنا کند. وی آخرین نمایشگاه خارجی اش را همزمان با «هفته هنری جهان اسلام» در سال ۱۳۹۱ در لندن برپا کرد و روزنامه ایرلندی «آیریش تایمز» او را «خنیاگر رنگ ها» دانست که با نقاشی هایش، موجب نزدیکی فرهنگ ها به هم می شود. صادق تبریزی در سال ۱۳۹۶ در لندن، شهری که چندین ماه به منظور مداوا در آنجا ساکن بود، درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.
او آفرینندهٔ نخستین نشان رسمی جمهوری اسلامی ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
صادق تبریزی سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. او نقاش، طراح، خوشنویس و از پیشگامان مکتب سقاخانه و نقاشی خط است. تبریزی در کنار خلق اثر، ده ها مقاله هنری نیز به چاپ رساند. او در سال ۱۳۵۲ نگارخانه ۶۶ را در خیابان سمیه کنونی دایر کرد و نخستین پوستر جمهوری اسلامی موسوم به شب های الله اکبر را در سال ۱۳۵۷ طراحی نمود. در طول پنجاه سال فعالیت هنری، وی بالغ بر سی نمایشگاه انفرادی و گروهی داشته و آثارش علاوه بر نمایش در گالری ها و نمایشگاه های بزرگ جهان همچون آرت فر ایتالیا، هیل لندن، منهتن سوهو آمریکا، آرتیتود پاریس، آرت اکسپو چین و نمایشگاه بین المللی سوئیس، در موزه های مهمی همچون مجموعه گری دانشگاه نیویورک، موزه هان چین و موزه های بانک ملی، بانک سپه، بانک پاسارگاد و هنرهای معاصر تهران نگهداری می شوند. تبریزی از منتقدان جدی جریان های حاکم بر حراجی های داخل ایران بود. او در آغاز علاوه بر نقاشی ایرانی، در زمینه سفال و سرامیک نیز فعالیت داشت و بسیاری از خط نگاره هایش را نخستین بار روی قطعات سرامیک در کارگاه سرامیک سازی اداره هنرهای زیبا ( ۱۳۳۸ ) اجرا کرد. در ادامه، تجربیات متفاوتی با تکنیک کولاژ و با استفاده از انواع قطعات تزیینی و ترکیب آن ها با نقوش ایرانی، فیگورهای مینیاتوری و رنگ های زنده داشت. نخستین بار آثار وی در انجمن ایران و آمریکا نمایش داده شدند، هرچند پس از شرکت در بینال های تهران ( ۴۵–۱۳۴۱ ) تبریزی بیش از پیش به استفاده از عناصر نوشتاری و فرم های خوشنویسی ایرانی روی آورد و در ادامه این خطوط را در ترکیبی چشم نواز و شاعرانه با سنت نگارگری با نیم نگاهی به نقاشی های قهوه خانه ادغام کرد. با آغاز دهه ۱۳۵۰ سبک کاری تبریزی تثبیت شد و او با اغراق در ابعاد آدم ها و جانوران، برخلاف مینیاتورهای ظریف نسخه های مصور کهن، به روایتی تازه از همنشینی خط و رنگ در گستره بوم و نوآوری در نقاشی رسید و همین امر او را از خیل نقاشان مینیاتوریست سنتگرای هم عصرش جدا کرد. صادق تبریزی نخستین بار در سال ۱۳۳۸ نقاشی خط را روی یک پنل سرامیکی کار کرد و به گواه برخی کارشناسان و منتقدان کار این هنرمند روی این پنل سرامیکی، نخستین اثر نقاشی خط است که کلماتش به قصد خوانده شدن نوشته نشده است. تبریزی اوایل دهه ۱۳۴۰ نزد استاد علی اکبر کاوه خوشنویسی را فراگرفت و پس از آن همزمان با رواج مکتب سقاخانه در میان شماری از هنرمندان، به سبک نقاشی خط روی آورد. او در کنار پرویز تناولی، حسین زنده رودی، فرامرز پیلارام، مسعود عربشاهی و منصور قندریز از پیشگامان مکتب سقاخانه است، مکتبی که ریشه در مکتب های قدیمی و میراث فرهنگی ایران داشت و قرار بود پلی میان سنت و دنیای نو بنا کند. وی آخرین نمایشگاه خارجی اش را همزمان با «هفته هنری جهان اسلام» در سال ۱۳۹۱ در لندن برپا کرد و روزنامه ایرلندی «آیریش تایمز» او را «خنیاگر رنگ ها» دانست که با نقاشی هایش، موجب نزدیکی فرهنگ ها به هم می شود. صادق تبریزی در سال ۱۳۹۶ در لندن، شهری که چندین ماه به منظور مداوا در آنجا ساکن بود، درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.
