( صاحبیة ) صاحبیة. [ ح ِبی ی َ ] ( اِخ ) از فِرَق متصوفه متشبهه مبطله اند، که خود را بظاهر صوفی نمایند و از اعمال ایشان خالی باشند و گویند که تقید به احکام شریعت وظیفه عوام است که نظر ایشان بر ظواهر اشیاء است ، اما حال خواص آن است که به رسوم ظاهر مقید نشوند و به مراعات حضور باطن اهتمام کنند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ج 2 ص 843 ).
