صاحبِ ریاض (کاظمین ۱۱۶۱ـ کربلا ۱۲۳۱ق)
(شهرت سید علی طباطبایی) فقیه و اصولی امامی. خواهرزاده، شاگرد و داماد وحید بهبهانی؛ پدر و استاد صاحب مناهل. گویا نزد سید محمدعلی، پسر وحید بهبهانی، نیز درس خواند. گویند در بحبوحۀ نزاع اصولیان و اخباریان، شبانه، پنهان از چشم دایی اش، وحید بهبهانی، در درس شیخ یوسف بحرانی (صاحب حدائق) شرکت می کرد. رجالی معروف ابوعلی حائری، حجة الاسلام شفتی، صاحب مفتاح الکرامه، صاحب ضوابط، شیخ احمد احسائی، صاحب مقابیس و شریف العلمای مازندرانی از شاگردان او بودند. در ۱۲۱۶ق، در حملۀ وهابیان به کربلا و درپی هجوم آنان به منزلش به قصد کشتن او، با پنهان شدن در انبار خانه اش به شکلی معجزه آسا جان سالم به در برد. ده ها اثر از او به جا مانده که معروف ترین آن ها
ریاض المسائل فی بیان احکام الشرع بالدلائل در شرح مختصر نافع است و به همین سبب نیز به صاحب ریاض اشتهار یافت. از آثارش: حدیقة المؤمنین (شرح صغیر بر المختصر النافع)؛ حجیة الشهرة؛ خطاب المشافهة؛ رسالة فی الاجماع و الاستصحاب؛ رسالة فی الطهارة و الصلاة و الصوم؛ حاشیه بر معالم الاصول؛ شرح بر مفاتیح الشرائع فیض کاشانی و السؤال و الجواب. رسالۀ عملیه او النجاه نام داشت.
