صاحب تصرف. [ ح ِ ت َ ص َرْ رُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) مالک و متصرف. || مرشدی که بتواند حالتی را از مرید بگیرد یا به او بدهد : و حالی که به متابعت و سلوک میبود، هر صاحب تصرفی آن را نمیتواند تصرف نمود... ( انیس الطالبین ص 219 ).
فرهنگ فارسی
۱ - آن که در امری حق تصرف و دخالت دارد مالک . ۲ - مرشدی که بتواند حالتی را از مرید بگیرد یا بدهد .
فرهنگ معین
( ~ . تَ صَ رُّ ) [ ع . ] (ص مر. ) ۱ - مالک . ۲ - مرشدی که بتواند در احوال تصرف کند.
فرهنگ عمید
۱. آن که در امری حق تصرف دارد، مالک، متصرف. ۲. (تصوف ) مرشد و پیری که در احوال مرید تصرف کند و حالت تازه ای به او دهد یا حالتی را از او سلب کند.
