صابری فومنی، کیومرث (صومعه سرا ۱۳۲۰ـ تهران ۱۳۸۲ش)
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
(مشهور به گل آقا) روزنامه نگار و طنزپرداز ایرانی. از دانشگاه تهران در رشتۀ علوم سیاسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و سپس موفق به اخذ دانشنامۀ کارشناسی ارشد در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. عنوان پایان نامۀ وی نامۀ علی (ع) به مالک اشتر بود (۱۳۵۷ش). صابری از ۱۳۴۵ با نشریۀ توفیق همکاری کرد و با نام های مستعاری چون گردن شکستۀ فومنی، میرزا گل، عبدالفانوس، ابوالپیاده، لوده، ریش سفید، گل آقا، مش رجب، غضنفر، شاغلام، و ممصادق مطلب نوشت. سال ها عهده دار ستون معروف و پرطرفدار «دو کلمه حرف حساب» روزنامۀ اطلاعات بود. صابری در ۱۳۶۹ نشریۀ گل آقا را تأسیس کرد و بیشتر توفیقیان را همچون ابوتراب جلی، حسین گلستانی، محمدعلی گویا، مرتضی فرجیان، ابوالقاسم حالت، محمد پورثانی و چند تن دیگر را به همکاری فراخواند و برای اغلب آن ها بزرگداشت گرفت. به گفتۀ خود او در طنزسرایی متأثر از ابوتراب جلی بوده است. از دیگر آثارش: دیدار از شوروی (۱۳۶۱)؛ دو کلمه حرف حساب (۱۳۶۹ش)؛ مکاتبات شهید رجایی با بنی صدر و چگونگی انتخاب اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران (۱۳۸۰)؛ کاوه و ضحاک؛ اخوانیات که مجموعه نامه های اوست.
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
صابری فومنی، کیومرث
(مشهور به گل آقا) روزنامه نگار و طنزپرداز ایرانی. از دانشگاه تهران در رشتۀ علوم سیاسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت و سپس موفق به اخذ دانشنامۀ کارشناسی ارشد در رشتۀ ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. عنوان پایان نامۀ وی نامۀ علی (ع) به مالک اشتر بود (۱۳۵۷ش). صابری از ۱۳۴۵ با نشریۀ توفیق همکاری کرد و با نام های مستعاری چون گردن شکستۀ فومنی، میرزا گل، عبدالفانوس، ابوالپیاده، لوده، ریش سفید، گل آقا، مش رجب، غضنفر، شاغلام، و ممصادق مطلب نوشت. سال ها عهده دار ستون معروف و پرطرفدار «دو کلمه حرف حساب» روزنامۀ اطلاعات بود. صابری در ۱۳۶۹ نشریۀ گل آقا را تأسیس کرد و بیشتر توفیقیان را همچون ابوتراب جلی، حسین گلستانی، محمدعلی گویا، مرتضی فرجیان، ابوالقاسم حالت، محمد پورثانی و چند تن دیگر را به همکاری فراخواند و برای اغلب آن ها بزرگداشت گرفت. به گفتۀ خود او در طنزسرایی متأثر از ابوتراب جلی بوده است. از دیگر آثارش: دیدار از شوروی (۱۳۶۱)؛ دو کلمه حرف حساب (۱۳۶۹ش)؛ مکاتبات شهید رجایی با بنی صدر و چگونگی انتخاب اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران (۱۳۸۰)؛ کاوه و ضحاک؛ اخوانیات که مجموعه نامه های اوست.