صائره

لغت نامه دهخدا

( صائرة ) صائرة. [ ءِ رَ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث صائر. گیاه خشک که بعداز سبز شدن خورده شود. ( منتهی الارب ). و الصیور؛ الکلاء الیابس یؤکل بعد خضرته زماناً. ( تاج العروس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس