شیکاگو

شیکاگو ( به انگلیسی: Chicago ) ، پرجمعیت ترین شهر ایالت ایلینوی ایالات متحده آمریکا و با جمعیت ۲٬۷۴۶٬۳۸۸ نفر ( سرشماری ۲۰۲۰ ) سومین شهر پرجمعیت این کشور پس از نیویورک و لس آنجلس است. این شهر همچنین پرجمعیت ترین شهر غرب میانه آمریکا نیز محسوب می شود. این شهر به عنوان مرکز کانتی ( شهرستان ) کوک ( دومین شهرستان پرجمعیت ایالات متحده ) و همچنین مرکز منطقه کلان شهری شیکاگو است. شیکاگو همچنین یکی از بزرگ ترین شهرها در جهان است. براساس آخرین داده های جغرافیایی ژئوگرافیک اینترنشنال سیستم یا همان سامانه بین المللی جغرافیایی ( GIS ) درازای شهر شیکاگو ۴۸/۳۱۰ کیلومتر است.
در ساحل دریاچه میشیگان، شیکاگو به عنوان یک شهر در سال ۱۸۳۷ در نزدیکی دریاچه های بزرگ و حوضه رودخانه می سی سی پی به ثبت رسید. این شهر در اواسط قرن نوزدهم به سرعت رشد و توسعه پیدا کرد. آتش سوزی بزرگ شیکاگو در سال ۱۸۷۱ چندین مایل مربع را ویران کرد و بیش از صدهزار نفر را بی خانمان نمود. جمعیت شیکاگو تا سال ۱۸۸۰ به ۵۰۳٬۰۰۰ نفر افزایش یافت و سپس در طول دهه ۱۸۸۰ به بیش از یک میلیون نفر رسید. رونق ساخت و ساز به رشد جمعیت در طول دهه های بعدی شتاب داد و تا سال ۱۹۰۰، کمتر از ۳۰ سال پس از آتش سوزی، شیکاگو پنجمین شهر بزرگ جهان شد. شیکاگو کمک های قابل توجهی به برنامه ریزی شهری و استانداردهای منطقه بندی شهری کرد، از جمله این ها می توان به سبک های جدید ساخت و ساز، مانند معماری مدرسه شیکاگو، توسعه جنبش زیبایی شهر، و آسمان خراش با اسکلت فلزی اشاره کرد.
شیکاگو یک مرکز بین المللی برای امور مالی، فرهنگ، تجارت، صنعت، آموزش، فناوری، مخابرات و حمل و نقل است. این شهر محل ایجاد اولین قراردادهای آتی استاندارد شده است که توسط بورس معاملات اختیار و آتی شیکاگو صادر شده است، که امروزه بخشی از بزرگ ترین و متنوع ترین بازار ابزار مشتقه در جهان است و ۲۰ درصد از کل حجم را فقط در کالاها و معاملات آتی مالی تولید می کند. فرودگاه بین المللی اوهر شیکاگو طبق داده های ردیابی شده توسط شورای بین المللی فرودگاه ها به طور معمول در میان شش فرودگاه پرتر در جهان قرار دارد. این منطقه همچنین دارای بیشترین تعداد بزرگراه های فدرال است و مرکز راه آهن کشور نیز می باشد. منطقه شیکاگو دارای یکی از بالاترین تولید ناخالص داخلی ( GDP ) در جهان است که ۶۸۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ تولید کرد. اقتصاد شیکاگو متنوع است و هیچ صنعت واحدی بیش از ۱۴ درصد نیروی کار را استخدام نمی کند. شرکت های متعددی مستقر در شیکاگو در فهرست فرچون ۵۰۰ ( ۵۰۰ شرکت بزرگ آمریکا ) قرار دارند که می توان یونایتد کنتیننتال هولدینگز، سیرز، موتورولا سولوشنز، موندلیز، مک دونالد، کرفت هاینز، جی ال ال، اکسلان، کنگارا برندس و آرچر دنیلز میدلند را نام برد.

شیکاگو (ترانه مایکل جکسون). «شیکاگو» ( به انگلیسی: Chicago ) ترانه ای از مایکل جکسون است. او در سال ۱۹۹۹ در زمان ساخت آلبوم شکست ناپذیر برای روی این آهنگ کار می کرد اما پس از مرگش در آلبومی گردآوری شده به نام اکسکیپ ( ۲۰۱۴ ) منتشر شد. این آهنگ را تیمبالند برای آلبوم جدید دوباره میکس کرده است. نام این آهنگ در ابتدا «او عاشقم بود» نام داشت.
«شیکاگو» یکی از تنها دو آهنگ آلبوم اکسکیپ است که پیشتر لو نرفته بود. [ ۱]
ترانه راوی داستان رویارویی مایکل با زنی است که ادعا می کرد شیفتهٔ او بود: «من او را در راه شیکاگو دیدم. و کاملاً تنها بود و من نیز بودم. پس نامش را پرسیدم. او لبخند زد و به من نگاه کرد. تعجب کردم که زنی چون او شیفتهٔ من شده بود. »
این ترانهٔ ورس نخست است پیش از آنکه داستان در ورس دوم رنگ و بوی کاملاً متفاوتی به خود بگیرد: «او گفت که هیچ مردی در زندگی اش نیست. در حالی که بچه هایش را به بهترین حالت بزرگ کرده. او گفت که هیچ کسی را ندارد. و گفت که حتی در خانه شان تلفن هم ندارد. او گفت که بهش یک اسکناس بدم. تا شب را تا صبح با من بگزراند. او به من دروغ گفت. منو باش که فکر می کردم دوستم داره. آره. »
مایکل کرگ ( Michael Cragg ) ، نویسندهٔ روزنامهٔ گاردین در مورد آهنگ «شیکاگو» نوشته است: «جکسون عملاً خالق سبک تین پاپ ( Teen pop ) است و این آهنگ یادآور زمانی است که او را بدون حضور ضرباهنگ هپ هاپ بر صحنه نمی دیدم. » لوییس کرنر در ادامه افزوده است: «او با غرش های خاص خود می خواند: او ( زن ) به تو دروغ گفت / او به من دروغ گفت. »

شیکاگو (فیلم ۱۹۲۷). شیکاگو ( به انگلیسی: Chicago ) فیلمی ۱۱۸ دقیقه ای در سبک کمدی - درام به کارگردانی فرانک اورسن با بازی فیلیس هیور محصول سال ۱۹۲۷ بریتانیا است. [ ۱]

شیکاگو (گروه موسیقی). شیکاگو ( به انگلیسی: Chicago ) یک گروه راک آمریکایی است که از نظر فروش در بین گروه های آمریکایی جزو ده گروه اول می باشد. [ ۱] این گروه یکی از اولین و معدود گروه های موسیقی ای بود که از مجموعه سازهای بادی مانند ساکسوفون، ترومبون و ترومپت به صورت جدی استفاده کرد. دیگر سازهای مورد استفادهٔ آن ها گیتار الکتریک، گیتار بیس، کیبورد و درام هستند. [ ۱]
• The Chicago Transit Authority - ۱۹۶۹
• Chicago, later renamed Chicago II - ۱۹۷۰
• Chicago III - ۱۹۷۱
• Chicago at Carnegie Hall - ۱۹۷۱
• Chicago V - ۱۹۷۲
• Chicago VI - ۱۹۷۳
• Chicago VII - ۱۹۷۴
• Chicago VIII - ۱۹۷۵
• Chicago IX - Chicago's Greatest Hits - ۱۹۷۵
• Chicago X - ۱۹۷۶
• Chicago XI - ۱۹۷۷
• Hot Streets - ۱۹۷۸
• Chicago 13 - ۱۹۷۹
• Chicago XIV - ۱۹۸۰
• Greatest Hits, Volume II - ۱۹۸۱
• Chicago 16 - ۱۹۸۲
• Chicago 17 - ۱۹۸۴
• Chicago 18 - ۱۹۸۶
• Chicago 19 - ۱۹۸۸
• Greatest Hits 1982 - 1989 - ۱۹۸۹
• Twenty 1 - ۱۹۹۱
• Night & Day Big Band - ۱۹۹۵
• The Heart of Chicago 1967 - 1997 - ۱۹۹۷
• The Heart of Chicago 1967 - 1998 Volume II - ۱۹۹۸
• Chicago XXV: The Christmas Album - ۱۹۹۸
• Chicago XXVI: Live in Concert - ۱۹۹۹
• The Very Best of: Only the Beginning - ۲۰۰۲
• The Box - ۲۰۰۳
• Love Songs - ۲۰۰۵
• Chicago XXX - ۲۰۰۶
• جیمز پَنکو: ترومبون
• لی لوگنِین: ترومپت
• والتِر پَرَزایدِر: ساکسوفون
• رابرت لَم: کیبورد و آواز
• بیل چَمپلین: گیتار ریتم و آواز
• جیسون شِف: گیتار بیس و آواز
• تریس ایمبودِن: درام
• کِیت هاولَند: گیتار لید
• تِری کَت: گیتار الکتریک و آواز
• پیتِر سِتِرا: گیتار بیس و آواز
• دَنی سِرَفاین: درام
• لادیر دِاُلیوریا: پرکاشن
• دانی دکوس: گیتار الکتریک
• کریس پینیک: گیتار الکتریک
• داوین بیلی: گیتار الکتریک

شیکاگو (مجله). شیکاگو یک مجله ماهانه است که توسط انتشارات Tribune منتشر شده است. این مجله به بررسی پیرامون شیوه زندگی و علایق انسان ها و همچنین به بررسی رستوران ها، سفرها، مد و تئاتر از شیکاگو می پردازد. تیراژ آن در سال ۲۰۰۴ تعداد ۱۶۵٬۰۰۰، بیشتر از تعداد جمعیت مردم در بازار است. [ ۱] همچنین در سال ۲۰۰۴، این مجله جایزه مجله ملی را برای تعالی عمومی مردم دریافت کرد. این مجله عضو انجمن مجله شهر و منطقه ای ( CRMA ) است. [ ۲]
در نیمه دوم قرن بیستم، چندین مجله نام شیکاگو را روی مجله خود گذاشتند. مجله شیکاگو دارای طولانی ترین سابقه است. در سال ۱۹۵۲ به عنوان راهنمای ماهانه WFMT[ ۳] تأسیس شد و به عنوان راهنمای برنامه ایستگاه رادیویی کلاسیک WFMT تأسیس شد.
از اکتبر ۱۹۷۰، راهنمای WFMT شروع به پذیرش تبلیغات کرد. [ ۴]
راهنمای WFMT با شماره دسامبر ۱۹۷۰ نام خود را به راهنمای شیکاگو تغییر داد و به یک مجله با اندازه بزرگ تر تبدیل شد. [ ۵]
دو مجله دیگر با عنوان مجله شیکاگو بین دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۷۰ وجود داشته است. یکی از آنها توسط سردبیر مؤسس موریس انگلیسی از ۱۹۵۴ تا ( ۱۹۵۷ یا ۱۹۵۸ ) منتشر شده است. [ ۶] نسخه دیگر مجله یک فصل نامه بود که از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳ توسط بنیاد نیو شیکاگو منتشر شد که از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ ریچارد پی. فریزبی به عنوان سردبیر آن بود. [ ۷] [ ۸] [ ۹] ( شروع در اواخر سال ۱۹۷۳ ) . مجله شیکاگو که قبلاً با نام شیکاگو بنیاد منتشر شده بود نام خود را به Chicagoan تغییر، و توسط دو زوج جان اندرسون و ابرا شاگردی WILKIN منتشر شد، سپس ریچارد کریستیانسن که مدتی سردبیر آن بود، [ ۱۰] و با نام و قالب جدید خود در سپتامبر ۱۹۷۳ به آن را به دکه روزنامه ها رساند. [ ۱۱] Chicagoan در بهار ۱۹۷۴ به شرکت کتاب ملی و اس. ویلیام پاتیس فروخته شد[ ۱۲] و پاتیس پس از تبدیل به Chicagoan در سپتامبر سال ۱۹۷۴ به راهنمای شیکاگو فروخته شد. [ ۱۳] تیراژ این دو مجله با شماره نوامبر ۱۹۷۴ راهنمای شیکاگو همراه شد. [ ۱۴]
مجله شیکاگو راهنما در آغاز سال ۱۹۷۵ به مجله شیکاگو تغییر نام داد. [ ۱۵] [ ۱۶]
در سال ۱۹۸۱، شیکاگو جایزه نلسون آلگرن را معرفی کرد، یک مسابقه داستان کوتاه که این مجله بعداً قبل از انتخاب آن توسط روزنامه شیکاگو تریبون رها کرد. [ ۱۷]

شیکاگو (موزیکال). شیکاگو ( به انگلیسی: Chicago ) یک تئاتر موزیکال است که داستان آن در زمان ممنوعیت الکل در ایالات متحده و در شیکاگو اتفاق می افتد. موسیقی آن از جان کاندر و ترانه سرایی آن فرد اب و بر اساس یک کتاب از اب و باب فوس است. داستان آن یک داستان طنز در رابطه فساد سیاسی در بخشی از دادگاه جنایی به نام «مسائل جنایی افراد مشهور» است. داستان این موزیکال بر اساس نمایشنامه ای متعلق به سال ۱۹۲۶ به همین نام است که توسط گزارشگر مارین دالاس واتکینز نگاشته شده است که مطالب این نمایشنامه برگرفته از ماجراهای واقعی است که گزارشگر آن را گزارش می کرده است.
اولین اجرای آن در تئاتر برادوی در ۳ ژوئن ۱۹۷۵ در تئاتر خیابان چهل و ششم روی صحنه رفت[ ۱] و ۹۳۶ اجرا داشت. باب فوس طراحی رقص بر عهده داشت و به وضوح سبک وی در این اجرا مشهود است. در سال ۱۹۹۶ برادوی بازاجرا از آن داشت که از نظر زمان اجرا بیشترین زمان اجرا را به عنوان یک بازاجرا را دارد و از نظر کلی چهارمین نمایش به شمار می رود. [ ۲] تا ژانویه۲۰۱۲ از این نمایش بیش از ۶٬۲۰۰ اجرا روی صحنه رفت همچنین در تئاتر وست اند نیز اجرا شد و تورهای بین المللی از آن اجرا شد. از روی نمایشنامه شیکاگو یک فیلم برنده جایزه اسکار به نام شیکاگو ( ۲۰۰۲ ) ساخته شد که کارگردان آن راب مارشال و بازیگرانش رنی زلوگر، کاترین زتا جونز، ریچارد گی یر، جان سی ریلی، و کویین لطیفه بودند.

شیکاگو (کانزاس). شیکاگو ( به انگلیسی: Chicago ) یک منطقهٔ مسکونی در ایالات متحده آمریکا است که در کانزاس واقع شده است. [ ۱] شیکاگو ۰ نفر جمعیت دارد و ۸۰۹٫۸۶ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

شیکاگو (Chicago)
موزه تاریخ طبیعی، شهری در ایالت ایلینوی امریکا، بر ساحل جنوب غربی دریاچۀ میشیگان، با ۸,۷۱۱,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). مرکز مهم صنعتی، بازرگانی، مالی و مرکز حمل ونقل و نیز سومین شهر بزرگ کشور مزبور است. کارخانه های بسته بندی گوشت و سیلو دارد و مواد شیمیایی و کالاهای فلزی تولید می کند؛ چاپ و انتشارات نیز از دیگر صنایع آن است. شیکاگو مراکز فرهنگی و هنری متعدد دارد، ازجمله دانشگاه شیکاگو، موزۀ تاریخ طبیعی شیکاگو، موسسۀ هنری، شیکاگو، که آثاری از ایران نیز دارند؛ و ارکستر سمفونی شیکاگو. اولین بار در ۱۶۷۳ ژاک مارکت، پویندۀ فرانسوی، و لوئی ژولیه، سیاح کانادایی، از این منطقه دیدن کردند که مسکن اقوام سرخ پوست بود. صد سال بعد اولین ماندگاه دائمی در آن ایجاد شد. در ۱۸۰۳ امریکا یک پایگاه نظامی در آن تأسیس کرد و شهر شیکاگو اطراف این پایگاه توسعه یافت. پایگاه مزبور در آغاز جنگ ۱۸۱۲ ویران و در ۱۸۱۶ بازسازی شد. در ۱۸۳۰، این محل به منطقۀ مسکونی تبدیل شد و در ۱۸۳۷ وضعیت شهری یافت. توسعۀ این شهر پس از احداث آبراه ایلینوی و میشیگان افزایش یافت و به دنبال آن مسائل و مشکلات کارگری پیش آمد که به آشوب میدان هی مارکت (۱۸۸۶) و اعتصاب پولمن (۱۸۹۴) منجر شد. در سال های بین جنگ جهانی اول و ۱۹۳۳ شیکاگو مأمن گانگسترها بود و پس از جنگ صنایع آن گسترش یافت. شیکاگو در آتش سوزی مهیب ۱۸۷۱ ویران شد؛ امّا این حادثه از ارزش آن به منزله شهر مهم صنعتی نکاست. نخستین آسمان خراش جهان در ۱۸۸۵ در این شهر ساخته شد.