[ویکی اهل البیت] شیوه های کافران در مبارزه با پیامبر اسلام (ص). کفّار در مبارزه با پیامبر صلی الله علیه و آله شیوه های گوناگونی را بکار می گرفتند. برای پی بردن به این شیوه ها از آیات قرآن استفاده می شود تا بهتر متوجه شویم که کفار چه شیوه های را در پیش گرفته اند.
کفّار در مبارزه با پیامبر صلی الله علیه و آله شیوه های گوناگونی را بکار می گرفتند. از آیات قرآن استفاده می شود که آنان از شیوه های زیر استفاده می کردند:
کافران برای تحقیر و زیر سؤال بردن شخصیت پیامبران، آنان را تمسخر می کردند. قرآن کریم به این مطلب اشاره دارد و می فرماید: «وَمَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِؤُونَ».
در آیه ای دیگر آمده است: «وَإِذَا رَآکَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِن یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا»؛ هنگامی که کافران تو را بینند، کاری جز استهزاکردن تو ندارند.
خداوند در ادامه همین آیه، به کیفیت استهزای کافران اشاره کرده و فرموده و آنها می گویند: « أَهَذَا الَّذِی یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ»؛ آیا همین شخص است که خدایان شما را یاد می کند (یعنی درباره آنها بدگویی می کند و می گوید: آنها نفع و ضرری ندارند.)
ابن ابی حاتم از سدی روایت کرده که گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله از ابوسفیان و ابوجهل می گذشت، دید آنان مشغول صحبت هستند. چون ابوجهل آن جناب را دید، خندید (و با حالت تمسخر) به ابوسفیان گفت: این است پیغمبر بنی عبدمناف؟!
در روایتی دیگر آمده که استهزاکنندگان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پنج نفر بودند: ولید بن مغیرة مخزومی، عاص بن وائل، اسود بن عبد یغوث، اسود بن المطلب و حارث بن الطلاطلة ثقفی.
کافران وقتی دیدند با استهزا نمی توانند پیامبر را از هدف خود منصرف کنند و آیین اسلام روز به روز در حال توسعه است و در دل مشرکین و بت پرستان را فتح می کند، سحر و دروغ به آن حضرت نسبت دادند. در سوره ص آیه 4، خداوند به این اتهامات ناروا اشاره کرده و فرموده: «وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ»؛ و کافران گفتند: این (پیامبر) جادوگری بسیار دروغگو است.
کفّار در مبارزه با پیامبر صلی الله علیه و آله شیوه های گوناگونی را بکار می گرفتند. از آیات قرآن استفاده می شود که آنان از شیوه های زیر استفاده می کردند:
کافران برای تحقیر و زیر سؤال بردن شخصیت پیامبران، آنان را تمسخر می کردند. قرآن کریم به این مطلب اشاره دارد و می فرماید: «وَمَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِؤُونَ».
در آیه ای دیگر آمده است: «وَإِذَا رَآکَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِن یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا»؛ هنگامی که کافران تو را بینند، کاری جز استهزاکردن تو ندارند.
خداوند در ادامه همین آیه، به کیفیت استهزای کافران اشاره کرده و فرموده و آنها می گویند: « أَهَذَا الَّذِی یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ»؛ آیا همین شخص است که خدایان شما را یاد می کند (یعنی درباره آنها بدگویی می کند و می گوید: آنها نفع و ضرری ندارند.)
ابن ابی حاتم از سدی روایت کرده که گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله از ابوسفیان و ابوجهل می گذشت، دید آنان مشغول صحبت هستند. چون ابوجهل آن جناب را دید، خندید (و با حالت تمسخر) به ابوسفیان گفت: این است پیغمبر بنی عبدمناف؟!
در روایتی دیگر آمده که استهزاکنندگان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پنج نفر بودند: ولید بن مغیرة مخزومی، عاص بن وائل، اسود بن عبد یغوث، اسود بن المطلب و حارث بن الطلاطلة ثقفی.
کافران وقتی دیدند با استهزا نمی توانند پیامبر را از هدف خود منصرف کنند و آیین اسلام روز به روز در حال توسعه است و در دل مشرکین و بت پرستان را فتح می کند، سحر و دروغ به آن حضرت نسبت دادند. در سوره ص آیه 4، خداوند به این اتهامات ناروا اشاره کرده و فرموده: «وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ»؛ و کافران گفتند: این (پیامبر) جادوگری بسیار دروغگو است.