شیوه دوریک

شیوه دوریک یا شیوه دوریسی یکی از سه شیوه کلاسیک در یونان باستان و معماری کلاسیک است. این شیوه که نام خود را از سرزمین مرکزی یونان گرفته است، اصلیترین شیوه معماری یونان است. زیرا هم قدیمی تر و هم مشخص تر از سایر شیوه های یونانی است. ستون دوریک مشتمل بر بدنه ستون که از قاعده دایره برخوردار است و از پایین به بالا از قطر دایره کاسته می شود.
سطح بدنه ستون با شیارهای کم عمق عمودی به نام قاشقی ها تزیین شده است. در انتها بخش بدنه با یک خط افقی معروف به گلوبند یا گلویی به سرستون متصل می شود. سرستون از بالشتگی و تاوه چهارگوش واقع بر روی آن تشکیل یافته است. اسپر از دو بخش اصلی دیگر تشکیل شده و اجزاء آن عبارتند از: فرسب ( ردیف سنگهای صیقل خورد، و افقی که مستقیماً بر روی سرستون ها تکیه دارد ) و افریز با سه تَرَکی ها و چهارگوشی های تزئینی اش و طره به صورت مثلثی در می آید، و با لبهٔ برجسته به بیرون خود سطح سنتوری را احاطه می کند.
همه بخش های بنا از سنگهایی تراشیده شده که بدون ملات بر روی هم قرار گرفته اند تشکیل شده اند. نسبت ارتفاع به قاعده در ستون دوریک در آغاز ۴ به ۱ بوده ولی در دوره کلاسیک این نسبت به پنج و یک دوم و پنج و سه چهارم می رسد. در دورهٔ هلنی نسبت ۷ به ۱ می شود.