شین تای سان

شین تای - سان ( به ژاپنی: 神体山 しんたいさん ) یا ری هو ( به ژاپنی: 霊峰 レイホウ ) عمدتاً در اعتقادات شینتو، کوه پرستی و کاننابی ( نام دیگر کامونابی ja:神奈備 ) به کوهی گفته می شود که خدایان شینتو ( کامی ) در آن زندگی می کنند. معمولاً این کوه را جنگلی دربرگرفته است.
کوه فوجی ( «کوه مقدس فوجی» ) است، یک نمونه معروف و شناخته شده است. علاوه بر این، قله های کوچک مانند گردنه ها و دامنه ها نیز به عنوان مکان هایی است که در آن خدایان زندگی می کنند.
بنا بر نظریه زنده انگاری در انسان شناسی فرهنگی، بشر به طور عینی پدیده مرگ و زندگی را درک می کند و منطبق بر نفس و شعور خود ایده هایی را در مورد شناخت «زندگی» ایجاد می کند پیروان این نظریه اعتقاد دارند که در موجودات زنده، کوه های طبیعی، رودخانه ها، صخره ها و درختان نیز جان، روح و کامی ( خدا ) ساکن است. به طور مشابه در ژاپن، در شینتو، به ویژه شیندوی باستان که به نام شیندوی جومون نامیده می شود، و قبل از دوره جومون وجود داشته است، تصور می شد که خدایان بالاتر در شی های بزرگتر، طولانی تر و قدیمی تر زندگی می کنند. نمونه های معمول آن کوه ها و قله های کوه هاست و گفته می شود که هر خدایی مشخصی در یک کوه بزرگ معین زندگی می کند و به این پندار کوه پرستی گفته می شود. کوه پرستی محدود به ژاپن نیست بلکه در سراسر جهان دیده می شود. قبایل ماسای و مردم کیکویو در جنوب کنیا کوه کلیمانجارو را به عنوان کوهی که خدا در آن نشسته پرستش می کنند و قبیله شرپا در تبت کوه اورست و مردم ناشی در استان یون نان در چین رشته کوه های یولونج، در استرالیا بومیان استرالیا ( اَبُریجینال ) ، صخره اولورو را پرستش می کنند.
در ژاپن آنچه کاننابی نامیده می شود نوعی کوه پرستی است. در روزگاران قدیم، کاننابی نه تنها در کوه های معمولی و پر درخت ژاپن بلکه در کوه های به اصطلاح برهنه و کوه های خشکی که آتشفشان یا جنگل در آنها نگهداری نمی شد، همراه با ایواکورا ( پرستش صخره ) و «ایواساکا» پرستش می شدند، اما بعدها به پرستش کوه های مجاور روستا، که توسط جنگل ها در آغوش گرفته شده تغییر پیدا کرد.