شیمی سوپرامولکولی ( به انگلیسی: Supramolecular chemistry ) ( یا شیمی فرامولکولی ) ، شاخه ای از دانش شیمی است که سیستم های شیمیایی را در تعداد زیادی از مولکولهای یک ماده را مورد بررسی قرار داده و همچنین به مطالعه نیروهای بین مولکولی می پردازد و در سال ۱۸۷۳ توسط یوهان دیدریک وان در والس پیشنهاد شد. این شاخه از دانش همچنین با نام های شیمی سوپرامولکولی، یا شیمی فرامولکولی نیز شناخته می گردد. این بخش بر گستره شیمی فراتر از مولکول تمرکز می کند. نیروهایی که فضا را سامان دهی می کنند ممکن است از ضعیف ( نیروهای بین مولکولی الکترو استاتیک یا پیوند هیدروژنی ) به نیروهای قوی ( پیوند کوالانسی ) تغییر کنند، که میزان جفت شدگی الکترونیکی بین اجزای مولکولی باقی مانده کوچک رابه پارامترهای انرژی اجزاء مرتبط فراهم می کند. درحالی که شیمی سنتی بر روی پیوند کوالانسی متمرکز است، شیمی سوپرامولکول برهمکنش های غیر کووالانسی برگشت پذیر و ضعیف را بین مولکول ها بررسی می کند. این نیروها شامل پیوند هیدروژنی، کئوردیناسیون فلزی، نیروهای چربی دوست، نیروهای وان دروالس، برهمکنش های و اثرات الکتروستاتیک است. مفاهیم مهم که توسط شیمی سوپرامولکول نشان داده شده است عبارتند از مونتاژ خودمولکولی، تاشو، تشخیص مولکولی شیمی میزبان –میهمان، ساختار مولکولی در هم قفل - مکانیکی وشیمی کووالانسی پویا. مطالعه برهمکنش های غیرکووالانسی برای درک بسیاری از فرایندهای زیستی مهم است که به این نیروها برای ساختار و عملکرد وابسته هستند. سیستم های زیستی اغلب الهام بخش تحقیقات سوپرامولکول هستند.
مونتاژ خود مولکولی، تاشو، تشخیص مولکولی شیمی میزبان - مهمان، معماری مولکولی در هم قفل - مکانیکی و شیمی کوالانسی پویا از مفاهیم مهمی هستند که توسط شیمی فرا مولکول نشان داده شده اند. [ ۱]
شیمی سوپرامولکولی کاربردهای بسیاری دارد، [ ۲] از جمله برای ساخت مواد جدید. هم چنین بسیاری از مواد هوشمند بر شناخت مولکولی پایه ریزی شده اند. [ ۳]
طراحی هایی که براساس شیمی سوپرا مولکولی انجام شده اند، باعث انجام برنامه های کاربردی بزرگی در ساخت بیومتریال و توسعه درمان شناسی شده اند. [ ۴]
مهم ترین کاربردهای این شاخه عبارتند از: ساخت مواد جدید، طراحی و ساخت کاتالیزگرها، داروسازی، کامپیوترهای DNA و ….
نیروهای بین مولکولی اولین بار توسط یوهانس دیدرک وان دروالس در سال ۱۸۷۳ مطرح شد اما هرمان امیل فیشر، برنده جایزه نوبل، پایه های آن را توسعه داد. او پیشنهاد کرد که برهم کنش های بستر - آنزیم از قفل و کلید، از اصول اساسی تشخیص مولکولی و شیمی میزبان و مهمان گرفته شده است. در اوایل قرن بیستم، پیوندهای غیر کووالانسی به تدریج به طورتدریجی و با پیوند هیدروژنی که توسط لاتیمر و ردبوش در سال ۱۹۲۰ توصیف شد، درک شدند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمونتاژ خود مولکولی، تاشو، تشخیص مولکولی شیمی میزبان - مهمان، معماری مولکولی در هم قفل - مکانیکی و شیمی کوالانسی پویا از مفاهیم مهمی هستند که توسط شیمی فرا مولکول نشان داده شده اند. [ ۱]
شیمی سوپرامولکولی کاربردهای بسیاری دارد، [ ۲] از جمله برای ساخت مواد جدید. هم چنین بسیاری از مواد هوشمند بر شناخت مولکولی پایه ریزی شده اند. [ ۳]
طراحی هایی که براساس شیمی سوپرا مولکولی انجام شده اند، باعث انجام برنامه های کاربردی بزرگی در ساخت بیومتریال و توسعه درمان شناسی شده اند. [ ۴]
مهم ترین کاربردهای این شاخه عبارتند از: ساخت مواد جدید، طراحی و ساخت کاتالیزگرها، داروسازی، کامپیوترهای DNA و ….
نیروهای بین مولکولی اولین بار توسط یوهانس دیدرک وان دروالس در سال ۱۸۷۳ مطرح شد اما هرمان امیل فیشر، برنده جایزه نوبل، پایه های آن را توسعه داد. او پیشنهاد کرد که برهم کنش های بستر - آنزیم از قفل و کلید، از اصول اساسی تشخیص مولکولی و شیمی میزبان و مهمان گرفته شده است. در اوایل قرن بیستم، پیوندهای غیر کووالانسی به تدریج به طورتدریجی و با پیوند هیدروژنی که توسط لاتیمر و ردبوش در سال ۱۹۲۰ توصیف شد، درک شدند. [ ۵]
wiki: شیمی سوپرامولکولی