شیمانو شرکت چندملیتی ژاپنی سازندهٔ تجهیزات دوچرخه، روئینگ و قرقرهٔ ماهی گیری است. همچنین تا سال ۲۰۰۵ سازندهٔ ابزار گلف و تا سال ۲۰۰۸ سازندهٔ دندهٔ اسنوبرد بود. مقر شیمانو در ساکای ژاپن است و ۴۳ شرکت تابعه دارد. کارخانه های اصلی شیمانو در چین، مالزی و سنگاپور قرار دارند.
در سال ۲۰۰۵ فروش خالص شیمانو ۱٫۴ میلیارد دلار بود که ۴۱٪ آن در اروپا و ۱۷٪ در آمریکای شمالی بود. ۷۵٪ آن مربوط به تجهیزات دوچرخه و ۲۵٪ قرقره ماهی گیری بود. این شرکت، سهامی عام است و ۱۰۲٫۸ میلیون سهم آن در بورس، قابل توجه است. [ ۴]
فروش محصولات شیمانو ۵۰٪ بازار جهانی تجهیزات دوچرخه را شامل می شود. محصولات آن شامل تجهیزات پیشران، ترمز، چرخ و پدال برای دوچرخه های جاده، کوهستان و هیبرید است.
شرکت ایتالیایی کامپانیولو و شرکت آمریکایی sram رقیبان اصلی شیمانو در بازار دوچرخه هستند.
با افزایش ناگهانی فروش دوچرخه در ایالات متحده در دههٔ ۱۹۷۰ که نیاز آن بیش از ظرفیت تولید کنندگان اروپایی بود، شیمانو و یک تولید کنندهٔ ژاپنی دیگر به نام اس آر سان تور به سرعت وارد شدند تا ظرفیت خالی را پر کنند. اس آر سان تور روی بازیافت دستگاه های موجود تمرکز کرد؛ در حالی که شیمانو توجه خود را معطوف به بازاندیشی سیستم های اولیه کرد و نوآوری هایی مانند تعویض دندهٔ پوزیترون و هرزگرد جلو را برای محصولات کم قیمت ارائه کرد.
در دههٔ ۱۹۸۰ نوآوری های فناورانه و هزینهٔ کمتر محصولات شیمانو باعث شد که سازندگان سنتی اروپایی تجهیزات بخش بزرگی از بازار خود را از دست دهند. در این دوره، برخلاف روش بازاریابی ارائهٔ نوآوری ها در زمینهٔ محصولات گران قیمت و اعتماد به تقاضای مشتری برای تقلید از پیشگامان، همراه با صرفه جویی به مقیاس برای آوردن آن ها به بازار انبوه، شیمانو و سان تور فناوری های تازه ای را در پایین ترین سطح قیمتی بازار دوچرخه معرفی کردند. این فناوری ها از تکنیک ها و مواد ارزان تر و غالباً سنگین تر و کم دوام تر بهره می بردند و هنگامی به سوی بازار سطح بالا حرکت می کردند که خود را در سطح پایین تثبیت کرده باشند.
در دورهٔ ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۳، شیمانو سه بسته با فناوری ای ایکس ارائه کرد. ویژگی های این قطعات، سبک آیرودینامیکی، ترمزهای کشش مرکزی، دستهٔ ترمز با سیم پنهان و پدال های ارگونومیک بود.
با سلطهٔ شیمانو بر بازار در دههٔ ۱۹۹۰ به سرعت منتقدان احساس کردند شیمانو با نیت انحصاری در حال تبدیل به حاکم بازار است. این نگاه بر پایهٔ این واقعیت بود که شیمانو متمایل به سرهم کردن همهٔ قطعات خود با یکدیگر بود. در نتیجه، هرگاه یکی از قطعات شیمانو مورد استفاده قرار می گرفت، باید همهٔ قطعات دوچرخه نیز محصولات شیمانو می بودند تا با آن قطعه سازگار باشند. رقیبان اصلی شیمانو یعنی کامپانیولو و sram نیز طراحی های اختصاصی داشتند تا فرصت اختلاط و تطبیق قطعات را محدود کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۲۰۰۵ فروش خالص شیمانو ۱٫۴ میلیارد دلار بود که ۴۱٪ آن در اروپا و ۱۷٪ در آمریکای شمالی بود. ۷۵٪ آن مربوط به تجهیزات دوچرخه و ۲۵٪ قرقره ماهی گیری بود. این شرکت، سهامی عام است و ۱۰۲٫۸ میلیون سهم آن در بورس، قابل توجه است. [ ۴]
فروش محصولات شیمانو ۵۰٪ بازار جهانی تجهیزات دوچرخه را شامل می شود. محصولات آن شامل تجهیزات پیشران، ترمز، چرخ و پدال برای دوچرخه های جاده، کوهستان و هیبرید است.
شرکت ایتالیایی کامپانیولو و شرکت آمریکایی sram رقیبان اصلی شیمانو در بازار دوچرخه هستند.
با افزایش ناگهانی فروش دوچرخه در ایالات متحده در دههٔ ۱۹۷۰ که نیاز آن بیش از ظرفیت تولید کنندگان اروپایی بود، شیمانو و یک تولید کنندهٔ ژاپنی دیگر به نام اس آر سان تور به سرعت وارد شدند تا ظرفیت خالی را پر کنند. اس آر سان تور روی بازیافت دستگاه های موجود تمرکز کرد؛ در حالی که شیمانو توجه خود را معطوف به بازاندیشی سیستم های اولیه کرد و نوآوری هایی مانند تعویض دندهٔ پوزیترون و هرزگرد جلو را برای محصولات کم قیمت ارائه کرد.
در دههٔ ۱۹۸۰ نوآوری های فناورانه و هزینهٔ کمتر محصولات شیمانو باعث شد که سازندگان سنتی اروپایی تجهیزات بخش بزرگی از بازار خود را از دست دهند. در این دوره، برخلاف روش بازاریابی ارائهٔ نوآوری ها در زمینهٔ محصولات گران قیمت و اعتماد به تقاضای مشتری برای تقلید از پیشگامان، همراه با صرفه جویی به مقیاس برای آوردن آن ها به بازار انبوه، شیمانو و سان تور فناوری های تازه ای را در پایین ترین سطح قیمتی بازار دوچرخه معرفی کردند. این فناوری ها از تکنیک ها و مواد ارزان تر و غالباً سنگین تر و کم دوام تر بهره می بردند و هنگامی به سوی بازار سطح بالا حرکت می کردند که خود را در سطح پایین تثبیت کرده باشند.
در دورهٔ ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۳، شیمانو سه بسته با فناوری ای ایکس ارائه کرد. ویژگی های این قطعات، سبک آیرودینامیکی، ترمزهای کشش مرکزی، دستهٔ ترمز با سیم پنهان و پدال های ارگونومیک بود.
با سلطهٔ شیمانو بر بازار در دههٔ ۱۹۹۰ به سرعت منتقدان احساس کردند شیمانو با نیت انحصاری در حال تبدیل به حاکم بازار است. این نگاه بر پایهٔ این واقعیت بود که شیمانو متمایل به سرهم کردن همهٔ قطعات خود با یکدیگر بود. در نتیجه، هرگاه یکی از قطعات شیمانو مورد استفاده قرار می گرفت، باید همهٔ قطعات دوچرخه نیز محصولات شیمانو می بودند تا با آن قطعه سازگار باشند. رقیبان اصلی شیمانو یعنی کامپانیولو و sram نیز طراحی های اختصاصی داشتند تا فرصت اختلاط و تطبیق قطعات را محدود کنند.
wiki: شیمانو