شیلدبرت دوم ( زادهٔ ۵۷۰ – درگذشتهٔ ۵۹۵ ) پادشاه مروونژی اوسترازیا ( شامل پرووانس ) از ۵۷۵ و بورگوندی از ۵۹۲ تا هنگام مرگش در ۵۹۵ بود.
شیلدبرت بزرگترین پسر سیگبرت یکم، پادشاه اوسترازیا بود. پس از آنکه سیگبرت در سال ۵۷۵ به قتل رسید گوندوبالد، یکی از لردهای وفادار به شیلدبرت، او را از پاریس به متز، پایتخت اوسترازیا برد و شیلدبرت در آنجا در حالی که ۵ سال بیشتر نداشت بر تخت پادشاهی نشست. از آنجا که شیلدبرت هنوز بسیار خردسال بود، قدرت در دستان مادرش برونهیلدا و نجیب زادگانی قرار گرفت که بر سر آن با یکدیگر در مناقشه بودند.
از سوی دیگر شیلپریک یکم، پادشاه پاریس و گونترام، پادشاه بورگوندی که خواهان اتحاد با شیلدبرت بودند او را به فرزندخواندگی خود پذیرفتند. اما از آنجا که گونترام خداوندگار نیمی از مارسی بود، ناحیهٔ پرووانس برای مدتی مورد مناقشهٔ دو پادشاه قرار گرفت.
با قتل شیلپریک در ۵۸۴ و تهدید سلطنت فرانک ها در ۵۸۵ از سوی گوندووالد، پسر نامشروع کلوتار یکم و غاصب پادشاهی آکیتن، شیلدبرت توجوان خود را تحت حمایت عمویش گونترام قرار داد. پیمان نامهٔ آندولو در ۵۸۷ بین گونترام، پادشاه بورگوندی و برونهیلدا، شهبانوی اوسترازیا امضا شد و شیلدبرت، جانشین گونترام پس از او گردید. شیلدبرت سپس با کمک عمویش توانست شورش های نجیب زادگان را سرکوب کرده و قلعهٔ Woëwre را تسخیر نماید. در این میان فردگوند، همسر شیلپریک و کسی که گفته می شود سیگبرت یکم به فرمان او به قتل رسید، در صدد بود تا پسر خودش کلوتار دوم را میراث دار گونترام نماید و به همین دلیل چندین بار تلاش نمود تا شیلدبرت را بکشد.
گونترام در ۵۹۲ درگذشت و شیلدبرت که اینک جانشین عمویش شده بود بورگوندی را به قلمرو خود ضمیمه کرد. او حتی در این اندیشه بود تا قلمرو کلوتار را نیز تصاحب نموده و خود یگانه پادشاه فرانک ها شود. اما او در ۵۹۵ درگذشت و نتوانست تصمیمش را عملی سازد.
شیلدبرت دوم روابطی نیز با امپراتوری بیزانس داشت و چندین بار به نام امپراتور موریس علیه لمباردها در ایتالیا جنگیده بود اما موفقیتی به دست نیاورده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشیلدبرت بزرگترین پسر سیگبرت یکم، پادشاه اوسترازیا بود. پس از آنکه سیگبرت در سال ۵۷۵ به قتل رسید گوندوبالد، یکی از لردهای وفادار به شیلدبرت، او را از پاریس به متز، پایتخت اوسترازیا برد و شیلدبرت در آنجا در حالی که ۵ سال بیشتر نداشت بر تخت پادشاهی نشست. از آنجا که شیلدبرت هنوز بسیار خردسال بود، قدرت در دستان مادرش برونهیلدا و نجیب زادگانی قرار گرفت که بر سر آن با یکدیگر در مناقشه بودند.
از سوی دیگر شیلپریک یکم، پادشاه پاریس و گونترام، پادشاه بورگوندی که خواهان اتحاد با شیلدبرت بودند او را به فرزندخواندگی خود پذیرفتند. اما از آنجا که گونترام خداوندگار نیمی از مارسی بود، ناحیهٔ پرووانس برای مدتی مورد مناقشهٔ دو پادشاه قرار گرفت.
با قتل شیلپریک در ۵۸۴ و تهدید سلطنت فرانک ها در ۵۸۵ از سوی گوندووالد، پسر نامشروع کلوتار یکم و غاصب پادشاهی آکیتن، شیلدبرت توجوان خود را تحت حمایت عمویش گونترام قرار داد. پیمان نامهٔ آندولو در ۵۸۷ بین گونترام، پادشاه بورگوندی و برونهیلدا، شهبانوی اوسترازیا امضا شد و شیلدبرت، جانشین گونترام پس از او گردید. شیلدبرت سپس با کمک عمویش توانست شورش های نجیب زادگان را سرکوب کرده و قلعهٔ Woëwre را تسخیر نماید. در این میان فردگوند، همسر شیلپریک و کسی که گفته می شود سیگبرت یکم به فرمان او به قتل رسید، در صدد بود تا پسر خودش کلوتار دوم را میراث دار گونترام نماید و به همین دلیل چندین بار تلاش نمود تا شیلدبرت را بکشد.
گونترام در ۵۹۲ درگذشت و شیلدبرت که اینک جانشین عمویش شده بود بورگوندی را به قلمرو خود ضمیمه کرد. او حتی در این اندیشه بود تا قلمرو کلوتار را نیز تصاحب نموده و خود یگانه پادشاه فرانک ها شود. اما او در ۵۹۵ درگذشت و نتوانست تصمیمش را عملی سازد.
شیلدبرت دوم روابطی نیز با امپراتوری بیزانس داشت و چندین بار به نام امپراتور موریس علیه لمباردها در ایتالیا جنگیده بود اما موفقیتی به دست نیاورده بود.
wiki: شیلدبرت دوم