شیقان

لغت نامه دهخدا

شیقان. ( اِخ ) دو کوهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || موضعی است نزدیک مدینه. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس