شیعیان عربستان به بخشی از شهروندان عربستان گفته می شود که پیرو نظریات تشیع هستند و جمعیتی بین ۱۰ الی ۱۵ درصد کل شهروندان عربستانی را شامل می شود.
• شیعیان جعفری وجود دارند استان شرقیه به ویژه در شهر قطیف آنها اکثریت در آن هستند آنها علاوه بر حضور گسترده در احساء و اقلیت ها در بقیه شهرهای شرقی مانند دمام، خبر، ظهران و جبیل.
... [مشاهده متن کامل]
• یک اقلیت شیعه جعفری کوچک در مدینه منوره معروف به نخاوله
• شیعیان اسماعیلی و زیدی در منطقه نجران در جنوب عربستان به ویژه در میان قبایل یام یافت می شوند.
شیعیان از پیدایش اسلام در منطقه جزیره العرب حضور داشتند و در دوره های مختلف دستخوش تغییراتی بوده اند.
با برقراری پیوند ائتلافی بین محمد بن سعود حاکم منطقه نجد و محمد بن عبدالوهاب اصلاحگر بنیادگرای مذهبی و قدرت گیری دولت آل سعود با تفکرات وهابیت شیعیان ساکن در منطقه عربستان فعلی، مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. از سال ۱۷۴۴ میلادی نیروهای نجدبه طور مداوم و مستمر به سواحل سرقی شبه جزیره عربستان که محل تجمع شیعیان شبه جزیره بود حمله کردند. در سال ۱۷۹۱ میلادی با ادعای پاک کردن منطقه از اصنام و اوثان ( بت های سنگی ) به منطقه الاحساء یورش بردند. در جریان این حمله ائتلاف وهابی ها و سعودی ها، تمامی مساجد و حسینیه های شیعیان، همه مقبره های آنان و هرچه در محل عبادتشان بود را تخریب کردند و تا مدتی قیومیت این منطقه را برعهده داشتند. در سال ۱۸۱۸ میلادی، سلطان عثمانی که عربستان را تابع خود می دانست، با کمک گرفتن از حاکم وقت مصر مناطق شیعه نشین شرق عربستان را دوباره تحت حاکمیت خود درآورد.
بین سال های ۱۸۲۴ تا ۱۸۳۴ میلادی حکومت دوم وهابی به رهبری فیصل بن ترکی خود را بازیابی کرد و به منظور کسب وفاداری مردم در استان احساء با شیعیان صلح برقرار کرد و در عوض مالیات های سنگینی برای آنان وضع کرد. از سوی دیگر شیخ عبدالرحمن بن حسن عالم وهابی آن زمان به تفتیش عقاید شیعیان مشغول شد و مردم را وادار می کرد که به قرائت وهابیت از اسلام بپیوندند.
با ظهور دولت سوم سعودی به رهبری ملک عبدالعزیز، سعودی ها در اولین اقدام به سوی احساء و قطیف حرکت کرد و در نامه ای به بزرگان شیعه در آن منطقه، آن ها را به کشتار افراد، نابودی اموال و از بین بردن کرامت آنان تهدید کرد. شیعیان قطیف نیز تسلیم شده و اعلام کردند که آماده اند به صورت صلح آمیز از شاه سعودی اطاعت کنند. از سوی دیگر امیر دولت عثمانی در منطقه احساء نیز تسلیم شد و مردم منطقه قطیف از لشکر سعودی ها که به سرکردگی عبدالرحمن بن سوایلیم وارد شهر شده بود استقبال کردند تا مورد خشم او قرار نگیرند؛ با این حال باز هم مورد سرکوب قرار گرفتند. امیر وهابی در قطیف بلافاصله ۴ شرط برای ساکنان آن منطقه مقرر کرد. اول آنکه شیعیان منطقه قطیف باید در نوشته های خود اذعان کنند که این منطقه متعلق به اجداد ابن سعود است. دومین خواسته امیر جدید این بود که هر روستایی از منطقه قطیف باید عنداللزوم ۱۰ مرد را در اختیار نیروهای سعودی قرار دهند. دیدار چهار نفر از بزرگان قطیف با پادشاه سعودی و اهدای پول به او و همچنین تحریم صادرات سبزی جات به منطقه بحرین ( که آن زمان تحت الحمایه بریتانیا بود ) از دیگر خواسته های امیر وهابی قطیف بود. در مقابل این سخت گیری ها، علمای شیعه به منظور حفط حقوق شهروندان این مناطق، توافقنامه ای را با دولت سعودی به امضا رساندند. در این توافق که در سال ۱۹۱۳ میلادی بین شیخ موسی ابوخصیم و ابن سعود شکل گرفت، قرار شد تا آزادی مذهبی شیعیان در مقابل کسب انقیاد و اطاعت نسبت به حکومت پذیرفته شود. با این وجود، جمعیت شیعیان تحت آزار و اذیت سیستماتیک ارتش ایدئولوژیک ابن سعود که اخوان نام داشت قرار گرفتند. به طوریکه آن ها از پرسنل ارتش بریتانیا که در شرق عربستان حضور داشتند درخواست کردند که از ابن سعود بخواهند تا آزار مذهبی شیعیان را متوقف کند. شیعیان قطیف در نامه ای دیگر که به امضای ۵۰۰ تن از بزرگان شیعه در عربستان رسیده بود، از حماد بن عیسی الخلیفه، حاکم وقت بحرین نیز درخواست کمک کردند.
• شیعیان جعفری وجود دارند استان شرقیه به ویژه در شهر قطیف آنها اکثریت در آن هستند آنها علاوه بر حضور گسترده در احساء و اقلیت ها در بقیه شهرهای شرقی مانند دمام، خبر، ظهران و جبیل.
... [مشاهده متن کامل]
• یک اقلیت شیعه جعفری کوچک در مدینه منوره معروف به نخاوله
• شیعیان اسماعیلی و زیدی در منطقه نجران در جنوب عربستان به ویژه در میان قبایل یام یافت می شوند.
شیعیان از پیدایش اسلام در منطقه جزیره العرب حضور داشتند و در دوره های مختلف دستخوش تغییراتی بوده اند.
با برقراری پیوند ائتلافی بین محمد بن سعود حاکم منطقه نجد و محمد بن عبدالوهاب اصلاحگر بنیادگرای مذهبی و قدرت گیری دولت آل سعود با تفکرات وهابیت شیعیان ساکن در منطقه عربستان فعلی، مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. از سال ۱۷۴۴ میلادی نیروهای نجدبه طور مداوم و مستمر به سواحل سرقی شبه جزیره عربستان که محل تجمع شیعیان شبه جزیره بود حمله کردند. در سال ۱۷۹۱ میلادی با ادعای پاک کردن منطقه از اصنام و اوثان ( بت های سنگی ) به منطقه الاحساء یورش بردند. در جریان این حمله ائتلاف وهابی ها و سعودی ها، تمامی مساجد و حسینیه های شیعیان، همه مقبره های آنان و هرچه در محل عبادتشان بود را تخریب کردند و تا مدتی قیومیت این منطقه را برعهده داشتند. در سال ۱۸۱۸ میلادی، سلطان عثمانی که عربستان را تابع خود می دانست، با کمک گرفتن از حاکم وقت مصر مناطق شیعه نشین شرق عربستان را دوباره تحت حاکمیت خود درآورد.
بین سال های ۱۸۲۴ تا ۱۸۳۴ میلادی حکومت دوم وهابی به رهبری فیصل بن ترکی خود را بازیابی کرد و به منظور کسب وفاداری مردم در استان احساء با شیعیان صلح برقرار کرد و در عوض مالیات های سنگینی برای آنان وضع کرد. از سوی دیگر شیخ عبدالرحمن بن حسن عالم وهابی آن زمان به تفتیش عقاید شیعیان مشغول شد و مردم را وادار می کرد که به قرائت وهابیت از اسلام بپیوندند.
با ظهور دولت سوم سعودی به رهبری ملک عبدالعزیز، سعودی ها در اولین اقدام به سوی احساء و قطیف حرکت کرد و در نامه ای به بزرگان شیعه در آن منطقه، آن ها را به کشتار افراد، نابودی اموال و از بین بردن کرامت آنان تهدید کرد. شیعیان قطیف نیز تسلیم شده و اعلام کردند که آماده اند به صورت صلح آمیز از شاه سعودی اطاعت کنند. از سوی دیگر امیر دولت عثمانی در منطقه احساء نیز تسلیم شد و مردم منطقه قطیف از لشکر سعودی ها که به سرکردگی عبدالرحمن بن سوایلیم وارد شهر شده بود استقبال کردند تا مورد خشم او قرار نگیرند؛ با این حال باز هم مورد سرکوب قرار گرفتند. امیر وهابی در قطیف بلافاصله ۴ شرط برای ساکنان آن منطقه مقرر کرد. اول آنکه شیعیان منطقه قطیف باید در نوشته های خود اذعان کنند که این منطقه متعلق به اجداد ابن سعود است. دومین خواسته امیر جدید این بود که هر روستایی از منطقه قطیف باید عنداللزوم ۱۰ مرد را در اختیار نیروهای سعودی قرار دهند. دیدار چهار نفر از بزرگان قطیف با پادشاه سعودی و اهدای پول به او و همچنین تحریم صادرات سبزی جات به منطقه بحرین ( که آن زمان تحت الحمایه بریتانیا بود ) از دیگر خواسته های امیر وهابی قطیف بود. در مقابل این سخت گیری ها، علمای شیعه به منظور حفط حقوق شهروندان این مناطق، توافقنامه ای را با دولت سعودی به امضا رساندند. در این توافق که در سال ۱۹۱۳ میلادی بین شیخ موسی ابوخصیم و ابن سعود شکل گرفت، قرار شد تا آزادی مذهبی شیعیان در مقابل کسب انقیاد و اطاعت نسبت به حکومت پذیرفته شود. با این وجود، جمعیت شیعیان تحت آزار و اذیت سیستماتیک ارتش ایدئولوژیک ابن سعود که اخوان نام داشت قرار گرفتند. به طوریکه آن ها از پرسنل ارتش بریتانیا که در شرق عربستان حضور داشتند درخواست کردند که از ابن سعود بخواهند تا آزار مذهبی شیعیان را متوقف کند. شیعیان قطیف در نامه ای دیگر که به امضای ۵۰۰ تن از بزرگان شیعه در عربستان رسیده بود، از حماد بن عیسی الخلیفه، حاکم وقت بحرین نیز درخواست کمک کردند.
