[ویکی نور] شیعیان جمهوری آذربایجان. شیعیان جمهوری آذربایجان اثر ولی جباری، با راهنمایی محمود تقی زاده داوری ، پژوهشی است پیرامون اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شیعیان جمهوری آذربایجان که به زبان فارسی و در دوران معاصر نوشته شده است.
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در ده فصل، تنظیم شده است.
پژوهش حاضر ضمن آنکه نگاهی مختصر به تاریخچه تشیع و وضعیت جغرافیایی و آب و هوایی جمهوری آذربایجان دارد، اوضاع جمعیتی، اقوام و فرق دینی و ساختار اقتصادی آن را مورد توجه قرار داده و ساختاری سیاسی کشور و نقش احزاب و گروه های سیاسی و فعالیت های گروه های شیعه اسلام گرا که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران رشد یافته است را بررسی می کند. همچنین، در مبحث فرهنگ، به تفصیل، ادبیات، پوشش ها، رسانه ها، اماکن مذهبی، آیین های مذهبی و آداب ورسوم مورد بحث قرار گرفته و به دلیل اهمیت روحانیت شیعه، فصل جداگانه ای به تاریخچه و عملکرد و مطالعه ابعاد امور دینی و چالش های روحانیان با حکومت این کشور، اختصاص یافته است. در پایان، ضمن بررسی روابط این کشور با جمهوری اسلامی ایران و به خصوص حوزه علمیه قم، جمع بندی و نتیجه گیری لازم ارائه شده است.
در کتاب حاضر، از روش ها و ابزارهای گوناگونی برای گردآوری اخبار و اطلاعات استفاده شده است؛ از جمله روش «پرس وجو» که متداول ترین وسیله بررسی تجربی در جامعه شناسی است.
در مقدمه، به ساختار و برخی از ویژگی های کتاب، اشاره شده است.
در فصل اول، به بررسی پیشینه تشیع در جمهوری آذربایجان پرداخته شده است. پس از کسب استقلال آذربایجان در سال 1991م، دین به تدریج به عرصه زندگی مردم این کشور بازگشت و با آنکه بسیاری از مقامات، از افراد بازمانده دوره حکومت شوروی بودند و خط مشی لائیک و ملی گرایی را در پیش گرفتند، ولی در کنار آن، بنا به دلایل گوناگون، سعی کردند از مشروعیت و مقبولیت اسلام در چارچوب خاص خود استفاده نمایند. به اعتقاد نویسنده، جامعه و فضای دینی و اعتقادی جمهوری آذربایجان پس از فروپاشی شوروی، شاهد تحولات و فراز و نشیب های فراوانی بود. وی معتقد است زدودن هویت اسلامی در دوره کمونیزم آثار منفی خود را پس از استقلال با ایجاد نوعی خلأ و سردرگمی در مردم نشان داد.
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب در ده فصل، تنظیم شده است.
پژوهش حاضر ضمن آنکه نگاهی مختصر به تاریخچه تشیع و وضعیت جغرافیایی و آب و هوایی جمهوری آذربایجان دارد، اوضاع جمعیتی، اقوام و فرق دینی و ساختار اقتصادی آن را مورد توجه قرار داده و ساختاری سیاسی کشور و نقش احزاب و گروه های سیاسی و فعالیت های گروه های شیعه اسلام گرا که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران رشد یافته است را بررسی می کند. همچنین، در مبحث فرهنگ، به تفصیل، ادبیات، پوشش ها، رسانه ها، اماکن مذهبی، آیین های مذهبی و آداب ورسوم مورد بحث قرار گرفته و به دلیل اهمیت روحانیت شیعه، فصل جداگانه ای به تاریخچه و عملکرد و مطالعه ابعاد امور دینی و چالش های روحانیان با حکومت این کشور، اختصاص یافته است. در پایان، ضمن بررسی روابط این کشور با جمهوری اسلامی ایران و به خصوص حوزه علمیه قم، جمع بندی و نتیجه گیری لازم ارائه شده است.
در کتاب حاضر، از روش ها و ابزارهای گوناگونی برای گردآوری اخبار و اطلاعات استفاده شده است؛ از جمله روش «پرس وجو» که متداول ترین وسیله بررسی تجربی در جامعه شناسی است.
در مقدمه، به ساختار و برخی از ویژگی های کتاب، اشاره شده است.
در فصل اول، به بررسی پیشینه تشیع در جمهوری آذربایجان پرداخته شده است. پس از کسب استقلال آذربایجان در سال 1991م، دین به تدریج به عرصه زندگی مردم این کشور بازگشت و با آنکه بسیاری از مقامات، از افراد بازمانده دوره حکومت شوروی بودند و خط مشی لائیک و ملی گرایی را در پیش گرفتند، ولی در کنار آن، بنا به دلایل گوناگون، سعی کردند از مشروعیت و مقبولیت اسلام در چارچوب خاص خود استفاده نمایند. به اعتقاد نویسنده، جامعه و فضای دینی و اعتقادی جمهوری آذربایجان پس از فروپاشی شوروی، شاهد تحولات و فراز و نشیب های فراوانی بود. وی معتقد است زدودن هویت اسلامی در دوره کمونیزم آثار منفی خود را پس از استقلال با ایجاد نوعی خلأ و سردرگمی در مردم نشان داد.
wikinoor: شیعیان_جمهوری_آذربایجان