شیعه در دوره اموی

[ویکی فقه] یکی از مهم ترین مشکلات بنی امیه وجود اعتقادات شیعی در میان بخشی از مردم به ویژه اهل عراق و به تدریج ایران بوده است. با این که حکومت در خلاف مسیر تشیع قرار داشت، اما همچنان این مذهب در حال پیشرفت بود و شیعیان در تمام عرصه های علمی و فرهنگی زبان زد مردم شده بودند. معاویه و کارگزارانش به شکل های مختلف با جریان تشیع برخورد می کردند. در این نوشتار مختصرا چگونگی برخورد امویان و پیشرفت تشیع در عراق و خارج از آن مورد بررسی قرار می گیرد.
بنی امیه برای مبارزه با شیعه گرایی از روش های سازش کارانه و همراه با رافت تا سخت گیری های گسترده و شدید را به کار برده است، هر چند که نتوانست به نتیجه خوبی برسد.
← مهم ترین روش مبارزه
در میان شهرهای اسلامی، کوفه خطرناک ترین شهر برای بنی امیه تلقی می شد و به همین دلیل تحت شدیدترین فشارهای امنیتی و نظامی مورد محافظت قرار می گرفت. کوفه که در واقع مرکز گرایش های سیاسی و اعتقادی شیعه بود همیشه محلی برای قیام و شورش های مختلف بود. به همین سبب خلفای اموی برای انتخاب حاکمی قوی برای این شهر دچار مشکل بودند، چرا که اداره این شهر به وسیله هر کسی ممکن نبوده است. اگر چه مردم کوفه در ابتدا همراه و همگام با اهل بیت نبودند و در تاریخ بی وفایی آنان به امام علی (علیه السّلام) و امام حسین (علیه السّلام) ثبت است، ولی بعد از آن از دوستداران اهل بیت درآمدند و در رکاب سادات به جنگ بر علیه امویان پرداختند.
قیام های برخاسته از کوفه
از جمله قیام هایی که از این شهر آغاز گردید، قیام زید بن علی (علیه السّلام) بود که این قیام، آغازگر حرکت عباسیان بر علیه بنی امیه بوده است.
← قیام زید بن علی
...