شیعه در ایران

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] شیعه در ایران، ترجمه بخشی از کتاب تاریخ الشیعة، تألیف محمدحسین مظفر است که توسط سید محمدباقر حجتی انجام گرفته است.
کتاب با یک مقدمه آغاز و طی چند بخش، به ترتیب از دولت طاهریان در هرات آغاز و به دولت قاجاریان ختم می شود.
مؤلف در این بین به حکومت های علویان، آل بویه، مغول، صفویه و نادرشاه اشاره می کند و به خدمات هرکدام نسبت به مذهب تشیع اشاره می نماید.
ایران در قرن اول هجری - پس از آنکه مسلمین آن را فتح کردند - با ولا و محبت نسبت به اهل البیت(ع) آشنایی نداشت. در قرن دوم هم زمان با حکومت امویان بود که تشیع در آن ریشه دوانید و مردم با ولای اهل البیت(ع) تا حدّی مأنوس شدند.
تشیع در اواخر قرن دوم و سوم - در ثلث اول دوران حکومت بنی عباس و پس از اقامت امام رضا(ع) در خراسان - ظهور خود را آغاز کرد و در قرن چهارم و پنجم - هم زمان با حکومت آل بویه - انتشار یافت و طیّ مدتی در عهد سلجوقیان گرفتار رکود و توقف گردید؛ سرانجام در دوره حکومت مغول ها (از قرن هفتم) دامنه تشیع در ایران رو به گسترش نهاد تاآنکه شاه اسماعیل صفوی در قرن دهم بر حکومت دست یافت و از همین قرن بود که تشیع همه سرزمین ایران را زیر پوشش خود گرفت .
مؤلف درباره یکی از پادشاهان مغول به نام غازان و خدماتی که به مذهب شیعه نموده و نیز تشرف او به این مذهب می گوید:

پیشنهاد کاربران

بپرس