شیشوان

شیشوان یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان دیزجرود غربی بخش مرکزی شهرستان عجب شیر واقع شده است.
جمعیت این روستا بر پایهٔ نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ خورشیدی، برابر با ۵۰۵۰ نفر بوده است. [ ۱]
اکثر مردم روستا از راه کشاورزی و باغداری معیشت می کنند که انواع میوه ها و صیفی جات از محصولات این منطقه است. یکی از مراسم ویژه این روستا گردانیدن تل هایی از آتش در شب عاشورا می باشد که محلیان آن را پولکه می نامند و از دیگر مراسم منحصربفرد شیشوان میتوان به پیلته آخیتماق در چهارشنبه آخر سال اشاره کرد که مشابه جشنواره فانوسهای شناور هاوایی است.
روستای شیشوان در دورهٔ قاجاریه به یکی از پسران فتحعلی شاه قاجار به نام ملک قاسم میرزا واگذار شد. اولین دوربین عکاسی توسط ملک قاسم میرزا وارد ایران شد. همچنین صفرخان قهرمانیان شیشوان بعنوان طویل الحبس ترین زندانی سیاسی ایران و نیز سیدقنبر حیدری شیشوان بعنوان پیرترین دانشجوی ایران از مشاهیر شیشوان هستند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد شیشوان پیج اینستاگرام شیشوان را دنبال کنید https://www. instagram. com/shishavan_news] https://www. instagram. com/shishavan_news
در مورد شیشوان کتابهای متعددی به چاپ رسیده که چند نمونه از آن عبارت است از
کهن دیار شیشوان نوشته دکتر امیر چهره گشا
شیشوان و یادمانده های من نوشته خلیل مهرابیان
دریاچۀ شاهی و قدرتهای بزرگ: پژوهشی در کشتیرانی دریاچۀ ارومیه، محمد علی کاظم بیکی
نقد و بررسی بخشی از رویدادهای تاریخی ایران، منوچهر ملک قاسمی
عجب شیر در گذر زمان، امیر چهره گشا
فراز و نشیب زندگی من، میر قنبر حیدری شیشوان
او‍ژن شیشوانسفیر فرانسه در ایران ) ، کلمباری، دکتر هوگو گروته، جرج. ن. کروزی، سِر هنری راولینسون، نادر میرزا، عبدالعلی ادیب الملک و فتحعلی شاه قاجار و… در نوشته هایشان از عظمت و شکوه این دیار به نیکی یاد کرده اند.
هنری راولینسون دیپلمات و شرق شناس بریتانیایی و نخستین کسی که خط میخی را با بررسی کتیبه های بیستون خواند و نویسنده کتاب سفرنامه راولینسون ( گذر از زهاب به خوزستان ) در سفرنامه خود، شیشوان را از جالب ترین و پیشرفته ترین آبادی های ایران توصیف می کند: «شیشوان که منزل من در آن روز بود به ملک قاسم میرزا، یکی از پسران پادشاه متوفای ایران ( فتحعلی شاه ) تعلق دارد و احتمالاً یکی از جالب ترین نقاط آذربایجان است. شاهزاده که نزدیک ده برای خودش قصری به سبک فرنگ ساخته برای خودش شخصیتی است. بسیار باهوش و کوشاست و علاوه بر این، علاقه خاصی دارد به رسوم زندگی اروپایی و به ترویج صنایع مفیدی که به تمدن اروپا تعلق دارند. از املاک خالصه ای که به او اعطا شده، سالی ۱۰ تا ۱۲ هزار تومان درآمد دارد و از این رو آن قدر متمکن است که می تواند در حد قابل انتظار به این علاقه میدان بدهد و به این ترتیب شیشوان دارد به سرعت ظاهر یک آبادی اروپایی را پیدا می کند. در یک گوشه سگ ها نگهداری می شود، در جای دیگری مرغدانی است و در آن انواع ماکیان و کبک و قرقاول و طاووس و پرندگان آبی پرورش داده می شوند. یک جای دیگری خوکدانی است. در محل دیگری مجموعه ای از ساختمان ها را گروهی از کسبه روس از قبیل خیاط و کفاش و نجار اشغال کرده اند و در آن جا هر کس به کار خود مشغول است و مجموعه ای از تأسیسات که به صورت آزمایشی زیر نظر مستقیم شاهزاده برپا شده اند تا پیشرفت های علم فرنگ را نشان بدهند. در این مجموعه، باغ های توت و مؤسسه ابریشم کشی و شیشه گر خانه، کارگاه سفالگری و محلی برای تهیه موم سفید و دستگاه های بافندگی برای انواع پارچه به چشم می خورد. باید اقرار کنم که شیشوان از لحاظ زندگی اجتماعی پدیده ای است که انتظار برخورد با آن را در ایران نداشتم. »