شیشه کبالت ( به انگلیسی: Cobalt glass ) [ ۱] که با نام مینای لاجوردی یا لاجورد فرنگی شناخته می شود، یک شیشه به رنگ آبی تیره است که توسط اجزای حاوی کبالت تهیه می شود، معمولاً اکسید کبالت یا کربنات کبالت در مذاب شیشه است.
اولین نمونه شناخته شده شیشه آلومینات کبالت مربوط به توده ای از حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلادی در بین النهرین باستانی ممکن ترین نامزد برای استفاده به عنوان رنگ دانه، تا عصر مدرن نادر بود. اکسید کبالت لاجوردی ۵ قرن بعد به عنوان یک رنگ دانه در ظروف سفالین مصر ظاهر می شود و سپس به زودی در ناحیه دریای اژه، که رنگ دانه ای است که مینای لاجوردی نامیده می شود. در نقاشی ها، مینای لاجوردی تمایل به از دست دادن رنگش طی مدت طولانی داشته است و امروزه به مقدار کم استفاده می شود، [ ۲] با این وجود وقتی در سرامیک برای دکور زیر لعاب استفاده شود، رنگش را به خوبی حفظ می کند و رنگ آبی اصلی در ظروف سفالین سفید و آبی از نواحی گسترده و دوره های وسیع شامل پرسلان آبی و سفید سلسله های Yuanو mingو سفال دلفت و maiolica ی ایتالیایی رونسانس است. [ ۳] از سلسلهٔ Tang به بعد، پرسلان چینی از لعاب لاجوردی استفاده می کرد ولو شیشهٔ کبالت چینی از سلسهٔ zhou کشف شده است ( ۱۱۲۲–۲۲۱ قبل میلاد ) . [ ۳] کبالت به عنوان یک رنگ دانه در آسیای مرکزی از قرن سیزدهم استفاده می شد. یک تکه از نقاشی سفالی در شهر باستانی Tangut در Khara - Khoto پیدا شده است که شامل مینای لاجوردی است که متعلق به قرن بین قرن ۱۱ و ۱۳ ام است. [ ۴] مقدار زیادی مینای لاجوردی برای دکوراسیون گالری Francis I of France در Fontainebleau در سال ۱۵۳۶ خریداری شد. [ ۵] مینای لاجوردی که اکنون تغییر رنگ داده است، در نقاشی های اروپایی از قرن ۱۵ تا ۱۷ رایج بوده است. برای مثال در پرترهٔ Hans Holbein the Younger از William Butts دیده شده است. در نقاشی Michael Pacher و نقاشی های آبرنگی روی گچ Domenico Ghirlandaio دیده شده است. [ ۶] [ ۷] اختراع یک فرایند مینای لاجوردی اروپایی به طور سنتی به یک تولید کنندهٔ شیشهٔ بوهمیایی به نام Christoph Schürer در حدود سال های ۱۵۴۰–۱۵۶۰ نسبت داده شده است. [ ۸] گرچه حضور آن در Dieric Bouts' The Entombment در حدود ۱۴۴۵ اثبات می کند که حداقل یک قرن پیش تر استفاده شده است. [ ۹] فرایند تولید شیشه کبالت لاجوردی در مرکز ساخت صنعتی Blaafarveværket در نروژ در قرن ۱۹ ام به عنوان اکسید کبالت لاجوردی به همراه کوارتز و کربنات پتاسیم ثبت شده است. نتیجهٔ آن یک مادهٔ شیشه ای به شدت آبی رنگ بود که به تولیدکنندگان ظروف شیشه ای و پرسلان فروخته می شد. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین نمونه شناخته شده شیشه آلومینات کبالت مربوط به توده ای از حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلادی در بین النهرین باستانی ممکن ترین نامزد برای استفاده به عنوان رنگ دانه، تا عصر مدرن نادر بود. اکسید کبالت لاجوردی ۵ قرن بعد به عنوان یک رنگ دانه در ظروف سفالین مصر ظاهر می شود و سپس به زودی در ناحیه دریای اژه، که رنگ دانه ای است که مینای لاجوردی نامیده می شود. در نقاشی ها، مینای لاجوردی تمایل به از دست دادن رنگش طی مدت طولانی داشته است و امروزه به مقدار کم استفاده می شود، [ ۲] با این وجود وقتی در سرامیک برای دکور زیر لعاب استفاده شود، رنگش را به خوبی حفظ می کند و رنگ آبی اصلی در ظروف سفالین سفید و آبی از نواحی گسترده و دوره های وسیع شامل پرسلان آبی و سفید سلسله های Yuanو mingو سفال دلفت و maiolica ی ایتالیایی رونسانس است. [ ۳] از سلسلهٔ Tang به بعد، پرسلان چینی از لعاب لاجوردی استفاده می کرد ولو شیشهٔ کبالت چینی از سلسهٔ zhou کشف شده است ( ۱۱۲۲–۲۲۱ قبل میلاد ) . [ ۳] کبالت به عنوان یک رنگ دانه در آسیای مرکزی از قرن سیزدهم استفاده می شد. یک تکه از نقاشی سفالی در شهر باستانی Tangut در Khara - Khoto پیدا شده است که شامل مینای لاجوردی است که متعلق به قرن بین قرن ۱۱ و ۱۳ ام است. [ ۴] مقدار زیادی مینای لاجوردی برای دکوراسیون گالری Francis I of France در Fontainebleau در سال ۱۵۳۶ خریداری شد. [ ۵] مینای لاجوردی که اکنون تغییر رنگ داده است، در نقاشی های اروپایی از قرن ۱۵ تا ۱۷ رایج بوده است. برای مثال در پرترهٔ Hans Holbein the Younger از William Butts دیده شده است. در نقاشی Michael Pacher و نقاشی های آبرنگی روی گچ Domenico Ghirlandaio دیده شده است. [ ۶] [ ۷] اختراع یک فرایند مینای لاجوردی اروپایی به طور سنتی به یک تولید کنندهٔ شیشهٔ بوهمیایی به نام Christoph Schürer در حدود سال های ۱۵۴۰–۱۵۶۰ نسبت داده شده است. [ ۸] گرچه حضور آن در Dieric Bouts' The Entombment در حدود ۱۴۴۵ اثبات می کند که حداقل یک قرن پیش تر استفاده شده است. [ ۹] فرایند تولید شیشه کبالت لاجوردی در مرکز ساخت صنعتی Blaafarveværket در نروژ در قرن ۱۹ ام به عنوان اکسید کبالت لاجوردی به همراه کوارتز و کربنات پتاسیم ثبت شده است. نتیجهٔ آن یک مادهٔ شیشه ای به شدت آبی رنگ بود که به تولیدکنندگان ظروف شیشه ای و پرسلان فروخته می شد. [ ۱۰]
wiki: شیشه کبالت