شیرین کاری

اصطلاحی در ورزش باستانی. تناسب حرکات در چرخ زدن، میل بازی و عملیاتی که جنبۀ آکروباتیک دارد و مخصوص جوانان است؛ مانند: پشتک و واروزدن در کف گود یا از لب گود به عمق گود؛ بلند شدن روی دست و راه رفتن با دست؛ درو کردن روی تختۀ شنا. بین شیرین کار و پهلوان فرق بسیار است، زیرا به ندرت افرادی یافت می شدند که هم شیرین کار و هم پهلوان بوده باشند.