شیرین نفس

لغت نامه دهخدا

شیرین نفس. [ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ) خوش سخن. شیرین گفتار. ( یادداشت مؤلف ). شیرین سخن :
یکی گفت ازین نوع شیرین نفس
دراین شهر سعدی شناسیم و بس.
سعدی ( بوستان ).
بوی بهار آمد بنال ای بلبل شیرین نفس
ورپای بندی همچو من فریاد می کن در قفس.
سعدی.
|| خوش آواز. خوشخوان :
ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی
سرمست هوا و پای بند هوسی.
سعدی.
رجوع به مترادفات کلمه شود.

فرهنگ فارسی

خوش سخن و شیرین گفتار

پیشنهاد کاربران

بپرس