شیرین منش

لغت نامه دهخدا

شیرین منش. [ م َ ن ِ ] ( ص مرکب ) خوشخوی و خوشروی. خوش طینت. نیکوسرشت و خوش اخلاق :
ترشروی بهتر کند سرزنش
که یاران خوش طبع شیرین منش.
سعدی ( بوستان ).

فرهنگ فارسی

خوشخوی و خوش روی خوش طینت .

پیشنهاد کاربران

بپرس