سهل باشد سخن سخت که خوبان گویند
جور شیرین دهنان تلخ نباشد بردن.
سعدی.
من بنده بالای تو شمشادتنم فرهاد تو شیرین دهن خوش سخنم.
سعدی.
|| آنکه دهانش زیبا باشد. ( فرهنگ فارسی معین ). کنایه است از معشوقه زیبا و دلربا و شیرین زبان. ( از یادداشت مؤلف ) : اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان
گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی.
حافظ.
عهد ما با لب شیرین دهنان بست خداما همه بنده و این قوم خداوندانند.
حافظ.
گفت حافظ من و تو محرم این راز نه ایم از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان.
حافظ.
رجوع به شیرین دهان شود.|| شیرین دهن ؛ ( اِ مرکب ) مقلوب دهن شیرین. دهان شیرین. دهان زیبا و خوش بیان :
در وصف نیاید که چه شیرین دهن است آن
این است که دور از لب و دندان من است آن.
سعدی.
رجوع به شیرین دهان ( اِ مرکب ) شود.