شیرین خوی

لغت نامه دهخدا

شیرین خوی. ( ص مرکب ) خوشخوی. ( یادداشت مؤلف ). که خلق و خوی خوش دارد :
نگارین روی شیرین خوی عنبرموی سیمین تن
چه خوش بودی در آغوشم اگر یارای آنستی.

سعدی.

خوشخوی که خلق و خوی خوش دارد

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید