شیرین خوی

لغت نامه دهخدا

شیرین خوی. ( ص مرکب ) خوشخوی. ( یادداشت مؤلف ). که خلق و خوی خوش دارد :
نگارین روی شیرین خوی عنبرموی سیمین تن
چه خوش بودی در آغوشم اگر یارای آنستی.
سعدی.

فرهنگ فارسی

خوشخوی که خلق و خوی خوش دارد

پیشنهاد کاربران

بپرس