شیرین بیان
/SirinbayAn/
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
شیرین بیان. [ ریم ْ ب َ ] ( اِ مرکب ) ریشه دوایی که به تازی اصل السوس گویند. ( ناظم الاطباء ). سوس. دارهرم. غلوخزیا. غلوقزیا. عودالسوس. قلوقیریزا. غلوقوریزا. موئینه. ( یادداشت مؤلف ). اسم ترکی سوس است. ( تحفه حکیم مؤمن ). گیاهی است علفی و پایا از تیره سبزی آساها که به ارتفاع 50 سانتی متر تا یک متر می رسد. این گیاه بومی جنوب اروپا و شمال افریقا و نواحی معتدل آسیا می باشد ( در اکثر نقاط ایران خصوصاً نواحی شرقی و شمال شرقی و همچنین آذربایجان بفراوانی می روید ). برگهای آن مرکب و از 4 تا 7 زوج برگچه به اضافه یک برگچه انتهایی تشکیل یافته است. گلهایش مایل به آبی و میوه اش نیام و شامل 5 تا 6 دانه مایل به قهوه یی است. ریشه و ساقه زیرزمینی آن مصرف دارویی دارد. عصاره شیرین بیان به مناسبت شیرینی طعم آن جهت مخفی کردن طعم ناپسند بعضی داروها نظیر کاسیا و گنه گنه مصرف می شود و بعلاوه چون موجب کم شدن انقباضات روده می گردد آنرا بامسهل های قوی مخلوط می کنند تا از پیچش جلوگیری شود. سوس. اصل السوس. عرقسوس. عرق السوس. شجرةالسوس. مهک.
توضیح : ریشه شیرین بیان در بازار به نام آسه نیز عرضه میشود. ( فرهنگ فارسی معین ).
- ریشه شیرین بیان ؛ عرق سوس. عرق دارهرم. ( یادداشت مؤلف ).
- شیرین بیان چینی ؛ گونه ای شیرین بیان که در نواحی شمالی چین و همچنین شمال شرقی ایران ( نواحی خراسان ) و افغانستان بفراوانی می روید و طعم ریشه آن از دیگر انواع شیرین تر است. شیرین بیان خطایی. سوس چینی. سوس شوکی. ( فرهنگ فارسی معین ).
- شیرین بیان صحرایی ؛ گونه ای گون که از ریشه و ساقه زیرزمینی آن عصاره شیرین مزه ای استخراج می کنند و همان مصارف دارویی شیرین بیان را دارد. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
که بیانی شیرین دارد مقلوب بیان شیرین
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه عمومی
شیرین بیان ( نام علمی: Glycyrrhiza glabra ) گیاهی خودرو از تیرهٔ سبزی آساها، بومی جنوب اروپا، شمال آفریقا و نواحی معتدل آسیا ست. برگ های آن مرکب است و از ۴ تا ۷ زوج برگ به اضافهٔ یک برگچهٔ انتهایی تشکیل یافته است که به سبب ترشح شیره، چسبنده اند. گل هایش مایل به آبی و میوه اش شامل ۵ تا ۶ دانهٔ مایل به قهوه ای است. ریشه و ساقهٔ زیرزمینی آن مصرف دارویی دارد. [ ۲] ریشه ها و پاجوش های این گیاه دارای پوستی قهوه ای رنگ یا سیاه و مغز زردرنگ است.
نام دیگر شیرین بیان در فارسی، مَهْک است. در گویش اصفهان و طب سنتی قدیم به مجو ( mej - jo ) نیز شهرت دارد و در مناطق بختیاری به آن میجی می گویند. در متون کهن کشاورزی به شیرین بیان، سوس گفته می شود و ریشهٔ آن را اصل سوس گویند. در کتاب معرفت فلاحت می خوانیم که: «و اگر اصل سوس را در آب بجوشند و تخم خربزه در آن آغشته کنند و بعد از آن زراعت کنند از کرم محفوظ ماند».
در اکثر نقاط ایران نظیر لارستان، آذربایجان، بختیاری و در استان اصفهان منطقه فریدن و شهرستان اقلید و در دشت نهاوند اراضی روستای کرک به فراوانی می روید بیشتر ریشه اش و برای مصارف دارویی برداشت میشود.
شیرین بیان از زمرهٔ گیاهان بنشنی و بومی جنوب اروپا و قسمت هایی از آسیاست. این گیاه از رستنیهای علفی چندساله است. ارتفاع این گیاه تا یک متر و در نواحی معتدل تا دو متر می رسد. طول برگ های باریک آن از ۷ تا ۱۵ سانتیمتر است و شامل ۹ تا ۱۷ برگچه است. برگچه ها بیضوی بوده، کناره آن ها صاف است. گل های این گیاه به رنگ های ارغوانی، زرد یا بنفش یا آبی مایل به سفید است و به صورت مجتمع در انتهای ساقه های گل دهنده مشاهده می شود. زمان ظهور گل ها اوایل تابستان است. میوهٔ این گیاه، غلافی و مستطیل شکل به طول ۲ تا ۳ سانتیمتر است و معمولاً هر میوه دارای ۳ تا ۶ عدد دانهٔ لوبیا شکل است.
شیرین بیان انواع مختلف دارد:
• گونه اسپانیایی «G. typical» که میوه آن صاف و بدون کرک است و پاجوش های قهوه ای به قطر ۶ تا ۱۸ میلی متر دارد.
• گونه روسی «G. glandulifera» که برگ های آن چسبناک است و ریشه های متعدد به ضخامت ۵ سانتیمتر دارد. پوست ریشه آن فلس دار و قهوه ای رنگ است و شیرینی ملایم دارد.
• گونه ترکی «G. pallida» که ضخامت ریشه آن حدود ۸ سانتیمتر است.
• گونه ایرانی «G. violacca» که ریشه های آن نیز نسبتاً ضخیم است.
نام دیگر شیرین بیان در فارسی، مَهْک است. در گویش اصفهان و طب سنتی قدیم به مجو ( mej - jo ) نیز شهرت دارد و در مناطق بختیاری به آن میجی می گویند. در متون کهن کشاورزی به شیرین بیان، سوس گفته می شود و ریشهٔ آن را اصل سوس گویند. در کتاب معرفت فلاحت می خوانیم که: «و اگر اصل سوس را در آب بجوشند و تخم خربزه در آن آغشته کنند و بعد از آن زراعت کنند از کرم محفوظ ماند».
در اکثر نقاط ایران نظیر لارستان، آذربایجان، بختیاری و در استان اصفهان منطقه فریدن و شهرستان اقلید و در دشت نهاوند اراضی روستای کرک به فراوانی می روید بیشتر ریشه اش و برای مصارف دارویی برداشت میشود.
شیرین بیان از زمرهٔ گیاهان بنشنی و بومی جنوب اروپا و قسمت هایی از آسیاست. این گیاه از رستنیهای علفی چندساله است. ارتفاع این گیاه تا یک متر و در نواحی معتدل تا دو متر می رسد. طول برگ های باریک آن از ۷ تا ۱۵ سانتیمتر است و شامل ۹ تا ۱۷ برگچه است. برگچه ها بیضوی بوده، کناره آن ها صاف است. گل های این گیاه به رنگ های ارغوانی، زرد یا بنفش یا آبی مایل به سفید است و به صورت مجتمع در انتهای ساقه های گل دهنده مشاهده می شود. زمان ظهور گل ها اوایل تابستان است. میوهٔ این گیاه، غلافی و مستطیل شکل به طول ۲ تا ۳ سانتیمتر است و معمولاً هر میوه دارای ۳ تا ۶ عدد دانهٔ لوبیا شکل است.
شیرین بیان انواع مختلف دارد:
• گونه اسپانیایی «G. typical» که میوه آن صاف و بدون کرک است و پاجوش های قهوه ای به قطر ۶ تا ۱۸ میلی متر دارد.
• گونه روسی «G. glandulifera» که برگ های آن چسبناک است و ریشه های متعدد به ضخامت ۵ سانتیمتر دارد. پوست ریشه آن فلس دار و قهوه ای رنگ است و شیرینی ملایم دارد.
• گونه ترکی «G. pallida» که ضخامت ریشه آن حدود ۸ سانتیمتر است.
• گونه ایرانی «G. violacca» که ریشه های آن نیز نسبتاً ضخیم است.
wiki: شیرین بیان
شیرین بیان (سرده). شیرین بیان، مک ( نام علمی: Glycyrrhiza ) نام یک سرده از زیرخانواده باقالی ها است.
wiki: شیرین بیان (سرده)
شیرین بیان (فیلم). شیرین بیان ( ایتالیایی: Liquirizia ) یک فیلم کمدی ایتالیایی به کارگردانی سالواتوره سامپری است که در سال ۱۹۷۹ منتشر شد.
• کریستین دسیکا
• باربارا بوشه
• جنی تامبوری
• جیجی بالیستا
• تینو شیرینزی
• انتسو کاناواله
• اروس پاگنی
• کارمن روسو
• انتسو لیبرتی
• ساندرو گیانی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• کریستین دسیکا
• باربارا بوشه
• جنی تامبوری
• جیجی بالیستا
• تینو شیرینزی
• انتسو کاناواله
• اروس پاگنی
• کارمن روسو
• انتسو لیبرتی
• ساندرو گیانی
wiki: شیرین بیان (فیلم)
دانشنامه آزاد فارسی
شیرین بَیان (liquorice)
شیرین بَیان
گیاه علفی پایایی با نام علمی Glycyrrhiza glabra، متعلق به تیره لگومینوسه (بقولات)، دارای گل های آبی رنگی در گل آذین های کپه ای. از این جنس چهار گونه در نواحی گوناگون ایران یافت می شود. از ریشه های طویل و شیرین آن ها عصاره ای به دست می آید که به صورت خمیر سخت و سیاهی در قنادی و داروسازی مصرف می شود. از این گیاه برای رفع سرفه های عصبی و درمان برونشیت و التهاب نای، التهاب معده، زخم معده و اثنی عشر استفاده می کنند. مصرف بیش ازحد این گیاه باعث بروز حالت هایی از مسمومیت می شود.
شیرین بَیان
گیاه علفی پایایی با نام علمی Glycyrrhiza glabra، متعلق به تیره لگومینوسه (بقولات)، دارای گل های آبی رنگی در گل آذین های کپه ای. از این جنس چهار گونه در نواحی گوناگون ایران یافت می شود. از ریشه های طویل و شیرین آن ها عصاره ای به دست می آید که به صورت خمیر سخت و سیاهی در قنادی و داروسازی مصرف می شود. از این گیاه برای رفع سرفه های عصبی و درمان برونشیت و التهاب نای، التهاب معده، زخم معده و اثنی عشر استفاده می کنند. مصرف بیش ازحد این گیاه باعث بروز حالت هایی از مسمومیت می شود.
wikijoo: شیرین_بیان
مترادف ها
شیرین بیان، مهک، سوس
شیرین بیان، سوس، میجو
پیشنهاد کاربران
شیرین بیان اسم یک گیاه تورکی هست . ما یک گیاه داریم به اسم شیرین بیان و یک گیاه هم داریم به اسم عجی بیان یا عاجی بیان این دو گیاه از یک خانواده هستن ولی یکی شیرین هست و دیگری بشدت تلخ
عجی یا عاجی در تورکی یعنی تلخ
عجی یا عاجی در تورکی یعنی تلخ
شکرخا
کنایه از شیرین گفتار. آنکه سخن شیرین و دلنشین دارد :
ای شاهد شیرین شکرخا که تویی
وی خوگر جور و کین و یغما که تویی.
سوزنی.
گر به شکرخنده آستین بفشانی
هر مگسی طوطیی شوند شکرخا.
... [مشاهده متن کامل]
سعدی.
دیگر این مرغ کی از بیضه برآمد که چنین
بلبل خوش سخن و طوطی شکّرخا شد.
سعدی.
شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را.
حافظ.
از جمال اوست قاآنی چنین شیرین زبان
جلوه آئینه طوطی را شکرخا میکند.
قاآنی.
و رجوع به شکرخای و شکرخایی و شکر خاییدن شود.
کنایه از شیرین گفتار. آنکه سخن شیرین و دلنشین دارد :
ای شاهد شیرین شکرخا که تویی
وی خوگر جور و کین و یغما که تویی.
سوزنی.
گر به شکرخنده آستین بفشانی
هر مگسی طوطیی شوند شکرخا.
... [مشاهده متن کامل]
سعدی.
دیگر این مرغ کی از بیضه برآمد که چنین
بلبل خوش سخن و طوطی شکّرخا شد.
سعدی.
شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را.
حافظ.
از جمال اوست قاآنی چنین شیرین زبان
جلوه آئینه طوطی را شکرخا میکند.
قاآنی.
و رجوع به شکرخای و شکرخایی و شکر خاییدن شود.
شیرین بیان Liquorice - Licorice
نام علمی Glycyrrhiza globra
نام علمی Glycyrrhiza globra
در برخی نواحی خوزستان وشهرهای جنوبی به زبان عربی به شیرین بیان قصب فلووس میگویند
شیرین بیان ، که به فارسی مَهْک گفته می شود، مَتک.
گیاه شیرین بیان به طور گسترده ای در ایران می رویدو در بسیاری از نواحی ایران به صورت خودرو رشد می کند. در بیشتر مناطق یزد به آن [مَتک] و مناطق کرمان به آن [مُتکی] و در شهرستان بهاباد به آن [مَتکی] می گویند.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه ی متکی ، مصرف دارویی دارد ریشهٔ خشک ساییدهٔ گیاه خلط آوری مؤثر است و از زمان های باستان به این منظور مورد استفاده بوده است.
در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می شود.
امروزه نیز عصارهٔ شیرین بیان یکی از اجزاء ترکیبی شربت سرفه به شمار می رود. این ماده به شکل طبیعی اش، در درمان زخمهای دهان و دستگاه گوارشی مفید است. شیرین بیان همچنین مدر ( ادرارآور ) و ملیّن است و می توان آن را به عنوان عامل ضدویروس موضعی به کار برد. مهم ترین خاصیت شیرین بیان، تأثیر بر دستگاه گوارش است. این گیاه درمان کننده ورم و زخم معده و اثنی عشر است . همچنین برای درمان سوءهاضمه و از بین بردن نفخ شکم مفید است.
مصرف بی رویهٔ شیرین بیان ( در صورت مصرف بیش از ۲۰ گرم در روز ) ممنوع اعلام گردیده است. کاهش پتاسیم خون و بالا رفتن فشار خون از عوارض مصرف زیاد آن می باشد.
گیاه شیرین بیان به طور گسترده ای در ایران می رویدو در بسیاری از نواحی ایران به صورت خودرو رشد می کند. در بیشتر مناطق یزد به آن [مَتک] و مناطق کرمان به آن [مُتکی] و در شهرستان بهاباد به آن [مَتکی] می گویند.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه ی متکی ، مصرف دارویی دارد ریشهٔ خشک ساییدهٔ گیاه خلط آوری مؤثر است و از زمان های باستان به این منظور مورد استفاده بوده است.
در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می شود.
امروزه نیز عصارهٔ شیرین بیان یکی از اجزاء ترکیبی شربت سرفه به شمار می رود. این ماده به شکل طبیعی اش، در درمان زخمهای دهان و دستگاه گوارشی مفید است. شیرین بیان همچنین مدر ( ادرارآور ) و ملیّن است و می توان آن را به عنوان عامل ضدویروس موضعی به کار برد. مهم ترین خاصیت شیرین بیان، تأثیر بر دستگاه گوارش است. این گیاه درمان کننده ورم و زخم معده و اثنی عشر است . همچنین برای درمان سوءهاضمه و از بین بردن نفخ شکم مفید است.
مصرف بی رویهٔ شیرین بیان ( در صورت مصرف بیش از ۲۰ گرم در روز ) ممنوع اعلام گردیده است. کاهش پتاسیم خون و بالا رفتن فشار خون از عوارض مصرف زیاد آن می باشد.
شیرین بیان ( Licorice ) : ماده ای طبیعی ( البته نه مدل خوردنی آن ) است که برای درمان آکنه و نرم کردن پوستی که از آلرژی آسیب دیده است بکار می رود. ( اصطلاح آرایشی و زیبایی )
به گیاه شیرین بیان در مهاباد اصفهان "مهد ( با ضمه روی "م" و "ه" ) می گویند.