شیر سنگی، در گویش بختیاری بَردِ شیر گفته می شود.
شیرهای سنگی، تندیس هایی از جنس سنگ هستند که در گذشته توسط سنگ تراش ها به خصوص در مناطق بختیاری در استان چهارمحال و بختیاری ، استان خوزستان ، کهگیلویه و بویر احمد ، فارس، اصفهان و استان لرستان به شکل شیر تراشیده می شدند و به نشانهٔ شجاعت، دلاوری و ویژگی هایی چون هنرمندی در شکار و تیراندازی در جنگ و مهارت در سوارکاری، بر آرامگاهِ بزرگانِ قوم خود قرار می دادند. معمولاً اندازه شیرهای سنگی قرار گرفته شده بر روی قبور بستگی به جایگاه متوفی نزد بازماندگانش دارد و ساختار شیرهای سنگی به گونه ای است که انتهای دست و پای شیر معمولاً بر روی سطحی سنگی گذاشته می شود تا برای سر پا ماندن شیر در دل خاک دفن گردد و دستها به شکل حراست به جلو کشیده شده اند که البته شیوهٔ تراش شیرهای سنگی نزد قبایل مختلف بختیاری دارای تفاوتهای جزئی با یکدیگر می باشند و شمشیر، خنجر یا گرز از جمله نقش هایی است که بر روی آنها حک می گردد.
... [مشاهده متن کامل]
شیر به جهتِ خصوصیاتِ بی مانندش در فرهنگِ اقوام مختلف جایگاهی ویژه دارد. معانی سمبلیک شیر در ادبیات ملل گوناگون، بیش تر نماد پیروزی، قدرت، دلاوری، نجابت و نیروی ماورای انسانی بوده است. بختیاری ها با توجه به این مفهوم و معنا، شیر را به عنوان نماد خود پذیرفته اند.
در نقوش تخت جمشید، جام ها، الواح ساسانی و قالی های شکارگاهی، همه جا شیر در جدال با دلاوران، نقش بسته است. منشأ شیرهای سنگی و بافته های منقش به شیر را، می توان در همان سنتِ دیرین و باستانی جستجو کرد که در فرهنگ ایل بختیاری نیز وجود داشته است.
شیر در میان بختیاری ها نماد شجاعت است. نماد شیر علاوه بر این تندیس ها، در قالی و گلیم و گبه هایی که بختیاری ها می بافند نیز دیده می شود.
در گویش بختیاری به این مجسمه ها، برد شیر می گویند. برد شیرها، نماد رشادت، شجاعت، فروتنی و مردانگی است که همواره از کیاست، فرهنگ و اخلاق خوب انسانی در زاگرس، با کمال شجاعت پاسبانی کردند و هدفشان اهتمام نام نیک قوم و تبار خود بوده است. هیبت و شکوه این تندیس، یادآور مردانی است که تاریخ پرفراز و نشیب، قومشان را در قالبی اسطوره ای با نام خود زینت داده و روی در دل خاک نهفته اند. برد شیرها از پهلو، مزین به نقش شمشیر، اسب، تفنگ و تسبیح هستند و بر گرده آن ها، مشخصات متوفی نقر می شود.
شیرهای سنگی، تندیس هایی از جنس سنگ هستند که در گذشته توسط سنگ تراش ها به خصوص در مناطق بختیاری در استان چهارمحال و بختیاری ، استان خوزستان ، کهگیلویه و بویر احمد ، فارس، اصفهان و استان لرستان به شکل شیر تراشیده می شدند و به نشانهٔ شجاعت، دلاوری و ویژگی هایی چون هنرمندی در شکار و تیراندازی در جنگ و مهارت در سوارکاری، بر آرامگاهِ بزرگانِ قوم خود قرار می دادند. معمولاً اندازه شیرهای سنگی قرار گرفته شده بر روی قبور بستگی به جایگاه متوفی نزد بازماندگانش دارد و ساختار شیرهای سنگی به گونه ای است که انتهای دست و پای شیر معمولاً بر روی سطحی سنگی گذاشته می شود تا برای سر پا ماندن شیر در دل خاک دفن گردد و دستها به شکل حراست به جلو کشیده شده اند که البته شیوهٔ تراش شیرهای سنگی نزد قبایل مختلف بختیاری دارای تفاوتهای جزئی با یکدیگر می باشند و شمشیر، خنجر یا گرز از جمله نقش هایی است که بر روی آنها حک می گردد.
... [مشاهده متن کامل]
شیر به جهتِ خصوصیاتِ بی مانندش در فرهنگِ اقوام مختلف جایگاهی ویژه دارد. معانی سمبلیک شیر در ادبیات ملل گوناگون، بیش تر نماد پیروزی، قدرت، دلاوری، نجابت و نیروی ماورای انسانی بوده است. بختیاری ها با توجه به این مفهوم و معنا، شیر را به عنوان نماد خود پذیرفته اند.
در نقوش تخت جمشید، جام ها، الواح ساسانی و قالی های شکارگاهی، همه جا شیر در جدال با دلاوران، نقش بسته است. منشأ شیرهای سنگی و بافته های منقش به شیر را، می توان در همان سنتِ دیرین و باستانی جستجو کرد که در فرهنگ ایل بختیاری نیز وجود داشته است.
شیر در میان بختیاری ها نماد شجاعت است. نماد شیر علاوه بر این تندیس ها، در قالی و گلیم و گبه هایی که بختیاری ها می بافند نیز دیده می شود.
در گویش بختیاری به این مجسمه ها، برد شیر می گویند. برد شیرها، نماد رشادت، شجاعت، فروتنی و مردانگی است که همواره از کیاست، فرهنگ و اخلاق خوب انسانی در زاگرس، با کمال شجاعت پاسبانی کردند و هدفشان اهتمام نام نیک قوم و تبار خود بوده است. هیبت و شکوه این تندیس، یادآور مردانی است که تاریخ پرفراز و نشیب، قومشان را در قالبی اسطوره ای با نام خود زینت داده و روی در دل خاک نهفته اند. برد شیرها از پهلو، مزین به نقش شمشیر، اسب، تفنگ و تسبیح هستند و بر گرده آن ها، مشخصات متوفی نقر می شود.
