طایفه شیرزهی یکی از اصیلترین طوایف بلوچ میباشد که هم اکنون در مناطق بلوچستان، سیستان، سرخس، گلستان، کرمان و. . ساکن هستند اما بعد. . درمورد پشت طایفه شیرزهی ته جلسه ای که بین بزرگان طایفه شیرزهی و طایفه
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
کوهکن در سیستان شهرک محمد شاه کرم برگذار شد بزرگان به این عقیده رسیدند که پشت طایفه شیرزهی در اصل میرسد به طایفه کوهکن از ایل بزرگ ریگی که در زمان گذشته جد طایفه شیرزهی بنام شیرخان در منطقه جالق سراوان از دنیا میرود و در همان منطقه به خاک سپرده میشود اما متاسفانه بعدها نارویی ها سنگ قبر سردار شیرخان را به منطقه خود انتقال میدهند به نیتی که اصالت بلوچی را به خود نسبت دهند و از سر همان موضوع طایفه شیرزهی که اصالت بلوچی ( کوهکن ) دارد را به نام خود سبت و ذبت می کنند.
همه تیره نارویی میرسن شیرخان یکنانی یا نه فقط تیره شیرانزهی لطفن جواب بدیین من نارویی کرمزهی پتی زهی هارد زهی هستم منطقه بمپور که نسب میرسه سردار خداداد خان نوه سردار سعید خان اومد قعله بنپور چرا شجرنامه تیره یک تیره هارداد زهی نیست جد پدریم همه ناروی خالقدا یکم داد میرسه جواب بدیین لطفن
من ناروییم نسب منطقه بنپور هستم شجرنامه میرسه سردار خدادادخان
مگه خودمون نارویی بلوچ نیستیم و عرب هستیم اگه عرب هستیم شجرنامه میرسه به عرب ها حضرت علی و عبدالمناف چرا طوایف خودمون خود بلوچ جا میزنن و نمیگن عرب هستیم
سلام خدمت شما بزرگوار
شجره نامه ما موجود است که نوه های شیرخان یکنانی همه به سادات حسن مثنی نوه امام علی رضی الله عنه می رسند.
سید احمد و سید عبدالله هم در این شجره قرار دارند
در نتیجه همه فرزندان ایشان سادات حسنی هستند
شجره نامه ما موجود است که نوه های شیرخان یکنانی همه به سادات حسن مثنی نوه امام علی رضی الله عنه می رسند.
سید احمد و سید عبدالله هم در این شجره قرار دارند
در نتیجه همه فرزندان ایشان سادات حسنی هستند
قابل توجه شهاب شیرزهی؟طایفه شیرزهی بعنوان یک شاخه وتیره ای منشعب از طایفه نارویی می باشد؟همواره همه طوایف واقوام بلوچ هرطایفه دارای چتدین تیره وشاخه های منتسب به طایفه خودهستند؟بنابرین ریشه جدنسبی بزرگ
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
طایفه نارویی هیچ ارتباطی با مرحوم شیخ عبدالقادرگیلانی ( جیلانی ) رحمت الله علیه ندارد؟پیران پیر بزرگ عبدالقادر گیلانی جدبزرگ مرحوم سیداحمد سیدبلانوش می باشد آرامگاه سیدبلانوش واقع درچاگی دالبندن پاکستان اولادفرزندان نسبی سیدبلانوش مرحوم شئ گمشاد. شئ نهتان. شئ سالار. شئ موسی. بنابرین 4طایفه مربوطه بلوچ عبارتند1طایفه گمشادزهی سیدبلانوشی☆2طایفه نهتانی سیدبلانوشی☆3طایفه سالارزهی سیدبلانوشی4 موسی زهی سیدبلانوشی منتسب به سادات سیدبلانوشی یعنی اولادفرزندان مرحوم سیداحمد بلانوش. می باشند
منطقه اولیه طایفه شیرزهی در سیستان منطقه
ملک حیدری_میلک_پوکک ( منطقه قدیمی زیارت ) روستای حیدرملاشریف _روستای شیرمحمد_و کفتارگی است
ملک حیدری_میلک_پوکک ( منطقه قدیمی زیارت ) روستای حیدرملاشریف _روستای شیرمحمد_و کفتارگی است
طایفه شیرزهی یکی از بزرگترین طوایف بلوچ میباشد
که بعد ها از منطقه نارو به سیستان امدند و خود را نارویی معرفی کردن و به این نام مشهور گشتند
از جمله سرداران خوش نام این طایفه سردار نوربخش شیرزهی در پاکستان هستند
... [مشاهده متن کامل]
و در منطقه سیستان میتوان گفت سردار این طایفه
سردار عارف شیرزهی است ک ساکن منطقه زهک روستای حیدرملاشریف است
و اصلی ترین مکان آنها میلک_پوکک_روستای شیرمحمد_و ملک حیدری است
که بعد ها از منطقه نارو به سیستان امدند و خود را نارویی معرفی کردن و به این نام مشهور گشتند
از جمله سرداران خوش نام این طایفه سردار نوربخش شیرزهی در پاکستان هستند
... [مشاهده متن کامل]
و در منطقه سیستان میتوان گفت سردار این طایفه
سردار عارف شیرزهی است ک ساکن منطقه زهک روستای حیدرملاشریف است
و اصلی ترین مکان آنها میلک_پوکک_روستای شیرمحمد_و ملک حیدری است
بر اساس نظر کلنل پاتینجر که در سال ۱۸۱۰ میلادی از بلوچستان دیدن کرده است، نارویی ها ( ناروئی ) را نژاد قد بلند، فعال و دارای قدرت جسمانی فوق العاده معرفی نموده است. او می گوید آنان در برابر تغییرات اقلیمی سازگار و از مرگ نیز نمی ترسند و در هنگام جنگ در نهایت رشادت می جنگند. در زمان پاتینجر، مهراب خان نارویی رئیس تمام طایفه نارویی بوده است. [۱]
... [مشاهده متن کامل]
سرپرسی سایکس با استناد منابع محلی و روایتی طایفه، آنان را نهرویی می خواند و معتقد است که اجداد آنان پس از جنگ نهروان به منطقه بلوچستان کوچ کرده اند کوه نارو بین بلوچ ها یک کنایه هست که نارویی های که اصلی نیستن معروف است که از پشت کوه آمدن
ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ
ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻠﻮﭺ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﻭﯼ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ( ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ) ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ .
. ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺠﺮﻧﺎﻣﻪ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﺍﺯﻋﺒﺪﺍﻟﻤﻨﺎﻑ ﺟﺪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ( ﺹ ) ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺭﮎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﯿﺮﻩ ﻫﺎﯼ ( ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ) ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﺖ
، ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ 89 ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺑﻠﻮﭺ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ .
ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﻧﻞ ﭘﺎﺗﯿﻨﺠﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۱۰ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺩﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﮋﺍﺩ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ، ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺍﻗﻠﯿﻤﯽ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻨﺪ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺎﺗﯿﻨﺠﺮ، ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺧﺎﻥ ﺭﺧﺸﺎﻧﯽ ﺭﺋﯿﺲ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺳﺮﭘﺮﺳﯽ ﺳﺎﯾﮑﺲ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺤﻠﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﯾﺘﯽ ﻃﺎﯾﻔﻪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻬﺮﻭﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻧﻬﺮﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﮐﻮﭺ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺧﺎﻥ، ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ، ﺑﺰﺭﮒ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺷﺪ . ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﮐﯿﮑﺎﻭﺱ، ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯿﺨﺎﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ .
ﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪ ﺍﯾﻞ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻞ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﺭﺧﯿﻦ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻥ ﻧﻈﺮﯾﺎﺗﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ، ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻞ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﭘﻬﻨﺎﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺷﺘﻪ ﮐﻮﻫﻬﺎﯼ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﻭ ﺑﻨﺪﺭ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻣﮑﺮﺍﻥ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻭ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﺮﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻃﻮﺍﯾﻒ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻠﻮﭺ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ . ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ .
ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ : ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﺑﺪﺍﻟﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﯾﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﭼﺎﺭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺑﯿﻦ ﻭﺍﺭﺛﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﺑﺪﺍﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﻭﯼ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﮔﯿﺮﯼ ﻫﺎ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﮐﻪ خاﺳﺘﮕﺎﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﻮﻩ ﻧﺎﺭﻭ ( ﺩﺭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎﻟﯽ ( ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ) ، ﺳﺎﮐﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﻭ ( ﻧﻬﺮﻭ ) ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ) . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻫﺠﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﺸﺘﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﺑﺪﺍﻟﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺴﻠﻂ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻟﺬﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﻭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻫﺮﻣﺰﮔﺎﻥ ﺯﺩﻧﺪ . ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺯﺍﺑﻞ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ . ﮔﺮﻭﻫﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﻢ ، ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺟﯿﺮﻓﺖ ، ﺑﻨﺪﺭ ﻋﺒﺎﺱ ( ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺰﺀ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ) ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺭﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﺎﻣﯿﻠﯽ ﺍﯾﻞ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ، ﺯﺍﺑﻞ ، ﺯﻫﮏ ، ﻫﯿﺮﻣﻨﺪ ، ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ، ﮔﺮﺍﻏﻪ ، ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﺎﻥ ، ﭼﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻥ ، ﭼﺎﻩ ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯽ ، ﻧﻮﮎ ﺁﺑﺎﺩ ، ﺣﺼﺎﺭﻭﺋﯿﻪ ، ﮔﺮﮒ ﺣﯿﺪﺭ ﺁﺑﺎﺩ ، ﺑﻢ ، ﻓﻬﺮﺝ ، ﻧﺮﻣﺎﺷﯿﺮ ، ﺟﯿﺮﻓﺖ ، ﮐﺮﻣﺎﻥ ، ﮐﻬﻨﻮﺝ ، ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺸﺎﮐﺮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻤﭙﻮﺭ ﻭ ﺑﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻬﺮ ﻭ ﻧﯿﮑﺸﻬﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﭙﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻘﺮ ﻣﻠﮑﺸﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰﯾﺪﻧﺪ . ﻭ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ( ﺷﺮﻗﯽ ) ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﯽ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ( ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ﻭ ﺳﻔﯿﺪ ﺁﺑﻪ ) ، ﻓﻬﺮﺝ ( ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻢ ) ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺩﺭ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺩﺍﻣﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺍﻣﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﻗﺸﻼﻕ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ، ﺟﻠﮕﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ، ﻭ ﯾﯿﻼﻕ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺩﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎﻏﯽ ﻭ ﻧﻬﺒﻨﺪﺍﻥ ( ﺟﻨﻮﺏ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ) ﺍﺳﺖ . ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻮﭺ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺗﺎ ۱۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . –
ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﻧﻞ ﭘﺎﺗﯿﻨﺠﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۱۰ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺩﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ، ﻧﺎﺭﻭﯾﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﻗﻮﻡ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ، ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺍﻗﻠﯿﻤﯽ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻣﯽﺟﻨﮕﻨﺪ . ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﻻﻭﺭﯼ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﺪﺑﺮ ﻭ ﺩﻟﻴﺮ ﻣﺤﺘﺎﺟﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻫﺪﻓﯽ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎ ﺍﺳﻠﻮﺏ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﻨﻈﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﻨﺪ . - ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻫﺎ ( ﺗﯿﺮﻩ ﺷﯿﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ) ﺣﺪﻭﺩﺍ ۳۰۰ ﺳﺎﻝ ﺑﺮ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﻧﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ : ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﻤﻮﯾﺶ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻃﯽ ﯾﮏ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ . ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﯼ ﻋﺒﺎﺱ ﺧﺎﻥ ، ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﺻﺮﺧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺐ ﻋﻠﯽ ﺧﺎﻥ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ ﻭ ﻋﻤﻮﯼ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﻭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺧﺎﻥ ﺳﻨﺠﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ . ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﯼ ﻋﻠﯽ ﺧﺎﻥ ، ﺳﻌﯿﺪﺧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺳﻌﯿﺪﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮﺧﺎﻥ ﺣﺴﺎﻡ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ، ﺍﻣﻮﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﻭﯼ ﺗﺎ ﺳﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﺰﻧﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﺮﮐﻤﻦﻫﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﯿﺪﺧﺎﻥ ﻗﺮﻩ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﺘﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺒﺰﻩ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺑﻮﺩ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﺧﺎﻥ ﺑﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ . ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﯾﯽ ﺍﻣﯿﺮ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺧﺎﻥ ﺧﺰﯾﻤﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﻣﺤﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻋﻘﺎﺏ ﻭﯼ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻣﻠﮏ ﺣﯿﺪﺭﯼ ﺯﺍﺑﻞ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﭘﺪﺭﺵ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﻧﺎﻡ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻭﻝ ﻭ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﻦ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
ﺳﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺑﻠﻮﭺ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﻩ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ۱۹ ﺑﻬﻤﻦ ۱۳۳۰ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﯿﺮﯾﻬﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺯﺍﺑﻞ ﺷﻬﯿﺪ ﮔﺮﺩﯾﺪﻧﺪ . ﻭﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺷﺪﯾﺪ ﺩﺭ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺁﺭﯾﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻭﻃﻦ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﯾﺰﺭﮒ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﭘﺮﻭﯾﺰ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﯾﯿﺲ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۳۹۰ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﻃﻼﺋﯽ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ . ﻗﻠﻌﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻣﻠﮏ ﺣﯿﺪﺭﯼ ﺯﺍﺑﻞ ﭘﺎﯼ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ . ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻧﺴﻞ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺳﻌﯽ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻓﮑﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻮﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ، ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﻠﯽ ﺭﻏﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺭﯾﺸﻪ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﻤﺮﻭﺯ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺏ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺯ ﺑﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . –
ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ : ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ , ﺣﺎﺝ ﻏﻼﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻻﯾﺖ ﻧﯿﻤﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻣﻠﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ۱۳۲۲ - ۱۳۲۶ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺣﺎﺝ ﺁقاﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﺝ ﺣﺒﯿﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺳﺮﺍﻥ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﭺ ﺍﺟﺒﺎﺭﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ( ﺍﯾﺮﺍﻥ ) ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻏﻼﻡ ﻣﺤﯽ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺷﺪ . –
ﺗﻴﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ :شیرزهی، ﻛﻨﺪﻝ ﺯﻫﯽ ، ﻓﺮﺍﺯﺯﺍﺋﯽ ، ﺧﺮﻣﺎگهی ، ﺷﻴﻬﮏ ﺯﺍﺋﯽ ، پتی زهی ، ﻛﺮﻡ زهی ، علی زهی، ﻣﻮﺭﺩ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺣﺎﺟﯽ ﺯﺍﺋﯽ ، زردادزائی، ﺍﻓﻀﻞ ﺯﺍﺋﯽ ، ﻣﻴﺮﻭ ﺯﺍﺋﯽ ، ﮔﺮﺧﯿﻞ ، ﻣﻮﺭﭘﯿﺸﯽ ، علی زهی ، ﺳﻤﮑﯽ ، ﮔﻮﮔﻨﺪ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺩﺭﺍ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺯﺍﺋﯽ ، ﺷﯿﺮﺍﻧﯽ ( ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺯﺍﺋﯽ ) ، ﺯﻫﺮﻭ ﺯﺍﺋﯽ ، ﮔﻤﺸﺎﺩ ﺯﺍﺋﯽ .
ﭘﺮﮐﻨﺪﮔﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺫﯾﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ :
ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ . ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻬﺮ . ﮐﻨﺎﺭﮎ –. ﮐﺮﻣﺎﻥ – ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﮔﺮﮔﺎﻥ – ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻭ ﺭﺿﻮﯼ ﻭ . . . ﺗﺪﺭﯾﺞ )
( ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰﯼ – ﮐﺮﺍﭼﯽ ﻭ . . . ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ )
ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ( ﻧﯿﻤﺮﻭﺯ، ﻫﻠﻤﻨﺪ ﻭ . . . ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ )
ﻭﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ – ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ – ﻣﺎﻟﺰﯼ ، ﺳﻨﮕﺎﭘﻮﺭ ﻭ . . .
ﻣﻨﺎﺑﻊ
• ﻏﻼﻣﻌﻠﯽ ﺭﺋﯿﺲ ﺍﻟﺬﺍﮐﺮﯾﻦ . ﮐﺘﺎﺏ ﺯﺍﺩﺳﺮﻭﺍﻥ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ . ﭼﺎﭖ ۱۳۷۰،
• ﺩﮐﺘﺮ ﺍﯾﺮﺝ ﺍﻓﺸﺎﺭﺳﯿﺴﺘﺎﻧﯽ . ﮐﺘﺎﺏ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ .
• ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﮔﺰﯾﺘﺮ
... [مشاهده متن کامل]
سرپرسی سایکس با استناد منابع محلی و روایتی طایفه، آنان را نهرویی می خواند و معتقد است که اجداد آنان پس از جنگ نهروان به منطقه بلوچستان کوچ کرده اند کوه نارو بین بلوچ ها یک کنایه هست که نارویی های که اصلی نیستن معروف است که از پشت کوه آمدن
ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ
ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻗﻮﻡ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻠﻮﭺ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﻭﯼ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺍﺯ ﻧﺎﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ( ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ) ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ .
. ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺠﺮﻧﺎﻣﻪ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﺍﺯﻋﺒﺪﺍﻟﻤﻨﺎﻑ ﺟﺪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ( ﺹ ) ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺭﮎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﯿﺮﻩ ﻫﺎﯼ ( ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ) ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﺖ
، ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ 89 ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺑﻠﻮﭺ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ .
ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﻧﻞ ﭘﺎﺗﯿﻨﺠﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۱۰ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺩﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﮋﺍﺩ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ، ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺍﻗﻠﯿﻤﯽ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻨﺪ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺎﺗﯿﻨﺠﺮ، ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺧﺎﻥ ﺭﺧﺸﺎﻧﯽ ﺭﺋﯿﺲ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺳﺮﭘﺮﺳﯽ ﺳﺎﯾﮑﺲ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺤﻠﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﯾﺘﯽ ﻃﺎﯾﻔﻪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻬﺮﻭﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻧﻬﺮﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﮐﻮﭺ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺧﺎﻥ، ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ، ﺑﺰﺭﮒ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺷﺪ . ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﮐﯿﮑﺎﻭﺱ، ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯿﺨﺎﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ .
ﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪ ﺍﯾﻞ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻞ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﺭﺧﯿﻦ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻥ ﻧﻈﺮﯾﺎﺗﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ، ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻞ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﭘﻬﻨﺎﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺷﺘﻪ ﮐﻮﻫﻬﺎﯼ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﻭ ﺑﻨﺪﺭ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻣﮑﺮﺍﻥ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺍﺯ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻭ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻫﺮﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻃﻮﺍﯾﻒ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻠﻮﭺ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ . ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ .
ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ : ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﺑﺪﺍﻟﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺯﻧﺪﯾﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﭼﺎﺭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺑﯿﻦ ﻭﺍﺭﺛﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﺑﺪﺍﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﻭﯼ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﮔﯿﺮﯼ ﻫﺎ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﮐﻪ خاﺳﺘﮕﺎﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﻮﻩ ﻧﺎﺭﻭ ( ﺩﺭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎﻟﯽ ( ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ) ، ﺳﺎﮐﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﻭ ( ﻧﻬﺮﻭ ) ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ) . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻫﺠﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﺸﺘﻮﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﺑﺪﺍﻟﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺴﻠﻂ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻟﺬﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﻭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻫﺮﻣﺰﮔﺎﻥ ﺯﺩﻧﺪ . ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺯﺍﺑﻞ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ . ﮔﺮﻭﻫﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﻢ ، ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺟﯿﺮﻓﺖ ، ﺑﻨﺪﺭ ﻋﺒﺎﺱ ( ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﺰﺀ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ) ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺭﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﺎﻣﯿﻠﯽ ﺍﯾﻞ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ، ﺯﺍﺑﻞ ، ﺯﻫﮏ ، ﻫﯿﺮﻣﻨﺪ ، ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ، ﮔﺮﺍﻏﻪ ، ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﺎﻥ ، ﭼﺎﻩ ﺭﺣﻤﺎﻥ ، ﭼﺎﻩ ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯽ ، ﻧﻮﮎ ﺁﺑﺎﺩ ، ﺣﺼﺎﺭﻭﺋﯿﻪ ، ﮔﺮﮒ ﺣﯿﺪﺭ ﺁﺑﺎﺩ ، ﺑﻢ ، ﻓﻬﺮﺝ ، ﻧﺮﻣﺎﺷﯿﺮ ، ﺟﯿﺮﻓﺖ ، ﮐﺮﻣﺎﻥ ، ﮐﻬﻨﻮﺝ ، ﻭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺸﺎﮐﺮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻤﭙﻮﺭ ﻭ ﺑﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻬﺮ ﻭ ﻧﯿﮑﺸﻬﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﭙﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻘﺮ ﻣﻠﮑﺸﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰﯾﺪﻧﺪ . ﻭ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ( ﺷﺮﻗﯽ ) ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﯽ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ ( ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ﻭ ﺳﻔﯿﺪ ﺁﺑﻪ ) ، ﻓﻬﺮﺝ ( ﺍﺯ ﺗﻮﺍﺑﻊ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻢ ) ﻭ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺩﺭ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺩﺍﻣﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺍﻣﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﻗﺸﻼﻕ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ، ﺟﻠﮕﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ، ﻭ ﯾﯿﻼﻕ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩ ﻭ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺩﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎﻏﯽ ﻭ ﻧﻬﺒﻨﺪﺍﻥ ( ﺟﻨﻮﺏ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ) ﺍﺳﺖ . ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻮﭺ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺗﺎ ۱۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . –
ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﻧﻞ ﭘﺎﺗﯿﻨﺠﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۱۰ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺍﺯ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺩﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ، ﻧﺎﺭﻭﯾﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﻗﻮﻡ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ، ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺍﻗﻠﯿﻤﯽ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻣﯽﺟﻨﮕﻨﺪ . ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﻻﻭﺭﯼ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﻨﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﺪﺑﺮ ﻭ ﺩﻟﻴﺮ ﻣﺤﺘﺎﺟﻨﺪ ، ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻫﺪﻓﯽ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎ ﺍﺳﻠﻮﺏ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﻨﻈﻢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﻨﺪ . - ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻫﺎ ( ﺗﯿﺮﻩ ﺷﯿﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ) ﺣﺪﻭﺩﺍ ۳۰۰ ﺳﺎﻝ ﺑﺮ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﻧﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ : ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﻤﻮﯾﺶ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻃﯽ ﯾﮏ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ . ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﯼ ﻋﺒﺎﺱ ﺧﺎﻥ ، ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﺻﺮﺧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺐ ﻋﻠﯽ ﺧﺎﻥ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ ﻭ ﻋﻤﻮﯼ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﻭﯼ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺧﺎﻥ ﺳﻨﺠﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ . ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﯼ ﻋﻠﯽ ﺧﺎﻥ ، ﺳﻌﯿﺪﺧﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺳﻌﯿﺪﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮﺧﺎﻥ ﺣﺴﺎﻡ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ، ﺍﻣﻮﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﻭﯼ ﺗﺎ ﺳﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﺰﻧﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﺮﮐﻤﻦﻫﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﯿﺪﺧﺎﻥ ﻗﺮﻩ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﺘﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺒﺰﻩ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺑﻮﺩ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﺧﺎﻥ ﺑﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ . ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﯾﯽ ﺍﻣﯿﺮ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺧﺎﻥ ﺧﺰﯾﻤﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﻣﺤﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻋﻘﺎﺏ ﻭﯼ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻣﻠﮏ ﺣﯿﺪﺭﯼ ﺯﺍﺑﻞ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﭘﺪﺭﺵ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﻧﺎﻡ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻭﻝ ﻭ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﻦ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
ﺳﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺑﻠﻮﭺ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺧﺪﺍﺩﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﻩ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ۱۹ ﺑﻬﻤﻦ ۱۳۳۰ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﯿﺮﯾﻬﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺯﺍﺑﻞ ﺷﻬﯿﺪ ﮔﺮﺩﯾﺪﻧﺪ . ﻭﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺷﺪﯾﺪ ﺩﺭ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺁﺭﯾﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻭﻃﻦ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﯾﺰﺭﮒ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﭘﺮﻭﯾﺰ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﯾﯿﺲ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۳۹۰ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻋﺼﺮ ﻃﻼﺋﯽ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ . ﻗﻠﻌﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻣﻠﮏ ﺣﯿﺪﺭﯼ ﺯﺍﺑﻞ ﭘﺎﯼ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ . ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻧﺴﻞ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﻌﯿﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺳﻌﯽ ﺩﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺍﻓﮑﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻮﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ، ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﻠﯽ ﺭﻏﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺭﯾﺸﻪ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﻤﺮﻭﺯ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺏ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺯ ﺑﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . –
ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ : ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ , ﺣﺎﺝ ﻏﻼﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻏﻼﻡ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻻﯾﺖ ﻧﯿﻤﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻣﻠﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ۱۳۲۲ - ۱۳۲۶ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺣﺎﺝ ﺁقاﻣﺤﻤﺪﺧﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﺝ ﺣﺒﯿﺐ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺳﺮﺍﻥ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻬﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﭺ ﺍﺟﺒﺎﺭﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ( ﺍﯾﺮﺍﻥ ) ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻏﻼﻡ ﻣﺤﯽ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﺎﺝ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﯾﯽ ﺷﺪ . –
ﺗﻴﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻧﺎﺭﻭﺋﯽ :شیرزهی، ﻛﻨﺪﻝ ﺯﻫﯽ ، ﻓﺮﺍﺯﺯﺍﺋﯽ ، ﺧﺮﻣﺎگهی ، ﺷﻴﻬﮏ ﺯﺍﺋﯽ ، پتی زهی ، ﻛﺮﻡ زهی ، علی زهی، ﻣﻮﺭﺩ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺣﺎﺟﯽ ﺯﺍﺋﯽ ، زردادزائی، ﺍﻓﻀﻞ ﺯﺍﺋﯽ ، ﻣﻴﺮﻭ ﺯﺍﺋﯽ ، ﮔﺮﺧﯿﻞ ، ﻣﻮﺭﭘﯿﺸﯽ ، علی زهی ، ﺳﻤﮑﯽ ، ﮔﻮﮔﻨﺪ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺩﺭﺍ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺯﺍﯾﯽ ، ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺯﺍﺋﯽ ، ﺷﯿﺮﺍﻧﯽ ( ﺷﻴﺮﺍﻥ ﺯﺍﺋﯽ ) ، ﺯﻫﺮﻭ ﺯﺍﺋﯽ ، ﮔﻤﺸﺎﺩ ﺯﺍﺋﯽ .
ﭘﺮﮐﻨﺪﮔﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺍﯾﻦ ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺫﯾﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ :
ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﺯﺍﻫﺪﺍﻥ . ﺍﯾﺮﺍﻧﺸﻬﺮ . ﮐﻨﺎﺭﮎ –. ﮐﺮﻣﺎﻥ – ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﮔﺮﮔﺎﻥ – ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻭ ﺭﺿﻮﯼ ﻭ . . . ﺗﺪﺭﯾﺞ )
( ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰﯼ – ﮐﺮﺍﭼﯽ ﻭ . . . ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ )
ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ( ﻧﯿﻤﺮﻭﺯ، ﻫﻠﻤﻨﺪ ﻭ . . . ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ )
ﻭﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﻋﺮﺑﯽ – ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ – ﻣﺎﻟﺰﯼ ، ﺳﻨﮕﺎﭘﻮﺭ ﻭ . . .
ﻣﻨﺎﺑﻊ
• ﻏﻼﻣﻌﻠﯽ ﺭﺋﯿﺲ ﺍﻟﺬﺍﮐﺮﯾﻦ . ﮐﺘﺎﺏ ﺯﺍﺩﺳﺮﻭﺍﻥ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ . ﭼﺎﭖ ۱۳۷۰،
• ﺩﮐﺘﺮ ﺍﯾﺮﺝ ﺍﻓﺸﺎﺭﺳﯿﺴﺘﺎﻧﯽ . ﮐﺘﺎﺏ ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ .
• ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥ ﮔﺰﯾﺘﺮ
فرزندان شیرچرخان یکنانی و نوادگان او اکثرا حافظان قرآن و از علما و اندیشمندان و صاحبان عقول بوده اند و از نوادگان عبدالقادر جیلانی عارف نامدار و استاد محی الدین عربی ( شیخ اکبر ) میباشند.
شیر زهی یکی از اقوام با اصالت درطوایف بلوچ است که همیشه به دلاوری ومردانگی در میان اقوام دیگر شناخته شده است
شیرزهی ( نوادگان شیرحان یکنانی ) یک قبیله بلوچ است که در اصل در استان بلوچستان پاکستان ، چاغی مستقر شده است و همچنین در بسیاری از مراکز شهری مانند کراچی ، لاهور ، راولپندی / اسلام آباد و کویته به وفور یافت می شود. اعضای دیگر قبیله شیرزهی را می توان در همسایگی ایران و افغانستان نیز یافت، اگرچه آنها غالباً به طور مرتب بین سه کشور پراکنده هستند. اکثریت قریب به اتفاق قبیله شیرزهی در تفتان و ولسوالی چاغی پاکستان مستقر شده اند. بعد از وفات جد و رئیس قبیله ( شیرحان ) عده ای از این طایفه به همراه اقوام و عمه زادگان خود به ایران منطقه سیستان کوچ میکنند، هم اکنون شیرزهی ها در ایران بیشتر به نام نارویی شناخته می شوند. ( نارویی برگرفته از کوه نارو، مکانی که این طایفه به همراه خویشاوندان از آنجا کوچ کردند و به نارویی ها شهرت یافتند. )
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
شیرزهی یکی از اصیل ترین طوایف بلوچ در بلوچستان پاکستان، ایران و افغانستان است. جد این طایفه شیرخان یکنانی است که بعد از وفاتش این طایفه از کوه های نارو به ایران و نقاط دیگر کوچ می کنند و بر همین اساس به نارویی معروف می شوند.
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٣)