شیرازی محمدرضا

[ویکی نور] «آیت الله سید محمد رضا شیرازی»، در سال 1379ق، در شهر کربلا متولد شد. او، فرزند آیت الله سید محمد حسینی شیرازی(1422ق)، معروف به مجدد ثانی و صاحب موسوعه صد و ده جلدی «الفقه» و اولین نوه آیت الله سید میرزا مهدی شیرازی(وفات 1380) است.
تحصیل علوم دینی را از همان دوران کودکی با وارد شدن به مدرسه حفاظ کربلا آغاز کرد. در سن 10 سالگی به دست پدر ملبس به لباس روحانیت شد. با وارد شدن به حوزه علمیه کربلا، مقدمات علوم دینی و سطوح اولیه حوزه را نزد اساتید معروف آن حوزه فراگرفت تا اینکه بر اثر فشارهای حکومت بعث عراق بر پدرش، مجبور به ترک عراق شده و به همراه پدر، ابتدا، به سوریه و از آن جا به کشور کویت هجرت نمودند.
با وارد شدن به کشور کویت، تحصیلات حوزوی خود را از سر گرفت و نزد اساتیدی چون پدر و عمویش آیت الله سید صادق شیرازی ادامه تحصیل داد. در کشور کویت، سطوح حوزه (رسائل و مکاسب) را طی می نمود تا اینکه در سال 1399ق، در سن بیست سالگی، به همراه پدر وارد ایران شد. پس از إقامت در شهر قم، به حوزه علمیه آن شهر ملحق شد و بحوث عالیه حوزوی خود را در آن حوزه طی نموده، وارد بحث خارج شد و از اساتید بزرگی همچون پدرش و عمویش و دیگر آیات عظام استفاده کرد.
او، در کویت به صورت مستمر برای عموم شیعه سخنرانی دینی و علمی داشت. در شهر قم نیز به تدریس سطوح عالیه علوم دینی می پرداخت. در سال 1407ق، او با نوشتن کتاب «الترتب»، اجازه اجتهاد از برخی بزرگان کسب نمود. از آن پس، به تدریس مباحث مختلف علوم دینی، چون فقه، اصول، تفسیر، رجال و غیره مشغول شد، أما پس از مدتی به علت بعضی مشکلات پیش آمده، مجبور به بازگشت به کویت شد و چند سالی در آن جا إقامت نمود.
سرانجام در سال 1422ق، برای بار دوم به ایران آمد و مورد استقبال گرم پدر، عمو، بستگان و دوست داران قرار گرفت و تا پایان عمر، در شهر قم، در کنار حرم حضرت معصومه إقامت گزید. از همان لحظه بازگشت و تا پایان عمر، مشغول به تدریس درس خارج و اصول بود. در کنار آن بحث های فقهی، رجالی، تفسیر و اخلاق نیز تدریس می کرد، تا اینکه چند روز پس از پایان دوره تحصیل و آغاز تعطیلات تابستانی در سحرگاه 26 جمادی الأول 1429ق، درگذشت.