شیرازی محمدتقی بن محب علی

[ویکی نور] محمدتقی بن محب علی شیرازی(۱۲۵۶-۱۳۳۸ق)، مشهور به میرزای دوم یا میرزای کوچک، از فقها و مراجع بزرگ شیعه، رهبر انقلاب بزرگ عراق ضد استعمار، صدور فتوای جهادیه و وجوب مبارزه با انگلستان
در سال ۱۲۵۶ق در شیراز به دنیا آمد. پدرش عالم صالح و عارف کامل میرزا محب علی شیرازی است
مردان این خاندان از رجال علم و ادب و مرجعیت شیعه در ایران و عراق و از نوادگان ابوالحسن میرزا محمد علی شیرازی (م 1229 ق) بودند. ابوالحسن میرزا (پدر قاآنی) شاعر و جد میرزای دوم شیرازی (میرزا محمدتقی) بود.
برخی از رجال این خاندان عبارتند از:
او دوران کودکی را در زادگاهش گذراند و آنگاه پدرش او را برای فراگیری علوم دینی به کربلا برد. محمدتقی، مقدمات علوم دینی را نزد مدرسان بزرگ کربلا همچون سید علی نقی طباطبایی (متوفای 1249 ق) آموخت. پس از آن به درس آیت الله فاضل اردکانی (1302 ق) از استوانه های علم اصول در آمد.
سپس به همراه رفیق درس و بحث خود، آیت الله فشارکی اصفهانی به سامرا رفت و در درس آیت الله میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای بزرگ) شرکت نمود و پس از چندی در شمار فاضل ترین شاگردان میرزای بزرگ قرار گرفت و خود نیز به تدریس پرداخت. پس از درگذشت آیت الله میرزا محمدحسن شیرازی 1312ق جمع زیادی از شاگردان وی جذب حوزه درسی او گردیدند و از دانش ایشان بهره می جستند. در همین ایام بود که وی به میرزای دوم شهرت یافت.