[ویکی نور] «سید محمدباقر موسوی شیرازی» در سال 1350ق، هم زمان با ولادت امام محمّدباقر(ع) در شهر شیراز و در خانواده ای متدیّن و عالم پرور دیده به جهان گشود.
پدر وی مرحوم آیت الله حاج سید عبدالله شیرازی از مراجع تقلید بودند.
وی پس از گذراندن دوره های مقدماتی و سطوح مختلف، در بحث خارج فقه و اصول از اساتید بزرگواری بهره مند گردیدند که برخی از آنان از قبیل ذیل می باشند:
آیات عظام سید عبدالله شیرازی، شیخ عبدالحسین رشتی، سید جمال گلپایگانی، سید محمود شاهرودی، سید ابوالقاسم خویی، سید ابوالحسن بجنوردی و امام خمینی(ره).
وی صرف نظر از بهره های علمی، فقهی، اصولی و کلامی فراوانی که از محضر پدر بزرگوار و سایر اساتید خود برده و در آن صاحب نظر گردیده، برداشت های دیگری نیز در فنون و علوم مختلف از شخصیت های علمی و اساتید بزرگ داشته است؛ در پاره ای از دانش ها و علوم از قبیل هیئت و نجوم، ریاضیات و علوم فلکی، متخصّص و صاحب نظر گردیده و بسیاری از دانشمندان و علمای مراکز علمی خارجی و داخلی آن فنون، نظرات نوین ایشان را استقبال نموده و پذیرا شدند.
یکی از امور مهمی که معظّم له از همان ابتدا به آن اهتمام کامل می ورزیدند، امر تدریس در سطوح مختلف بوده و از حداقل فرصت ممکن به منظور پرورش نیروی فکری و علمی طلاّب استفاده می نمودند و در شرایط سخت و طاقت فرسای تابستان نجف هم، مباحثه را ادامه می دادند.
پدر وی مرحوم آیت الله حاج سید عبدالله شیرازی از مراجع تقلید بودند.
وی پس از گذراندن دوره های مقدماتی و سطوح مختلف، در بحث خارج فقه و اصول از اساتید بزرگواری بهره مند گردیدند که برخی از آنان از قبیل ذیل می باشند:
آیات عظام سید عبدالله شیرازی، شیخ عبدالحسین رشتی، سید جمال گلپایگانی، سید محمود شاهرودی، سید ابوالقاسم خویی، سید ابوالحسن بجنوردی و امام خمینی(ره).
وی صرف نظر از بهره های علمی، فقهی، اصولی و کلامی فراوانی که از محضر پدر بزرگوار و سایر اساتید خود برده و در آن صاحب نظر گردیده، برداشت های دیگری نیز در فنون و علوم مختلف از شخصیت های علمی و اساتید بزرگ داشته است؛ در پاره ای از دانش ها و علوم از قبیل هیئت و نجوم، ریاضیات و علوم فلکی، متخصّص و صاحب نظر گردیده و بسیاری از دانشمندان و علمای مراکز علمی خارجی و داخلی آن فنون، نظرات نوین ایشان را استقبال نموده و پذیرا شدند.
یکی از امور مهمی که معظّم له از همان ابتدا به آن اهتمام کامل می ورزیدند، امر تدریس در سطوح مختلف بوده و از حداقل فرصت ممکن به منظور پرورش نیروی فکری و علمی طلاّب استفاده می نمودند و در شرایط سخت و طاقت فرسای تابستان نجف هم، مباحثه را ادامه می دادند.
wikinoor: شیرازی،_محمدباقر