شیرازی عبدالله

[ویکی نور] آیت الله سید عبدالله شیرازی، در 13 شعبان 1309ق برابر با 3 اسفند 1271ش، در بیت علم و فضیلت متولد شد پدرش مرحوم آیت الله سید محمد طاهر، فرزند مرحوم آیت الله حاج سید محمد علی و مادرش علویه ای از خاندان قاضی حسین دزفولی بود.
وی، دروس مقدمات را در زادگاهش آموخت، سپس در سال 1333ق، برای تحصیل علوم دینی به نجف اشرف رفته و پس از 13 سال اقامت و استفاده از محاضر درسی، در سال 1345ق، به شیراز بازمی گردد و مبارزات خود را آغاز می کند، سپس به قم عزیمت کرده و به سفارش حضرت آیت الله حائری یزدی ، به مشهد عزیمت می کند و پس از بازگشت دوباره به نجف اشرف و تدریس در آن جا، باز به مشهد بازمی گردد و فعالیت های علمی خود را آغاز می کند.
در جریان کشف حجاب، ایشان، به مشهد آمد و با آیت الله حاج آقا حسین قمی و علمای اعلام مشهد دیدار نمود و پس از رحل اقامت افکندن در مشهد، در شورای آنها که در منزل آیت الله سید یونس اردبیلی دایر می شد، شرکت می جست و پس از کشتار فجیع گوهرشاد و بازداشت علما، ایشان نیز دست گیر و به تهران اعزام شد. وی، پس از پنج ماه آزاد شد و در فروردین ماه سال 1315 وارد نجف گردید.
آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، در سال 1323ش، طی یادداشتی ایشان را به عنوان شخصی شایسته مرجعیت معرفی نمود و از مردم خواست که در امور دینی به وی رجوع نمایند و رساله عملیه وی، تحت عنوان «انیس المقلدین»، انتشار یافت.آیت الله شیرازی، در جریان نهضت ملی، از اقدامات سیاسی آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی حمایت کرد و در جریان لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی سال 1341 و 15 خرداد 42 به دفاع از حریم دین و روحانیت و امام خمینی(قدس سره) برخاست، تا اینکه با اعمال فشار حزب بعث عراق، این کشور را ترک گفت و روز 10 آذر 1354 به ایران آمد و پس از سفر به قم و شیراز، وارد مشهد شد و به تدریس طلاب و ارشاد مردم پرداخت و درجریان انقلاب اسلامی سال 1357 زمام امور خراسان را به عهده گرفت.
در طول مدتی که آیت الله شیرازی در قید حیات بود، خدمات زیادی را نسبت به طلاب علوم دینی و هم چنین مردم انجام داد.