شیر کن

لغت نامه دهخدا

شیرکن. [ ک َ ] ( ص مرکب ) گوسفند یا بزی که در خردی اخته کنند فربهی را. ( یادداشت مؤلف ).

بزی یا گوسفندی که در خردی اخته کنند فربهی را .

/shir kan/ چارپای اخته شده – چهارپایی که مادرزاد اخته باشد نوعی اخته کردن حیوان اهلی که کاملا فاقد نرینگی شده باشد - پروار چاق

بز یا گوسفند که در زمان شیرخوارگی اخته شده تا چاق شود.