شیر کن

لغت نامه دهخدا

شیرکن. [ ک َ ] ( ص مرکب ) گوسفند یا بزی که در خردی اخته کنند فربهی را. ( یادداشت مؤلف ).

بزی یا گوسفندی که در خردی اخته کنند فربهی را .

/shir kan/ چارپای اخته شده – چهارپایی که مادرزاد اخته باشد نوعی اخته کردن حیوان اهلی که کاملا فاقد نرینگی شده باشد - پروار چاق

درگویش گوغر به نرگاوی گفته می شود که در شیرخوارگی وهنگام زایش اخته شده ویژه کار کشاورزی

بز یا گوسفند که در زمان شیرخوارگی اخته شده تا چاق شود.