شیر پیکر

لغت نامه دهخدا

شیرپیکر. [ پ َ / پ ِ ک َ ] ( ص مرکب ) شیربرز. شیراندام. صاحب پیکری شیرمانند. دارای پیکری چون شیر نیرومند و درشت. ( از یادداشت مؤلف ). || کنایه از قوی و بسیار نیرومند و بزرگ. ( یادداشت مؤلف ) :
دشمن سگ نهاد فعل سگی
بر شه شیرپیکر اندازد.
خاقانی.
کاین شاهسوار شیرپیکر
روی عرب است و پشت لشکر.
نظامی.
اگرچه شیرپیکر بود پرویز
ملک بود و ملک باشد گران خیز.
نظامی.
|| دارای تصویر شیر.
- شیرپیکر درفش ؛ درفش شیرپیکر. اختر و عَلَمی که تصویر شیر بر آن باشد :
یکی شیرپیکر درفش بنفش
درفشان گهر در میان درفش.
فردوسی.
به چنگ اندرون شیرپیکر درفش
بر آن غیبه رنگ خورده بنفش.
فردوسی.
دگر شیرپیکر درفشی به سام
بداد و سپهبدْش فرمود نام.
اسدی.
- علم شیرپیکر؛ درفش شیرپیکر. اختری که بر آن عکس شیر باشد :
ز سایه علم شیرپیکرت نه عجب
که لرزه بر تن شیران فتد چو شیر علم.
سعدی.
- گرزه شیرپیکر؛ گرزی که همانند شیر ساخته شده باشد :
بر او حمله ای برد چون شیر مست
یکی گرزه شیرپیکر بدست.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنچه که نقش شیر بر آن مصور باشد ( درفش علم ) .

پیشنهاد کاربران

بپرس