شیر خالدار

شیر خالدار یا ماروزی زیرگونه ای از شیر به باور بعضی جانورشناسان و نیز نهان جاندارشناسان است که به شرایط کوهستان بیشتر از گرم دشت خو گرفته یا دورگه ای نادر حاصل از آمیزش پلنگ و شیر است. برخی نیز این جانور را صرفاً شیر بالغی می دانند که خال های مربوط به دوران کودکی خود را حفظ کرده است. باور بر این است که این جانور کوچک تر از شیر و بزرگ تر از پلنگ بوده و هیچ یال تشخیص پذیری نداشته است.
نهان جاندارشناس بلژیکی برنارد هوولمانس در سال ۱۹۵۵ یک نام علمی برای این جانور برگزید ( Panthera leo maculatus ) و آن را طبقه بندی کرد. چند گزارش از مشاهده شیر خالدار به همراه یک نمونه پوست منسوب به آن شواهد مربوط به وجود این جانور هستند. با این حال وجود شیر خالدار از سوی جامعه علمی تأیید نشده است.
بومیان آفریقا به وجود این شیرها باور داشتند و اروپاییان از سال ۱۹۰۴ گزارش هایی از مشاهده آن ها داده اند. نخستین برخورد متقن توسط یک کشاورز کنیایی اروپایی تبار به نام مایکل ترنت در سال ۱۹۳۱ روی داد. ترنت در دامنه های ابردیر و در ارتفاع ۳٬۰۰۰ متری با دو شیر خالدار مواجه شد که هر دو را با شلیک گلوله به قتل رساند. با وجود بزرگسال بودن این دو شیر وجود خال های برجسته ای که تنها در توله شیرها یافت می شود باعث جلب توجهٔ شکارچیان نایروبی به آن ها شد.
دو سال بعد از این واقعه کنت گندار داور خلبان و کاوشگر بریتانیایی برای گرفتن یا کشتن نمونه های بیشتر رهسپار منطقه شد. او در طول اکتشافاتش توانست سه سری ردپا از شیر خالدار در ارتفاعی بین ۳٬۰۰۰ تا ۳٬۸۰۰ متر مشابه با ارتفاعی که شیرهای ترنت در آنجا مشاهده شدند پیدا کنند. این ردپاها توانست فرضیه وجود توله شیرهای نابالغ که توسط گله برای شکار گاومیش در کوهستان رها شده اند را رد کند. داور همچنین فهمید که بومیان از دیرباز این جانوران را از شیرها و پلنگ ها متمایز می کردند و آن ها را در مناطق مختلف با نام های متفاوتی می شناختند. از جمله ماروزی در کنیا، ناتاراگو در اوگاندا، ایکیمیزی و ناتاراگو در رواندا، و آباسامبو در اتیوپی.
رجینالد اینس پوکوک جانورشناس بریتانیایی نمونه پوست و جمجمهٔ گردآوری شده توسط مایکل ترنت را مورد بررسی قرار داد و یافته های وی را در پیوست کتاب داور مورد بحث قرار داد. با این حال پوکوک به دلیل شواهد محدود نتوانست به نتیجه گیری قطعی برسد.