شیذله

لغت نامه دهخدا

( شیذلة ) شیذلة.[ ش َ ذَ ل َ ] ( اِخ ) ابوالمعالی عزیزی ابن عبدالملک بن منصور جیلی. فقیه شافعی ( متوفی 494 هَ. ق. ). او راست : دیوان الانس و میدان الفرس ، البرهان فی مشکلات القرآن. ( از کشف الظنون ). در ص 241 کشف الظنون «شیدله » نیز ضبط شده است. رجوع به عزیزی ، ابن عبدالملک شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس