شیدای فَتْحپوری، محمدعارف (کشمیر ۱۰۴۷ـ۱۰۵۷ق)
شاعر ایرانی تبار هندوستانی. پدرش از طایفۀ تلکو و ساکن مشهد بود و در روزگار اکبر گورکانی به هند رفت. نخست در شمار سپاهیان جهانگیر گورکانی بود و سپس به دربار شاه جهان گورکانی پیوست و نزد او پایگاهی بلند یافت. در اواخر عمر در کشمیر عزلت گزید. شاعری نکته سنج و بدیهه گو بود و در علوم ادبی، مانند عروض و قافیه، مهارت داشت و هم روزگاران خود را سخت به باد انتقاد می گرفت و شاعرانی چون قدسی مشهدی، طالب، کلیم و برخی دیگر را هجو می گفت. از مقلدان نظامی گنجوی بود. از آثارش: دیوان شیدا؛ مثنوی دولت بیدار در ۱۲هزار بیت به وزن مخزن الاسرار نظامی گنجوی.
شاعر ایرانی تبار هندوستانی. پدرش از طایفۀ تلکو و ساکن مشهد بود و در روزگار اکبر گورکانی به هند رفت. نخست در شمار سپاهیان جهانگیر گورکانی بود و سپس به دربار شاه جهان گورکانی پیوست و نزد او پایگاهی بلند یافت. در اواخر عمر در کشمیر عزلت گزید. شاعری نکته سنج و بدیهه گو بود و در علوم ادبی، مانند عروض و قافیه، مهارت داشت و هم روزگاران خود را سخت به باد انتقاد می گرفت و شاعرانی چون قدسی مشهدی، طالب، کلیم و برخی دیگر را هجو می گفت. از مقلدان نظامی گنجوی بود. از آثارش: دیوان شیدا؛ مثنوی دولت بیدار در ۱۲هزار بیت به وزن مخزن الاسرار نظامی گنجوی.