[ویکی اهل البیت] حضرت آیت الله العظمی شیخ محمد حسن معروف به شیخ کبیر
یکی از فرزانگان و ستارگان درخشان جهان تشیع، فقیه جلیل القدر، حکیم فرزانه، عالم نامدار و مجتهد فرهیخته، حضرت آیت الله العظمی شیخ محمد حسن مازندرانی معروف به شیخ کبیر می باشند.
پدرش مرحوم شیخ صفر علی از بزرگان عصر بوده اند که ظاهراً در زندگی و محل اقامت وی اختلاف نظر وجود دارد. عده ای از مطلعین در بابل ، معتقدند که پدر مرحوم شیخ کبیر اهل بابل و منزلش نیز موجود می باشد و زادگاه شیخ نیز در همین شهر بوده است. چنانکه در«دانشمندان و رجال مازندران»آمده است: «مرحوم شیخ کبیر (محمد حسن) پسر مرحوم صفر علی از اهالی «بابل کنار» حوزه بابل ...»
ولی مشهور و معروف بین تراجم نگاران این است که پدر بزرگوارش از فلاسفة بزرگ ومشهور قزوین، معروف به ملا صفر علی لاهیجی قزوینی می باشند. شیخ محمد حسن نیز در حدود 1240 درقزوین دیده بجهان گشود. پدر بزرگوارش، در تربیت وی، جدیت وافر بخرج داد و از همان دوران طفولیت او را با مکتب اهل بیت(ع)آشنا ساخت و عشق به حق را در قلبش روشن ساخت.
او نیز، از آنجا که در محیط علم و دانش پرورش یافته بود و عشق به علوم اسلامی را در خود حس میکرد، از همان دوران کودکی به سوی تحصیل معارف و علوم اسلامی گام برداشت. تحصیلات مقدماتی چون ادبیات و منطق و غیره را درحضور اساتید بزرگوارقزوین فرا گرفت. آنگاه برای کسب فقه و اصول، در محضر فقها ی عالیقدر شیخ محمد صالح برغانی حائری ( م1271) و برادر گرانقدرش شهید برغانی (1263) حاضر شد و سطوح عالی فقه و اصول را فرا گرفت و همچون فلسفه و عرفان الهی را در محضر پدر والامقامش آموخت.
پس از کسب استفاده از بزرگان قزوین وجهت نیل به مقامات عالی علمی، راه عتبات عالیات را در پیش گرفت و وارد شهر مقدس کربلاشد. معظم له در مدت اقامت در عراق در حوزه های علمی کربلا و نجف اشرف در محفل علمی شخصیتهای ارزشمند و بزرگ شیعه حضرات آیات عظام مولی محمد تقی هروی اصفهانی(ره)(متوفی 1299.ق)، شیخ محمد حسن صاحب جواهر(ره)، فاضل اردکانی(ره)، سید محمد باقر حجه الاسلام شفتی(ره)، شیخ حسن برغانی حائری و علمای دیگر شرکت جست و متواضعانه زانوی ادب برزمین زد و در رشته های مختلف علوم اسلامی چون فقه، اصول، رجال، کلام و تفسیر بهره های مختلف برد و به مقام رفیع اجتهاد دستیافت و ازاساتید و علما و فقهای صاحب نام به اخذ اجازة اجتهاد و روایت مفتخر گردیده و در ردیف مجتهدین محقق و علمای کامل قرار گرفت.
معظم له که پیکری از زهد و تقوا و دارای نبوغ و استعداد سرشار علمی بود، به زودی مورد توجه فرزانگان و بزرگان علمی عراق قرار گرفت و خود از مشایخ روایی شیعه گشت و بزرگانی چون آیت الله مرعشی نجفی(ره)به دریافت اجازه از ایشان مفتخر گردید. وی از مفاخر عالم اسلام میباشد، همواره مورد تجلیل بزرگان و تراجم نگاران قرار گرفته و از وی به بزرگی یاد شده است. علامه سید محسن امین(ره)در اعیان الشیعه در توصیفش می فرماید:
«شیخ محمدحسن بارفروشی معروف به شیخ کبیر.....از سالخوردگان علمای معاصر و از شاگردان صاحب جواهر و دارای اجازه از ایشان می باشد، عالمی فاضل، فقیهی اصولی، محدثی رجالی و ادیب است.»
یکی از فرزانگان و ستارگان درخشان جهان تشیع، فقیه جلیل القدر، حکیم فرزانه، عالم نامدار و مجتهد فرهیخته، حضرت آیت الله العظمی شیخ محمد حسن مازندرانی معروف به شیخ کبیر می باشند.
پدرش مرحوم شیخ صفر علی از بزرگان عصر بوده اند که ظاهراً در زندگی و محل اقامت وی اختلاف نظر وجود دارد. عده ای از مطلعین در بابل ، معتقدند که پدر مرحوم شیخ کبیر اهل بابل و منزلش نیز موجود می باشد و زادگاه شیخ نیز در همین شهر بوده است. چنانکه در«دانشمندان و رجال مازندران»آمده است: «مرحوم شیخ کبیر (محمد حسن) پسر مرحوم صفر علی از اهالی «بابل کنار» حوزه بابل ...»
ولی مشهور و معروف بین تراجم نگاران این است که پدر بزرگوارش از فلاسفة بزرگ ومشهور قزوین، معروف به ملا صفر علی لاهیجی قزوینی می باشند. شیخ محمد حسن نیز در حدود 1240 درقزوین دیده بجهان گشود. پدر بزرگوارش، در تربیت وی، جدیت وافر بخرج داد و از همان دوران طفولیت او را با مکتب اهل بیت(ع)آشنا ساخت و عشق به حق را در قلبش روشن ساخت.
او نیز، از آنجا که در محیط علم و دانش پرورش یافته بود و عشق به علوم اسلامی را در خود حس میکرد، از همان دوران کودکی به سوی تحصیل معارف و علوم اسلامی گام برداشت. تحصیلات مقدماتی چون ادبیات و منطق و غیره را درحضور اساتید بزرگوارقزوین فرا گرفت. آنگاه برای کسب فقه و اصول، در محضر فقها ی عالیقدر شیخ محمد صالح برغانی حائری ( م1271) و برادر گرانقدرش شهید برغانی (1263) حاضر شد و سطوح عالی فقه و اصول را فرا گرفت و همچون فلسفه و عرفان الهی را در محضر پدر والامقامش آموخت.
پس از کسب استفاده از بزرگان قزوین وجهت نیل به مقامات عالی علمی، راه عتبات عالیات را در پیش گرفت و وارد شهر مقدس کربلاشد. معظم له در مدت اقامت در عراق در حوزه های علمی کربلا و نجف اشرف در محفل علمی شخصیتهای ارزشمند و بزرگ شیعه حضرات آیات عظام مولی محمد تقی هروی اصفهانی(ره)(متوفی 1299.ق)، شیخ محمد حسن صاحب جواهر(ره)، فاضل اردکانی(ره)، سید محمد باقر حجه الاسلام شفتی(ره)، شیخ حسن برغانی حائری و علمای دیگر شرکت جست و متواضعانه زانوی ادب برزمین زد و در رشته های مختلف علوم اسلامی چون فقه، اصول، رجال، کلام و تفسیر بهره های مختلف برد و به مقام رفیع اجتهاد دستیافت و ازاساتید و علما و فقهای صاحب نام به اخذ اجازة اجتهاد و روایت مفتخر گردیده و در ردیف مجتهدین محقق و علمای کامل قرار گرفت.
معظم له که پیکری از زهد و تقوا و دارای نبوغ و استعداد سرشار علمی بود، به زودی مورد توجه فرزانگان و بزرگان علمی عراق قرار گرفت و خود از مشایخ روایی شیعه گشت و بزرگانی چون آیت الله مرعشی نجفی(ره)به دریافت اجازه از ایشان مفتخر گردید. وی از مفاخر عالم اسلام میباشد، همواره مورد تجلیل بزرگان و تراجم نگاران قرار گرفته و از وی به بزرگی یاد شده است. علامه سید محسن امین(ره)در اعیان الشیعه در توصیفش می فرماید:
«شیخ محمدحسن بارفروشی معروف به شیخ کبیر.....از سالخوردگان علمای معاصر و از شاگردان صاحب جواهر و دارای اجازه از ایشان می باشد، عالمی فاضل، فقیهی اصولی، محدثی رجالی و ادیب است.»
wikiahlb: شیخ_کبیر_مازندرانی