ملا چُغندر لُر معروف به شیخ چغندر از صوفیان نامی عصر قاجاریه بود. وی در جوانی راهزن بود اما رخدادی عجیب او را متحول کرد و به مسیر تصوف رهنمون ساخت تا بدان جا که به یکی از برجسته ترین مرشدهای صوفیه مبدل گشت. وی درویشی شوخ طبع و بذله گو بوده و بخشی از شهرتش به دلیل روایات طنزگونه ای است که پیرامون رفتارها و گفتارهای او نقل شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
دربارهٔ دلیل نامیده شدن شیخ چغندر به این اسم دو روایت مختلف وجود دارند. بر مبنای روایت اول که مشهورتر هم هست وی بدان دلیل که صورتی گرد و سرخ و همانند لبو یا چغندر پخته داشته به این نام مشهور شده و مردم به وی ملا چغندر می گفته اند و کم کم به شیخ چغندر شهرت یافته است اما در روایت دوم گفته می شود که چون چغندر در آن زمان از ارزانترین و بی ارزشترین میوه ها بوده و قیمت چندانی نداشته است وی به مرام صوفیان برای حقیر نشان دادن خویش و به رخ کشیدن ناچیزی و بی ارزشیش این نام را برای خود برگزیده است.
نام اصلی شیخ چغندر ابراهیم بود و از اهالی لرستان بود و به اصطلاح از الوار لرستان به شمار می آمد. وی را در لرستان حالو ابراهیم یا به اختصار حالو می خواندند و این لقب بعدها نیز بر وی گفته می شد. توضیح این که لرها کلمهٔ خالو ( به معنای دایی ) را، حالو تلفظ می کنند.
حالو ابراهیم یا همان حالو چغندر، از دوران جوانی خویش به درویشان و صوفیه پیوست و در این مسیر پیشرفت بسیار کرد و به مقام مرشدی رسید و ملا چغندر یا شیخ چغندر خوانده شد. پادشاهان قاجار به متصوفه احترام بسیار می گذاشتند و همین موضوع سبب شد که شیخ چغندر، در نزد فتحعلیشاه قاجار بسیار مقرب شود. شیخ چغندر همچنین در زمان ولیعهدی و پادشاهی محمد شاه قاجار، مرشد او به حساب می آمد.
دربارهٔ وی گفته شده که تقرب وی در دستگاه سلطنتی به اندازه ای بود که بدون اجازه وارد اندرون شاه می شد و منتهی درجهٔ تکریم و احترام نسبت به وی رعایت می گردید.
شیخ چغندر درویشی شوخ طبع و بذله گو بوده و مهدی بامداد در کتاب شرح حال رجال ایران، از قصه ها و روایات متعددی صحبت می کند که دربارهٔ روابط شیخ چغندر با دختران متعدد فتحعلیشاه وجود داشته است. اما متأسفانه بامداد با این توجیه که قصه های مزبور مناسب ذکر در کتاب نمی باشند، از شرح آن ها خودداری کرده است.
شیخ چغندر در طهران درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد. مقبره شیخ چغندر در قسمت جنوب غربی حرم امامزاده سیدنصرالدین و در کنار قبر معطرعلیشاه، که او نیز از اقطاب صوفیه بود، قرار گرفته است.
... [مشاهده متن کامل]
دربارهٔ دلیل نامیده شدن شیخ چغندر به این اسم دو روایت مختلف وجود دارند. بر مبنای روایت اول که مشهورتر هم هست وی بدان دلیل که صورتی گرد و سرخ و همانند لبو یا چغندر پخته داشته به این نام مشهور شده و مردم به وی ملا چغندر می گفته اند و کم کم به شیخ چغندر شهرت یافته است اما در روایت دوم گفته می شود که چون چغندر در آن زمان از ارزانترین و بی ارزشترین میوه ها بوده و قیمت چندانی نداشته است وی به مرام صوفیان برای حقیر نشان دادن خویش و به رخ کشیدن ناچیزی و بی ارزشیش این نام را برای خود برگزیده است.
نام اصلی شیخ چغندر ابراهیم بود و از اهالی لرستان بود و به اصطلاح از الوار لرستان به شمار می آمد. وی را در لرستان حالو ابراهیم یا به اختصار حالو می خواندند و این لقب بعدها نیز بر وی گفته می شد. توضیح این که لرها کلمهٔ خالو ( به معنای دایی ) را، حالو تلفظ می کنند.
حالو ابراهیم یا همان حالو چغندر، از دوران جوانی خویش به درویشان و صوفیه پیوست و در این مسیر پیشرفت بسیار کرد و به مقام مرشدی رسید و ملا چغندر یا شیخ چغندر خوانده شد. پادشاهان قاجار به متصوفه احترام بسیار می گذاشتند و همین موضوع سبب شد که شیخ چغندر، در نزد فتحعلیشاه قاجار بسیار مقرب شود. شیخ چغندر همچنین در زمان ولیعهدی و پادشاهی محمد شاه قاجار، مرشد او به حساب می آمد.
دربارهٔ وی گفته شده که تقرب وی در دستگاه سلطنتی به اندازه ای بود که بدون اجازه وارد اندرون شاه می شد و منتهی درجهٔ تکریم و احترام نسبت به وی رعایت می گردید.
شیخ چغندر درویشی شوخ طبع و بذله گو بوده و مهدی بامداد در کتاب شرح حال رجال ایران، از قصه ها و روایات متعددی صحبت می کند که دربارهٔ روابط شیخ چغندر با دختران متعدد فتحعلیشاه وجود داشته است. اما متأسفانه بامداد با این توجیه که قصه های مزبور مناسب ذکر در کتاب نمی باشند، از شرح آن ها خودداری کرده است.
شیخ چغندر در طهران درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد. مقبره شیخ چغندر در قسمت جنوب غربی حرم امامزاده سیدنصرالدین و در کنار قبر معطرعلیشاه، که او نیز از اقطاب صوفیه بود، قرار گرفته است.
