شیخ محمود عراقی

[ویکی اهل البیت] شیخ محمود فرزند شیخ جعفر اراکی معروف به شیخ محمود عراقی یکی از علمای بزرگ اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری است. عراقی فقیهی اصولی و مجتهدی محدث و عالم به علم رجال بود. مرحوم عراقی از ابتدای جوانی مقدمات علوم دینش را به پایان برد و به دنبال کسب علوم اسلامی هجرتهای علمی نمود. در اواسط قرن سیزدهم در اصفهان و بروجرد از حضور حاج سید اسد الله شفتی اصفهانی و حاج سید محمد شفیع چاپلقی که اشاره به مقام علمی آنها نمودیم، مدتها برخوردار بود، سپس مسافرتی به اراک و تهران و آذربایجان و خراسان نمود و از هر جا توشه هائی اندوخت عراقی سرانجام گمشدۀ خود را در عراق پیدا نمود و سالها از محضر شیخ انصاری به خوبی برخوردار گشت تا به مقام اجتهاد و استادی نائل گشت، و خود سالها به کرسی تدریس و تحقیق نشست. تألیفات او دلالت بر احاطه علمی و دانشهای فراوان او دارد. مجلدات قوامع او در علم اصول است و مجلدات لوامع در علم فقه و خزائن او در شرح قواعد معروف است. وی همچنین کتاب دار السلام را در احوال امام ثانی عشر علیهم السلام و کتاب مشکوة را در مراثی اهل عصمت به رشته تحریر برد و سرانجام در اوایل قرن چهاردهم در نجف اشرف وفات نمود.