شیخ محمدجواد خراسانی

[ویکی فقه] آیة الله حاج شیخ محمد جواد خراسانی در سال ۱۳۳۱ ق. در شهر مقدس مشهد در خانواده علم و فقاهت دیده به جهان گشود. جد وی مرحوم حاج شیخ حسین از علمای بزرگ حوزه مشهد بود و همانند پدر بزرگش (جد اعلا) مرحوم شیخ محمد صادق، در آستان مقدس امام رضا علیه السّلام موقعیت والایی داشت و به همین خاطر، از طرف آستانه به (فاضل) ملقب شده و به حاجی فاضل محولاتی مشهور گردید و از آن پس این لقب در میان فرزندانش باقی ماند.
پدر مؤلف، مرحوم حاجی شیخ محسن، معروف به حاجی فاضل، از علمای بزرگ خراسان و از شاگردان خوب مرحوم آخوند خراسانی ،سید محمد کاظم یزدی و شریعت اصفهانی بوده و همچون آقا ضیاء عراقی و آقا سید ابو الحسن اصفهانی درس استاد خود، مرحوم آخوند خراسانی را تقریر می کرده است. در کودکی به همراه پدر و مادر به بخش محولات از توابع تربت حیدریه که موطن ییلاقی اجدادش بوده رفت. تقاضای اهالی و اصرار آنان موجب ماندگاری والد ایشان در آن دیار گردید.
← شروع تحصیل
در حوزه نجف، از محضر آیات عظام و استادان بزرگی همچون آقا ضیاء عراقی، اصطهباناتی ،سید محمود شاهرودی ، سید ابو الحسن اصفهانی و سید حسین اصفهانی (داماد آقا سید ابو الحسن، معروف به آیة الله داماد ) بهره برد. با پشت کاری کم نظیر در مدت کمتر از پنج سال، به مقام عالی اجتهاد دست یافت، به گونه ای که خود را بی نیاز از حضور در درس استادان بزرگوار خویش دید و به تحقیق و تدریس روی آورد و با تلاشی مضاعف، این عرصه را پیمود و در ردیف فضلای بنام حوزه نجف قرار گرفت. از طرف مرحوم آیة الله قمی که آن زمان در حوزه کربلا بوده و به ساماندهی و اصلاح آن مشغول بوده، برای تدریس دعوت شد و به حوزه کربلا رفت. طولی نکشید که مرحوم آیة الله اصفهانی، مرحوم آیة الله داماد را به کربلا فرستاد تا ایشان را متقاعد کند که حوزه نجف بیشتر به وجود ایشان نیازمند است و باید به نجف برگردد، بالاخره ایشان هم پذیرفت و دو مرتبه به نجف برگشت. در نجف مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی از ایشان دعوت کرد در مجلسی که روزهای پنج شنبه در منزل ایشان برگزار می شد منبر برود، با اینکه در نجف منبر رفتن جزء برنامه ایشان نبوده است، ولی به خاطر نسبتی که با مرحوم آقا بزرگ داشته (داماد خاله مادری) تقاضای ایشان را پذیرفت و مورد توجه فضلا و علمایی که پای منبر ایشان جمع بودند، قرار گرفت.
بازگشت به ایران
خلاصه پس از هفت سال اقامت در نجف برای دیدار پدر و مادر و وابستگان به همراه خانواده و به قصد بازگشتن به نجف، به ایران آمد. در این بین ویزا و شناسنامه اش گم شد. پس از دیدار برای بازگشت به نجف، به تهران آمد تا شاید بتواند وسیله بازگشت خود را فراهم سازد. پس از مدتی تلاش، از اینکه بتواند برگردد، ناامید گردید. سرانجام به تقاضای شماری از متدینان تهران و با تعهد به اینکه زمینه کار تحقیق و تالیف را برایش فراهم سازند، در تهران رحل اقامت افکند و تا آخر عمر ( ربیع المولود ۱۳۹۷ ق.) در راه تحقیق و تالیف و تبلیغ، به تلاش پرداخت.
آثار
...