شیخ محمدرضا اصفهانی

[ویکی اهل البیت] حاج شیخ محمدرضا فرزند شیخ محمد حسین از دودمان شیخ محمد تقی اصفهانی رحمة الله علیه بود. معظم له در سال 1287 در بیت علم متولد شد و از کودکی علاقه به تحصیلات دینی داشت و قبل از شباب مقدمات علوم را به پایان برد و پس از خاتمه سطوح فقه و اصول در جمله افاضل دانشجویان سید استاد درآمد. شیخ محمد رضا سالها از کرسی درس آخوند خراسانی، علامه یزدی و آقا شریعت اصفهانی به خوبی بهره مند شد، و خود در فنون اجتهاد و تحقیق مراتب علمی و عملی کم نظیر بود. شیخ محمد رضا علاقه خاصی به سید استاد و بیش از دیگر دانشجویان با سید در تماس و آمد و شد بود و معتقد بود که این آیت ربانی از سایرین برتر است.
وی به اتفاق مرحوم کمپانی، مرحوم نائینی، مرحوم حائری یزدی و مرحوم اصفهانی در جمله افاضل حوزه درس سید استاد قرار گرفت و سپس ضمن استفاده از آیات دیگر به تدریس افاضل علما نیز مشغول بود. شیخ محمد رضا اصفهانی در مراجعت از عتبات در ردیف یکی از مراجع و مدرسین بزرگ حوزه اصفهان قرار داشت و از حوزه درس او علمائی چند به مقام استادی رسیدند و مدتها ملجأ و پناه مردم این استان بود. از آثار اوست: ذخائر المجتهدین در شرح معالم، تنبیهات، حجیت ظن، نقد فلسفه داروین، رفع و شبهات و غیره. معظم له در سال 1362 در سن 75 سالگی در اصفهان وفات نمود.