[ویکی اهل البیت] شیخ محمدتقی بن عبدالرحیم (محمدرحیم) تهرانی، ایوان کیفی ورامینی حائری اصفهانی در حدود سال 1185 هجری قمری به دنیا آمد. پدرش مرحوم بیک (متوفی 1217 قمری) اهل ایوان کی یا ایوان کیف تهران و از بزرگان ایل استجلو یا استاجلو بوده و مدتی نیز والی آن منطقه بوده و سپس در اصفهان ساکن شده است.
مادرش دختر الله ویروی بیک بیگدلی از خوانین محترم کرمانشاه و خواهرزن آقا محمدعلی کرمانشاهی، ارشد پسران آقا محمدباقر وحید بهبهانی است و خواهرش همسر آقا احمد نوه وحید بهبهانی و صاحب کتاب مرآت الأحوال است. به همین مناسبت خانواده مسجد شاهیان اصفهان با خانواده امام جمعه های کرمانشاه خویشاوندی پیدا می کنند.(به نقل از کتاب علمای اصفهان)
شیخ محمدتقی از رؤسای علما و مجتهدین و بزرگان فقها و مدرسین و زاهدین زمان خود بود که در فقه و اصول صاحب آرا و افکار مشهوری است. فقیهان و اصولی های بعد از او پیوسته پیرامون افکار و اقوال او به بحث و تحقیق پرداخته اند و از آنها متأثر گردیده اند.
وی با همه علم و فضیلتی که داشت در تمام عمر خود گرفتار ضعف و پریشانی و اختلال معاش بود ولی با عفت و مناعت طبع زندگی می کرد.
شیخ محمدتقی اصفهانی در جوانی پس از تکمیل مبادی و مقدمات همراه پدرش به عتبات عالیات می رود. در کاظمیه از سید محسن اعرجی، معروف به محقق کاظمی، صاحب الوافی (متوفی 1227 قمری) و در کربلا از محضر پربرکت درس استاد وحید بهبهانی (متوفی 1205 قمری) و سید علی، صاحب کتاب ریاض المسائل (متوفی 1231 قمری) استفاده نموده آنگاه به نجف اشرف مشرف گردیده و از درس علامه بحرالعلوم و سید محمدمهدی صاحب المصابیح (متوفی 1212 قمری) استفاده نمود.
ایشان پس از رحلت آن استاد گرانقدر، به حلقه درس شیخ جعفر کبیر، کاشف الغطاء (متوفی 1228 قمری) پیوسته و از خواص او گشت و سرانجام دختر شیخ جعفر را که زن عالمه و فاضله ای بود به همسری گرفت.
او پس از وصول به مقام عالی اجتهاد در کسب اجازه از اعقاب خانواده در حدود سال 1220 به ایران مهاجرت کرد. شیخ محمد تقی ابتدا به مشهد مقدس رضوی رفت و در خانه یکی از اعقاب خانواده حاج میرزا هدی، مشهور به شهید ثالث مدت شش ماه میهمان بود. سپس به یزد رفته و مدتی نیز در آنجا ماند، اما سرانجام به اصفهان رفت.
در ابتدای ورود به اصفهان، در محله احمدآباد رحل اقامت افکنده در مسجد ایلچی نماز می خواند. پس از چندی به محله واقع در جنوب غربی مسجد شاه نقل مکان کرده و تا آخر عمر در این مسجد به اقامه جماعت و تدریس پرداخت و تاکنون نیز خاندان ایشان در آنجا ساکن بوده و به آقایان مسجد شاهی شهرت دارند.
مادرش دختر الله ویروی بیک بیگدلی از خوانین محترم کرمانشاه و خواهرزن آقا محمدعلی کرمانشاهی، ارشد پسران آقا محمدباقر وحید بهبهانی است و خواهرش همسر آقا احمد نوه وحید بهبهانی و صاحب کتاب مرآت الأحوال است. به همین مناسبت خانواده مسجد شاهیان اصفهان با خانواده امام جمعه های کرمانشاه خویشاوندی پیدا می کنند.(به نقل از کتاب علمای اصفهان)
شیخ محمدتقی از رؤسای علما و مجتهدین و بزرگان فقها و مدرسین و زاهدین زمان خود بود که در فقه و اصول صاحب آرا و افکار مشهوری است. فقیهان و اصولی های بعد از او پیوسته پیرامون افکار و اقوال او به بحث و تحقیق پرداخته اند و از آنها متأثر گردیده اند.
وی با همه علم و فضیلتی که داشت در تمام عمر خود گرفتار ضعف و پریشانی و اختلال معاش بود ولی با عفت و مناعت طبع زندگی می کرد.
شیخ محمدتقی اصفهانی در جوانی پس از تکمیل مبادی و مقدمات همراه پدرش به عتبات عالیات می رود. در کاظمیه از سید محسن اعرجی، معروف به محقق کاظمی، صاحب الوافی (متوفی 1227 قمری) و در کربلا از محضر پربرکت درس استاد وحید بهبهانی (متوفی 1205 قمری) و سید علی، صاحب کتاب ریاض المسائل (متوفی 1231 قمری) استفاده نموده آنگاه به نجف اشرف مشرف گردیده و از درس علامه بحرالعلوم و سید محمدمهدی صاحب المصابیح (متوفی 1212 قمری) استفاده نمود.
ایشان پس از رحلت آن استاد گرانقدر، به حلقه درس شیخ جعفر کبیر، کاشف الغطاء (متوفی 1228 قمری) پیوسته و از خواص او گشت و سرانجام دختر شیخ جعفر را که زن عالمه و فاضله ای بود به همسری گرفت.
او پس از وصول به مقام عالی اجتهاد در کسب اجازه از اعقاب خانواده در حدود سال 1220 به ایران مهاجرت کرد. شیخ محمد تقی ابتدا به مشهد مقدس رضوی رفت و در خانه یکی از اعقاب خانواده حاج میرزا هدی، مشهور به شهید ثالث مدت شش ماه میهمان بود. سپس به یزد رفته و مدتی نیز در آنجا ماند، اما سرانجام به اصفهان رفت.
در ابتدای ورود به اصفهان، در محله احمدآباد رحل اقامت افکنده در مسجد ایلچی نماز می خواند. پس از چندی به محله واقع در جنوب غربی مسجد شاه نقل مکان کرده و تا آخر عمر در این مسجد به اقامه جماعت و تدریس پرداخت و تاکنون نیز خاندان ایشان در آنجا ساکن بوده و به آقایان مسجد شاهی شهرت دارند.
wikiahlb: شیخ_محمد_تقی_اصفهانی
[ویکی فقه] شیخ محمد تقی بن عبد الرحیم (محمد رحیم) تهرانی، ایوان کیفی ورامینی حائری اصفهانی در حدود سال ۱۱۸۵ هجری قمری به دنیا آمد.
پدرش مرحوم بیک (متوفای ۱۲۱۷ قمری) اهل ایوان کی یا ایوان کیف تهران و از بزرگان ایل استجلو یا استاجلو بوده و مدتی نیز والی آن منطقه بوده و سپس در اصفهان ساکن شده است. مادرش دختر الله ویروی بیک بیگدلی از خوانین محترم کرمانشاه و خواهر زن آقا محمد علی کرمانشاهی، ارشد پسران آقا محمد باقر وحید بهبهانی است و خواهرش همسر آقا احمد نوه وحید بهبهانی و صاحب کتاب مرآت الاحوال است. به همین مناسبت خانواده مسجد شاهیان اصفهان با خانواده امام جمعه های کرمانشاه خویشاوندی پیدا می کنند. (به نقل از کتاب علمای اصفهان) شیخ محمد تقی از رؤسای علما و مجتهدین و بزرگان فقها و مدرسین و زاهدین زمان خود بود که در فقه و اصول صاحب آرا و افکار مشهوری است. فقیهان و اصولی های بعد از او پیوسته پیرامون افکار و اقوال او به بحث و تحقیق پرداخته اند و از آنها متاثر گردیده اند. وی با همه علم و فضیلتی که داشت در تمام عمر خود گرفتار ضعف و پریشانی و اختلال معاش بود، ولی با عفت و مناعت طبع زندگی می کرد.
پدرش مرحوم بیک (متوفای ۱۲۱۷ قمری) اهل ایوان کی یا ایوان کیف تهران و از بزرگان ایل استجلو یا استاجلو بوده و مدتی نیز والی آن منطقه بوده و سپس در اصفهان ساکن شده است. مادرش دختر الله ویروی بیک بیگدلی از خوانین محترم کرمانشاه و خواهر زن آقا محمد علی کرمانشاهی، ارشد پسران آقا محمد باقر وحید بهبهانی است و خواهرش همسر آقا احمد نوه وحید بهبهانی و صاحب کتاب مرآت الاحوال است. به همین مناسبت خانواده مسجد شاهیان اصفهان با خانواده امام جمعه های کرمانشاه خویشاوندی پیدا می کنند. (به نقل از کتاب علمای اصفهان) شیخ محمد تقی از رؤسای علما و مجتهدین و بزرگان فقها و مدرسین و زاهدین زمان خود بود که در فقه و اصول صاحب آرا و افکار مشهوری است. فقیهان و اصولی های بعد از او پیوسته پیرامون افکار و اقوال او به بحث و تحقیق پرداخته اند و از آنها متاثر گردیده اند. وی با همه علم و فضیلتی که داشت در تمام عمر خود گرفتار ضعف و پریشانی و اختلال معاش بود، ولی با عفت و مناعت طبع زندگی می کرد.