شیخ محمد بقای سهارنپوری

[ویکی فقه] بَقایِ سَهارَنپوری ، شیخ محمد، شاعر، نویسنده و مورّخ فارسی زبان شبه قاره، متخلص به بقا می باشد.
نخستین نیای او، خواجه ضیاءالدین ، از اخلاف خواجه عبداللّه انصاری ، ازهرات به هندوستان رفت و در ۷۵۴ به دربار فیروزشاه تغلق (حک: ۷۵۲ـ۷۹۰) پیوست. فرزندان خواجه ضیاء نیز در سهارنپور اقامت کردند و محمد بقا در ۱۰۳۷ در همانجابه دنیا آمد ابتدا شاگرد پدرش، غلام محمد، بود، سپس از شیخ نورالحق دهلوی و شیخ عبداللّه سَرهِندی ، معروف به میانْ حضرت، علم آموخت پس از پایان تحصیل، در زادگاهش به تدریس پرداخت. سپس به غضنفرخان و برادرش ارسلان خان و نیز افتخارخان میرخان سامان، که از امرای اورنگ زیب بودند، نزدیک شد، و با اصرار افتخارخان به دربار اورنگ زیب (حک: ۱۰۶۸ـ ۱۱۱۸) راه یافت و به سمت وقایع نگاری و بخشی دولت منصوب،
و مقرب درگاه بختاورخان (از ندیمان اورنگ زیب) شد.

گرایش بقا به طریقت نقشبندیه
بقا به طریقت نقشبندیه گرایش داشت و مرید شیخ محمد معصوم سِرهندی (متوفی ۱۰۷۹)، فرزند شیخ احمد سرهندی (متوفی ۱۰۳۴) معروف به مُجَدِّدِ اَلفِ ثانی، بود.

معلومات بَقایِ سَهارَنپوری
او علومی چون تاریخ ، هیئت ، حساب و جَفر نیز می دانست. بختاورخان او را جزو کسانی که در تاریخ و نظم و نثر بی همتا بوده اند ذکر کرده است. صبا نمونه ای از اشعار او را آورده است.

وفات بَقایِ سَهارَنپوری
...