شیخ فرید بکری

[ویکی فقه] بَکَّری (بهکری)، شیخ فرید، دیوانی و تذکره نویس دربار بابریان بود.
فرزند شیخ معروف «صدر» بهکر بود و در همان جا زاده شد. منابع به تاریخ تولد و مرگش اشاره ای نکرده اند و آگاهی ما درباره او مختصر و بیش تر برگرفته از تنها اثر باقی مانده وی، ذخیرة الخوانین ، است. شیخ فرید نزد میرابوالقاسم نمکین عروض، خطاطی و فن کتابت و نزد ملامحمد تتوی علم کلام آموخت. ز دیگر استادانش از ملامصطفی جونپوری نام برده است. او افزون بر زبان هندی ـ سندی که زبان مادریش بود، در زبان فارسی مهارت داشت و عربی و پشتو نیز می دانست.
← شیخ فرید در سلطنت بابریان
(۱) ظهورالدین احمد، پاکستان مین فارسی ادب کی تاریخ، ج ۲، لاهور ۱۹۷۴. (۲) فریدبن معروف بکری، ذخیرة الخوانین، چاپ معین الحق، کراچی ۱۹۶۱ـ۱۹۷۴. (۳) احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، اسلام آباد ۱۳۶۲ـ۱۳۷۰ش. (۴) نظام الدین احمد هروی، طبقات اکبری، ج ۲، کلکته ۱۹۳۱.